زمین
در اعماق تپه های سیاه،
شقایق های خونین اش را
در آغوش گرفت
و تاریخ
با شرمی سی ساله
دگر بار ورق خورد.
خون گرم شقایق
و اشک زمین
جوانه های آزادی را
سیراب  کرد.

جوانه هایی که
با لطافت گلبرگ شان
شرم را
از گونه ی تاریخ می زدایند
و
به من
به تو
به ما
نوید روزی دیگر را می دهند،
روزی که
امروز نیست……….

ی. صفایی
۳۰ ژانویه ۲۰۱۰