اظهارات سخیف قاضی دادگاه های شعبه یک در سنندج و مهاباد علیه اتحادیه آزاد کارگرن ایران و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری تهدید دو نفر از اعضای اتحادیه آزاد کارگران، شریف ساعدپناه و مظفر صالح نیا، و سه نفر از اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری، محمد مولایی، یوسف آب خرابات و واحد سیده به استعفا نه تهدیدات تازه ای است و نه برای اولین بار است که از زبان کثیف مزدوران دادگاه های جمهوری اسلامی بیان میشود.
یک مساله و عرصه رو در رویی جمهوری اسلامی و نهاد و سازمانهای اطلاعات و سپاه پاسداران مقابله و ایجاد سدهای امنیتی در مقابل فعالین کارگری و تشکلهای آنها است.
چرا جمهوری اسلامی در دادگاه هایش فعالین کارگری را تهدید به زندانی و در واقع گروگان گرفتن آنها میکند! واضح و روشن است. این نظام ضد کارگر و ضد تشکل پذیری کارگران است. تشکل و اتحاد کارگران بخش رادیکالیسم اعتراضی جامعه را نمایندگی میکند. این رادیکالیسم در اعتراض به فقر و فلاکت، در دفاع از حقوق کارگران و مطالباتشان، در دفاع از حقوق برابری زنان و در دفاع از حقوق کودکان افق عدالتخواهانه جامعه را نمایندگی میکند. تعیین بخشی فعالین جنبش کارگری و سخنگویان این جنبش در سطح داخلی و سراسری، اعتبار و اتوریته و حمایتهای هزاران کارگر در مراکز تولیدی در کارخانه و محل کار از کارگران فعال و حمایت و پشتیبانی اتحادیه های کارگری و نهادهای مدافع کارگران در خارج از کشور به نقطه امید و نقطه قدرت جنبش کارگری تبدیل شده است. این دستاوردها که نتیجه سالها مبارزات کارگران برای تحمیل مطالباتشان و حق آزادی تشکل و بیان است، با این اظهارات سخیف و دفاعی قاضی مزدور دادگاه سنندج، و مهاباد قابل برگشت نیست.
جمهوری اسلامی میداند و آگاه است که کارگران دستگیر شده مورد توجه افکار عمومی در داخل کشور و خارج کشور هستند، آگاه و مطلع است که کارگران دستگیر شده در زندانها از طریق اطلاعیه هایشان در ارتباط دائم و رادیکالی با بیرون از زندان هستند، میداند که در خارج از کشور توسط اتحادیه های کارگری و احزاب و سازمانهای مدافع حقوق کارگران موج حمایتها و پشتیبانی از آنها در ایران هر روز بیشتر و بیشتر میشود.
تازه ترین مورد، نشست هیئتی از کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران، با اتحادیه سراسری کارگران سوئد است. در این نشست و هییت ملاقات کننده بر خواست حمایت از کارگران و خانواده های کارگری و اساسا در همبستگی با کارگران زندانی و مبارزات کارگران در ایران از سوی کمیته همبستگی بین المللی کارگری تقاضا شده بود.
جمهوری اسلامی در منگنه فشار ابراز وجود رادیکال کارگران در عرصه تولید و محیط های کار، در سازماندهی اعتصاب و راه پیمایی و اعتراضات روزمره قرار گرفته است. اعتراض حق طلبی و عدالتخواهانه کارگران به یک فاکتور مهم در جامعه در مقابل کل نظام هم اکنون وجود و با ابراز و سازماندهی های نارضایتی کارگران در مقابل مجلس بشکل علنی به نمایش درمیاید.
مساله مهم و هشدار دهنده این است که فعالین جنبش کارگری برای مقابله با تهدید و نقشه های شوم جمهوری اسلامی با هوشیاری بالایی سدهای مقابله با این تهدیدات را محکم تر ببندند. بر اتحاد و همبستگی کارگران، بر ابراز وجود هر چه بیشتر رهبران و سخنگویان و فعالین جنبش کارگری در اعتراضات روزمره بیفزایند، در سازماندهی اعتراضات کارگران در اشکال اعتصاب و راه پیمایی بیفزایند.
جنبش کارگری و اعتراضات این جنبش برای خلاصی از فقر و فلاکت و تحمیل رادیکالترین مطالباتشان برای دستمزد مکفی بالاتر از یک و نیم میلیون تومان، و اتکا به مجمع عمومی و دامن زدن به سنتهای اتحاد و همبستگی کارگران در مراکز کار و تولید و با ابراز وجود رادیکال در مسائل اجتماعی جامعه از جمله دفاع از حقوق زنان و بیکاران و جلب حمایت توده ای شهروندان جامعه در شکل سازماندهی اعتراضات توده ای علیه شرایط موجود، کماکان عرصه رو در روئی کارگران با جمهوری اسلامی است.
با تهدید و فشار به کارگران زندانی اعتراضات توده ای کارگران خاموش نمیشود.
در شرایط کنونی و به منظور مقابله جدی با احکام و فشار دادگاه های مهاباد و سنندج، در شکل کنکرت حمایت از کارگران زندانی و محکوم کردن احکام دادگاه های مهاباد و سنندج که علیه شریف ساعدپناه و مظفر صالح نیا، محمد مولایی، یوسف آب خرابات و واحد سیده اعلام شده، در شکل طومار و گردهمایی در مقابل دادگاه های مهاباد و سنندج، با خواست کارگران زندانی فوری و بدون قید و شرط آزاد شوند، پاسخ کوبنده ای به اظهارات سخیف و بی قیمت قاضی دادگاه سنندج و مهاباد است. این اعتراضات اقدامی عملی و در توان و قدرت کارگران میباشد.