نگاهی به مواضع نیروهای دست راستی در مورد روز جهانی زن!
• روز جهانی زن به مثابه ی یک دستاورد در تاریخ مبارزه ی طبقاتی جهانی، در نتیجه ی کار و فعالیت کمونیستی کارگران انقلابی در سراسر جهان است. نگاهی به تاریخچه ی این روز روشن خواهد کرد که این روز یک روز تحمیلی به بورژوازی و نه نتیجه ی ترحم بورژواهای” خوش قلب” ، در حق زنان “دست پینه بسته” کارگر بوده است. در ۸ مارس ۱۸۵۷ تظاهرات زنان کارخانه ی نساجی نیویورک امریکا در سطح وسیع در جهان بازتاب پیدا کرد. زنان در ان موقع خواهان افزایش دسمتزد و کاهش ساعت کار به هشت ساعت کار روزانه و بهبود وضعیت زندگی خود شدند. نیم قرن بعد یعنی در سال ۱۹۰۷ تظاهرات عظیمی در نیورک به مناسبت پنجاهمین سال مبارزه ی زنان کارخانه ی نساجی در نیویورک شروع شد.
• کلارا زتکین در دومین کنفرانس زنان سوسیالیست در سال ۱۹۱۰ که خود از رهبران ان بود ایده ی انتخاب یک روز را به عنوان روز جهانی زن مطرح کرد و یک روز را برای تظاهرات علیه سرمایه داری و وضع موجود انتخاب کردند. ۱۹ مارس ۱۹۱۱ خیابان های کشورهای اروپایی مانند دانمارک، المان و اتریش و سویس با مارش زنان به لزره در امده و زنان خواهان احقاق حقوق انسانی خود شدند. رهبری تمام این تظاهرات در دست چپ ها و کمونیست ها بود.
• سال ۱۹۱۳ ” دبیرخانه بین المللی زنان” یکی از نهاد های وابسته به بین الملل دوم روز هشت مارس را به یاد و خاطره مبارزات کارگران در امریکا به عنوان روز جهانی زن تصویب کرد.( برگرفته از ویکی پدیا)
• تمام تلاش هایی که برای تصویت این روز صورت گرفت جمگلی در نتیجه ی کار و فعالیت کمونیست ها بود و بعد بلشویک ها در راستای تثبیت این روز خدمات گرانقدری به بشریت کردند. انقلاب اکتبر توانست موقعیت بردگی زن را برای مدت نه چندان طولانی تا حدود زیادی از بین برده و ریشه های تفکرات ارتجاعی در زمینه ی برخورد به زنان را شدیدن عقب براند.
• در اولین روزهای انقلاب زنان توانستند در بالاترین ارگان های دولتی وارد شده و همدوش با مردان کار و فعالیت کنند، با اینکه لنین در همان ابتدا گفت که در سراسر زنان تنها در روسیه زنان از موقعیت مناسبی برابرند، اما او همچنین اظهار کرد تاکنون در ابتدای راه هستیم و هنوز تا رسیدن به برابری واقعی زنان فرسنگ ها فاصله داریم.(نقل به مضمون از یکی از سخنرانی های لنین بعد از انقلاب)
• به موضوع اصلی بر میگردم
• یعنی برخوردی که امروزها نیروهای دست راستی مرتجع و عقب مانده به روز جهانی زن می کنند. جمهوری اسلامی چند سال پیش روز تولد” فاطمه زهرا” دختر پیامبر زن ستیز اسلام را روز زن اعلام کردند، اما تاکنون کسی به چنین خزعبلاتی واکنش مثبت نشان نداده است.
• دیروز هم خانم فرح شهبانوی خاندان پهلوی اعلام امادگی کرده است تا در مورد روز زن سخنرانی ایراد فرماید.
• نیروهای دست راستی هم یکی پس از دیگری بیانیه های احساسی و داغ برای مصادره ی این روز صادر می کنند و هر کدام سعی می کنند، خصلت انقلابی این روز به شکلی از اشکال کنترل کنند و ان را به خدمت ارتجاع و بورژوازی در اورند. هر کدام سعی می کنند از خصلت انقلابی رادیکال و کمونیستی ان بکاهند، و ان را صرفن به یک جشن و یک مراسم عاشقانه تبدیل کنند. تمام تلاش این نیروها این است که این روز را به روزی مانند عید فطر و والانتاین و غیره تبدیل کنند. در شرایطی که زنان در طول یک سال چه از جانب جامعه ی سرمایه داری و چه از جانب شوهرانی که تحت تاثیر مناسبات کثیف و نابرابر موجود به انسان هایی ضد زن تبدیل شده اند استثمار می شوند، سرمایه داری و نیروهای دست راستی تلاش دارد، با ” جشن” خواندن این روز یک ” خدمت” ی به زنان کرده باشد.
