یک خبر خوش در هفته پیش ین بود که ملاله یوسفزای دختر ١۵ ساله پاکستانی از بیمارستان آزاد شد و به خانه جدیدش در انگلستان نزد پدر و مادر و برادارانش بازگشت. ملاله زیاد احتیاج به معرفی ندارد. او یک چهره بین المللی است. جهان ملاله را بعنوان سمبل انسانیت میشناسد. او کمر به این بسته بود که از تحصیل دختران در برابر ارتجاع و تحجر اسلامی و طالبانی دفاع کند. مبارزه این دختر جوان علیه طالبان و در دفاع از حق تحصیل زنان آنچنان موثر بود که خیلی زود نام او بر سر زبانها افتاد و خبرنگاران به سراغ او رفتند و با او که به نحو سلیسی به زبان انگلیسی سخن میگفت به گفتگو نشستند. و یک مرتبه همه کس در چهره او یک رهبر تیز هوش دفاع از حقوق زنان را دید که میداند چه میخواهد و مصمم است برای آن تلاش کند. او بارها در تجمعات و تظاهرات در دفاع از حق تحصیل دختران شرکت کرد و سخنرانی نمود و یک خواست عمیق زنان و دختران در پاکستان را که زندگی انسانی و برابر بود به جلوی صحنه کشید. سه ماه پیش وقتی که ملاله به همراه دو تن از دوستانش با اتوبوس از مدرسه باز میگشت توسط یک تروریست طالبان از نزدیک مورد شلیک گلوله قرار گرفت. با اینکه گلوله به سر او شلیک شده بود خوشبختانه ملاله زنده ماند و در حالیکه در کما بسر میبرد برای معالجه به انگلستان اعزام شد. او در بیمارستانی در بیرمنگام انگلستان بستری شد و بلافاصله مورد چند عمل جراحی در جمجمه اش قرار گرفت و بتدریج سلامت خودرا بازیافت.
آدم کشان اسلامی حتی در انگلستان تلاشی را برای ترور او آغاز کردند. آخوند مرتجعی بنام عمر بکری فتوای قتل او را صادر کرد و کسانی تحت عنوان اینکه بستگان او هستند به بیمارستان مراجعه کردند تا نیت شوم خودرا علمی کنند. اما شناسائی و دستگیر شدند.
نفس این که دختر ١۵ ساله ای میتواند رعشه مرگ به جان ارتجاع اسلامی بیندازد گویای حقایق بسیاری است. نفس این حرکت بر این حقیقت آشکار تاکید میکند که دوره ارتجاع اسلامی مدتهاست که سپری شده است. و کل این جنایات و کشتار و ترورها بیانگر همین بی ربطی به تاریخ امروز بشری است. جهان مذهب و ارتجاع را نمیخواهد. سنتهای بازمانده از دوران توحش را نمیخواهد. جهان دارد ارتجاع و تبعیض و تحجر اسلامی و مذهبی را تف میکند. حتی در همان پاکستانی که ظاهرا کثافت اسلام دارد از سروکولش بالا میرود وقتی که روزنه ای باز میشود همه کس میبیند که میلیونها نفر فریاد میزنند که از ارتجاع و عقب ماندگی خسته شدیم. بقول جوانان غزه ای “لعنت بر مذهب”. طی مدتی که ملاله در بیمارستان بود از گوشه و کنار جهان صدای حمایت از او شنیده شد. تجمعات بسیاری در حمایت از او در همان پاکستان توسط زنان و دختران و مردان برپا شد. شخصیتهای شناخته شده بسیاری به حمایت از او برخاستند. و اکنون این شخصیتها هم صدا با میلیونها نفر در جهان خواهان این هستند که به ملاله جایزه نوبل داده شود.
جهان امروز جهان ملاله هاست. جهان انسانهایی که میخواهند آزاد و بدون تبعیض و خرافه و سرکوب زندگی کنند. ملاله صدای این جهان نوین است. با هم آرزو کنیم که هرچه زودتر بشریت به جایی برسد که همه کودکان و همه انسانها در فضایی شاد و مرفه و بدون تبعیض و ستمگری زندگی کنند. زنده باد ملاله! زنده باد جامعه انسانی!