افزایش سرسام آور قیمت ها و دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر زندگی ما میلیونها کارگر را هر روز بیشتر بیشتر به نابودی کشانده است. بر پایه این حقیقت تلخ یک طومار اعتراضی توانسته است صدای اعتراض سی هزار کارگر را بلند کند. تازه اگر مشکل نداشتیم این طومار به همه کارخانجات و به میان همه همکارانمان میرفت شک ندارم که جمعیتی میلیونی دور آن جمع میشد. این میان کسانی پیدا میشوند که کلاس آموزشی برای ما باز کرده و تحت عنوان “الفبای مبارزه کارگری” و با ارجاع به قرنی پیش برای ما استدلال می آورند که طومار پاسخ نیست. پاسخ من به این دوستان این است که الفبای مبارزه چیزی جز دیدن مکانیزم های سازمانیابی مبارزات همین امروز کارگران نیست. الفبای مبارزه کارگری چیزی جز دیدن تلاش هر روزه کارگران برای بهبود دائمی زندگیشان و مبارزه طبقاتی جاری نیست. همچنین هستند کسانی که تحت عنوان اینکه قدم بعدی اهمیت و جایگاه همین اولین قدم ما را کمرنگ و یا انکار میکنند. در حالیکه نفس اینکه سی هزار کارگر صدای اعتراضش را آنچنان بالا برده است که در موردش رسانه ها نوشته اند و چنین مباحثی به راه افتاده است، نشانگر اینست که طومار اعتراضی ما متکی بر یک حقیقت عظیم اجتماعی است که قدرت خود را از آنجا گرفته است و به همین اعتبار توانسته است چنین صدا کنند. باید این قدرت را دید تا اهمیت این کار را متوجه شد. این ها همه نشان میدهد که طومار اعتراضی ما یک دستاورد و یک پیشروی برای همه کارگران و کل جامعه است. من میخواهم از این دستاوردمان دفاع کنم.
اتحادیه آزاد کارگران ایران از بدو تشکیل همواره به منظور آگاهی رسانی به اقشار مختلف جامعه در خصوص وضعیت نابسامان کارگران کوشیده است صدای اعتراض جامعه کارگری را از طرق مختلف به گوش مقامات کشوری برساند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران بدین منظور با طراحی یک حرکت ماندگار تاریخی در ایران , طرح جمع آوری و امضاء کارگران با نام طومار اعتراضی کارگران سراسر کشور را به صورت مرحله به مرحله به مورد اجراء گذارد که کماکان ادامه دارد .
باز تاب گسترده این حرکت در رسانه های کشور حاکی از عملکرد ممتاز طراحان این طومار اعتراضی بوده است .
این طومار نمایانگر پرده بزرگ اعتراضی کارگر در مقابل وضع موجود بود.
طوماراعتراضی, فریاد خشم کارگردر برابر توطئه گریهاییست که برای ندید گرفتن اعتراض امضا کنندگان طومار را افرادی بی هویت خوانده و حتی عوامل دشمن میداند. این طومار در برابر کسانی چون کانون عالی شوراهای اسلامی و غیره است که زیر فشار اعتراض ما کارگران ناگزیر به درد ما اشاره میکنند اما با گفتن اینکه وظیفه ما قبل از هر چیز حفظ نظام است، حتی اگر نتوانیم جانب کارگر را بگیریم.
جنبه مهم دیگر طومار اعتراضی ما، همبستگی کارگران در این طومار و جمع شدن سی هزارکارگر به دور آنست. سی هزار کارگر که همه درد مشترک دارند. به همین اعتبار ظومار بر سر دستمزد دعوت کارگران به اتحاد است.
طومار اعتراضی همچنین راه مشارکت کلیه کارگران را در این حرکت اعتراضی بسیار ساده کرده است. طوماری که اعتراضش به فقر و فلاکت است و با خواست مشخش افزایش فوری دستمزدها زمینه ساز حرکتهای سنجیده و بزرگ بعدی خواهد بود.
حرکت ممتازاین اتحادیه و هماهنگ کردن چنین طوماری الگویی مناسبی برای کل کارگران و دیگر تشکلهای کارگری ایجاد کرده است.
همه اتفاق نظر داریم که کارگران , در شرایط تدافعی هستند ومطالبات آنها تعرضی نیست اما این طومار با یک خواست تعرضی آنهم خواست افزایش دستمزد که خواست میلیونی کارگران است، یک گام مهم به جلو است. در شرایطی که کارگر زیر چشم کارفرمایان و انبوه قوانین و مقررات ضد کارگری و جلوی چشم حراست و نیروهای سرکوب در محیطهای کار چنین گامی را برمیدارد، حرکتی مهم و قابل تقدیر و ستایش است.
کار این طومار از اول مه ماه ۱۳۹۱ با انتشار ۵۰۰۰ امضا شروع شد. سپس در اولین مرحله در شمار ده هزار تایی این طومار به امضای کارکنان ده ها کارخانه و بنگاه اقتصادی و تولیدی در شهرهای مختلف با قید اسم و رسم و نام و نشانشان رسید و مطالبات خود را کتبا ورسما به وزارت خانه های ذیربط اعلام داشت. پس از آن مرحله دوم و سوم آن اعلام شد و امضاها به ۳۰ هزار رسید. در هر مرحله هماهنگ کنندگان طومار با اعلام اینکه اگر دستمزدها به روال هر سال تعیین شده و چند برابر زیر خط باشد حق خود میدانیم که در اشکال مختلف اعتراضمان را ادامه دهیم، ما سی هزار کارگر و کل کارگران را نمایندگی کردندو
خواست افزایش دستمزد دیگر دفاع نیست. اعتراض است
می توان گفت مضمون خواست ما کارگران در طومار اعتراضیمان یک اعتراض است. اعتراض به دستمزدهای زیر خط فقر و افزایش فوری سطح آنست. این یک تعرض متحد از جانب ما کارگران در برابر تهاجم هر روزه به زندگی و معیشتمان است. ما با این کارگر اعلام کرده ایم که دیگر این وضع را قبول نمیکنیم.
هم چنان که انتظار می رفت این نامه علیرغم انعکاس گسترده در مطبوعات و روزنامه ها و سایت ها و خبر گذاریهای کشور هیچ گونه پاسخ درخور توجهی از سوی مخاطبان نامه در پی نداشت. از همین رو این مبارزه ایست که ادامه دارد. چون مساله زندگی و معاش ما میلیونها کارگر و کل جامعه است. این طومار اعتراضی به همگان فهماند که آنطور هم که آنان فکر می کنند کارگران در ناآگاهی به سر نمی برند و نمی توان آنها را تحت عنوان _ مذهب و رضایت بر قضای الهی و مصلحت حاکم و غیره به تحمل بردگی کنونی و زندگی مشقت بار حاضر نگه داشت. این حقیقتی است که اگر کسی میخواهد الفبای مبارزه را بنویسد باید ببیند و همراهش شود.
ما طبعا میداانیم که جنبش اعتراضی کارگران در قالب جمع آوری طومار سراسری بنا نیست یکسره به صورت بنیادین تغییر و تحول اساسی در سطح جامعه پدید آورد . اما یک شروع برای اعلان خشم توده زحمتکش کارگری و بیان مطالباتشان است . ما اکنون با صفی سی هزار نفره صف قدرتمند هستیم. میخواهیم بگویم در الفبای مبارزاتتان این را ارج بگذارید.
قاسم دبیری