• ما کمونیست ها و انقلابیون رادیکال به این طیف های رنگارنگ مرتجع اجازه نخواهیم داد که روز زن را مصادره کنند. سرمایه داری و نیروهای حافظ وضع موجود تنها در این زمینه اینگونه عمل نکرده اند، بلکه به هر میزان که ما کمونیست ها پیشروی می کنیم، سرمایه داری دهها برابر مسلح تر شده و به اشکال مختلف نرم و خشن برای سرکوب کمونیست ها و ازادی خواهان متشکل تر می شود.
• در مقابل تاکتیک ها و استراتژی ما کمونیست ها انها دهها تاکتیک و استراتژی جدید را به کار می گیرند. تمام تلاش این نیروها جلوگیری از تغییر وضع موجود در راستای منافع طبقه ی کارگر و اکثریت جامعه است. برای حفظ وضع موجود به هر کثافتی دست می برند و دمکراسی و حقوق بشرشان در شرایطی که بورژوازی در خطر است تبدیل به فاشیسم و دیکتاتوری خشک خواهد شد.
• در پیشرفته ترین کشورهای اروپایی زنان موقعیت به مراتب پایین تری از مردان داشته و از لحاظ با مردان نابرابر هستند. فمینیست های به ظاهر مدافع حقوق به دلیل اینکه در نهایت در چارچوب وضع موجود خواهان رسیدن به حقوق زنان هستند، نمی توانند خدمتی به بهبود وضع زنان بکنند.
• در پیشرفته ترین کشورهای اروپایی زنان کالاهای قابل فروشی مانند کفش و کیف و غیره هستند و در پشت شیشه ی فاحشه خانه ها برای فروش به نمایش گذاشته می شوند و خریداران سکس زیباترین و خوش اندام ترین و جوان ترین انها را انتخاب می کنند. صنعت فحشا به یکی از صنایع پر درامد تبدیل کرده که یکی از بزرگترین حوزه هایی است که گردش مالی در این حوزه کمتر از حوزه ی مواد مخدر نیست. اقای هرمان مولیر مسئول فاحشه خانه ی پاشا در شهر کلن المان سالانه هشت میلیون یورو را به جیب می زند. این صنعت کثیف از جانب فمینیست های بورژوا تحت عنوان صنعت توریسم مشروعیت یافته است.
• در این وضعیت وحشتناک برخی از به اصطلاح مدافعین حقوق زن بر این عقیده اند که زنان در غرب با مردان از ” برابری” نسبی بر خوردارند.
• از لحاظ دسیابی به شغل و موقعیت شغلی مناسب در پیشرفته ترین کشورها جهان زنان با مردان برابر نیستند. بر اساس امارهای خود دولت های اروپایی تنها درصد کمتر از ده درصد مشاغل با ” پرستیژ” بالا در اختیار زنان است.
• خشونت علیه زنان و زن ستیزی چه در ادبیات و چه در عملکرد روزمره و چه در جوک ها و غیره در مترقی ترین کشورهای زنان وجود دارد.
• سرمایه داری نئولیبرال در کشورهای پیشرفته ی سرمایه داری، زیر نام نسبیت فرهنگی و مولتی کالچرالیسم ختنه کردن زنان مهاجر و کشتن و خشونت علیه انان را به رسمیت می شناسد و مجرمین و قاتلان زنان را ازاد می گذارد.
• در چنین شرایطی است که تنها راه برای رهایی همیشگی زنان سوسیالیسم و کمونیسم معرفی می شود و شعار سوسیالیسم یا بربریت به یک واقعییت سرسخت تبدیل می شود.
• برای رسیدن زنان به برابری واقعی راه دیگری پیش روی زنان نیست. زنان باید انتخاب کنند. یا سوسیالیسم یا بربریت!
• حسن معارفی پور
• ۰۷٫۰۳٫۲۰۱۳