این یک نامه سرگشاده کوتاه به کادرهای دو حزب کمونیست کارگری عراق و کردستان است، دو حزب هم جنبشی که در هر شرایطی موقعیت آنها، وضعیتی که در آن هستند برای من مهم است، مهم است چون تنها کمونیستهای عراق و قسمت کردستان آن هستند، مهم است چون یک دنیای بهتر برنامه آنها است، مهم است چون سالها در یک سنگر بوده ایم.
خطاب من قسمت اکثریت دفتر سیاسیشان نیست! چون آنها تصمیم خود را گرفته اند! تصمیم گرفته اند کادرهای هر دو حزب و حزب حکمتیست را به مسئله پیوستن حزب اتحاد کمونیست کارگری به حزب حکمتیست معطوف کنند، تصمیم گرفته اند به اردوی شورریشان در حزب حکمتیست بپیوندند، تصمیم گرفته اند همه نیروی خود را علیه رفقای دیروز خود بکار گیرند.
بیانیه پشت بیانیه صادر می کنند و به شیوه های غیر مرسوم بهانه گیری می کنند، انگار کودک کمونیسم در دفتر سیاسی هر دو حزب بزرگ شدنی نیست!
نخست چند روشن گری ساده
۱: اگر رهبری دو حزب سرنوشت حزب حکمتیست برایش مهم بود که نیست! می بایست قبل از هر چیز شورش علیه رهبری حزب حکمتیست توسط اقلیت ۴ نفره دفتر سیاسی را محکوم می کرد و بعد مثل یک حزب خواهر به فکر چاره ای برای کم کردن صدمات این شورش بود! و من یقین دارم اگر این گروه ۴ نفره حمایت ضمنی رهبری دو حزب را همراه نداشت دست به این کار نمی زد!
۲: مشورت با دخالت سیاسی دو امر کاملا متفاوت هستند، رهبری دو حزب پا را از مشورت بیرون نهاده است و در حال دخالت سیاسی در سرنوشت حزب حکمتیست است، سرنوشت صدها کادر کمونیست در خارج و هزاران کسانی که در ایران چشم به این حزب دوخته اند! دلیل ادعای من روشن است، اگر قصد مشورت داشتند با یک نامه به دفتر سیاسی حزب حکمتیست و یا حتی با یک نشست دوستانه می توانستند مشکلات و نقد های خود را بیان کنند و نیازی به صادر کردن این همه اطلاعیه بی ربط به جنبش و در خدمت دشمنان هر سه حزب نبود.
۳:نگاهی به اسامی مترجمان اطلاعیه های کردی به فارسی هر دو حزب در مورد حزب حکمتیست خود نشان از یک جانب داری و صد البته هماهنگی با شورشیان سال گذشته در حزب حکمتیست است، ادعای اینکه ما بی خبریم چه کسی ترجمه می کند قابل توجیه نیست، چرا که بدون تایید دفتر سیاسی کسی نمی تواند محتویات اطلاعیه های صادر شده را ترجمه کند.
من وارد بحث های اطلاعیه های صادر شده نمی شوم چرا که کاملا بی ربط هستند این اطلاعیه ها بجز جناح چند نفره مترجمان آنها به فارسی کسی را جو گیر نمی کند.
کادرهای دو حزب کمونیست کارگری عراق و کرستان
موضع گیری رهبری احزاب شما علیه رفقای تا دیروزتان بیشتر یک شیفت سیاسی است، آنها در اول راهی هستند که شورشیان در حزب حکمتیست به بن بست آن رسیده اند، تصمیم گرفته اند به بهانه سازمان دادن کارگرها، میادین نبرد را خالی کنند، تصمیم گرفتند بجای مبارزه در بغداد و سلیمانیه در خانه اطلاعیه صادر کنند. باید جلوی آنها را گرفت، من معتقد نیستم شورش شود، معتقد نیستم حتی علنی علیه رهبریتان موضع بگیرید! اما احزاب مکانیزم های دارند( مانند سمینار، جلسه پالتالکی) یا هر چیزی دیگر، از حزبتان سوال کنید، نگذارید به این لجن پاشی به حزب حکمتیست ادامه دهند، نگذارید رفقای همسنگر دیروزتان را دشمن خطاب کنند! اجازه ندهید به اسم شما و رهبری شما علیه دوستانتان اطلاعیه صادر کنند. ما کارهای مهمتری داریم، فقر و بدبختی، نابرابری و زن کشی در عراق کردستان و ایران موج می زند …..
سکوت شما کادرها یعنی اینکه موافق این روش حزبتان هستید و من چینین فکر نمی کنم!
عباس رضایی
۶مارس ۲۰۱۳