“سال نو را به هموطن نان و همنوعان مسیحی مان در گستره جهان تبریک می گوئیم.”
“در این زمستان عصر و
در یخبندان عاطفه های خودخواه و
و در میدان جهل و قهرِ هرکی بهرکِی دزدان
“زورمدارانِ گوش تا بگوش سیر خورده و مستِ خفته ی” دنیا،
دوستِ من، تردیدی مدار:
که زمستان خواهد گذشت و
بهار در راه است.
او با خود دوستی و مهر و سازگاری و برابری را خواهد آورد.
تا به ضرب گام های پرطنین بهار شکوفائی
و نفسِ هستی بخش اش،
رویش و عاشقی را همراهی کند
و به جامِ جهانِ هستِی منجمد
جان دوباره بخشد
و سر زندگی را
به عاشقان دل خسته اش
در سرتاسر گیتی هدیه نماید.

بهنام چنگائی ۱۱ دی ۱۳۹۱