در این نوشته کوتاه می خواهم اهمیت و جایگاه اعتراض و اعتصاب مردم شهر مریوان و همچنین نقش مسئولانه و بموقع خانواده زانیار و لقمان، کمیته بین المللی علیه اعدام و نیروهای سیاسی چپ، مترقی و آزادیخواه را بررسی کنم.
همانطور که همه در جریان هستند قرار بود ١٢ ژانویه ٢٠١٣ طی یک پروسه جنایتکارانه ای و در یک سناریو شناخته شده، نیروهای جنایتکار اسلامی ایران زانیار و لقمان مرادی را اعدام کنند! قرار بود برای همیشه زندگی را از این دو جوان بگیرند و جامعه را مرعوب کنند! می خواستند باز هم عربده کشی کنند و بگویند دنیا همین است که می بینید!
اما چرا نشد؟ چرا نتوانستند به راحتی این عزیزان را اعدام کنند؟ از نیت پاکشان بود؟ انسانیتشان گل کرده بود که هیچ وقت بوی از انسانیت نبرده اند؟ نه،هیچ کدام از اینها نبود و نیست و این در ذات آدمکشان جمهوری اسلامی نیست!بلکه این زجر نامه زانیار مرادی بود که علنی شد و همچنین روحیه خانواده زانیار و لقمان و اراده مردم آزادیخواه مریوان بود که عزمشان را جزم کردند و زنجیر وار صف ها و صداها در هم تنیده شد،قلب آزادیخواهی می تپید و مردم مبارز مریوان مثل سابق متحد شدند! تصمیم گرفتند قبل از اینکه یک فاجعه دیگر رخ دهد باید کاری کنند،باید نیروی انسانی را به حرکت در آورد و همه مکانیزمها و چه باید کردها را عملی کرد و در مقابل دستگاه سرکوبگر جمهوری اسلامی قد علم کرد و اجازه نداد زانیار و لقمان را اعدام کنند.
همانطور که انتظار می رفت و در مطلب قبلی بدان اشاره کردم، مردم شهر مریوان تجارب گرانبهایی در این زمینه دارند. بسیاری از مبارزین این شهر و مردم شرافتمند و آزادیخواه شهر مریوان از زمان بقدرت رسیدن حکومت اسلامی راههای زیادی را پیموده اند، درمقابل یورش جنایتکارانه جمهوری اسلامی به شهرهای کردستان و شهر مریوان بر علیه جانیان اسلامی متحدانه ایستادگی کرده و مبارزه خود را با موفقیت به سرانجام رسانیده اند. گرچه بسیاری از شریفترین انسانهای مبارز و انقلابیون کمونیست از جانب رژیم جمهوری اسلامی اعدام و قتل و عام شده اند اما با ایستادگی و مبارزه متحدانه خود درس ها و تجارب گرانبهایی را پشت سر گذاشته اند که همین امروز هم این شور و شوق مبارزاتی در دل این مردم و نسل جوان زنده و پایدار است. در مواقع بسیار حساس مردم آزادیخواه این تجارب را در عملکرد مبارزاتی خود بکار می بندند که نمونه بارز آن اعتصابروز شنبه ۱۲ ژانویه ٢٠١٣ بود. مردم آزادیخواه مریوان به فراخوان خانواده لقمان و زانیار مرادی و همچنین همزمان حمایت از این فراخوان توسط کمیته بین المللی علیه اعدام و متعاقبا پشتیبانی جریانات سیاسی از آن، منجر به اعتصاب عمومی در شهر مریوان شد.
در خارج کشور از جانب کمیته بین اللمللی علیه اعدام اقدامات بسیار وسیعی صورت گرفت که مبارزه علیه قوانین ضد انسانی اعدام شکل دیگری به خود گرفت. کردستان و خصوصا شهر مریوان همزمان با خارج کشور هماهنگ بود. در ادامه این اعتراضات نهادها، سازمانها و احزاب دیگری به این حرکت وصل شدند که انعکاس همه جانبه و بین اللمللی داشت. در ادامه این کمپین و یا مواردی از این قبیل می توان و باید تمام ظرفیت ها و نیروی انسانی را اکتیو کرد و این پتانسیل را بوجود آورد که می توان متحدانه نوک تیز پیکان را به سوی حکومت ترور،شکنجه و اعدام و کلیت نظام سر تا پا فاسد و آدمکش اسلامی نشانه رفت. می توان و باید حکومت پاسداران جهل و خرافه و سرمایه را به زانو در آورد. برای همین باید این راه را پیمود. فلسفه وجودی ما انسانهای آزادیخواه این است. نقطه امید اسیران در بند در سیاهچالهای رژیم آدمکشان اسلامی هم چشم دوختن به این تلاشها است. اینجاست که می توانیم بگوییم برای نجات زندانیان دربند و زیر حکم اعدام قدم جدی برداشته ایم و آرزوی هزاران و دهها هزار انسان شریف جامعه را بر آورده کرده ایم!
کمیته بین المللی علیه اعدام و مینا احدی بعنوان چهره شاخص در فعالیت بی وقفه علیه اعدام و همچنین حزب کمونیست کارگری ایران با تمام توان و نیرویش و با بیش از یک هفته اختصاص دادن تلویزیون کانال جدید به این حرکت با سه زبان فارسی،کردی و ترکی در دفاع از جان زانیار و لقمان مرادی، پیشتاز مبارزه علیه احکام و مجازات اعدام بودند. مردمان بسیاری در داخل ایران و همراهی شان با این کمپین وسیع و توده ای و حمایت از آن ، همچنین فراخوان ٣٨ نفر از چهره های سرشناس و مبارز مریوان و همزمان حمایت احزاب و سازمانهای سیاسی در خارج از کشور باعث شد که این کمپین با موفقیت به پیش برده شود.این صف بندی سیاسی بسیار باشکوه بود و جا دارد در ادامه اعتراضاتمان و تا جایی که ممکن است همین راه را ادامه دهیم. قطعا چنین تلاشهایی مایه امید و آرزوی هزاران و صدها هزار انسان شریف و مبارز خواهد بود. به این دلیل اگر این اتفاقات صورت نگیرد بانیان اعدام، قتل و جنایات همچنان بر اریکه قدرت خواهند ماند.
با تمام این تلاشها،اعتراضات و مبارزاتمان، نباید یک لحظه غافل بمانیم. اگر این عزیزان تا حالا اعدام نشده اند ناشی از این است که این کمپین کاری کرده که جمهوری اسلامی گوشش را به زمین بچسپاند،می دانند که اعدام این عزیزان برای آنها گران تمام می شود! می دانند که برایشان هزینه بردار است! اما جانیان اسلامی از هر فرصتی برای خفه کردن هر گونه صدای اعتراضی استفاده خواهند کرد تا دست به جنایتی دیگر بزنند. نباید از این امر غافل ماند. تا آزادی کامل لقمان و زانیار مرادی و همه فعالین کارگری و زندانیان سیاسی باید با تمام توان جلو رفت و این راهی است که باید پیمود.
٢٠ ژانویه ٢٠١٣