چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است

از قدیم گفته اند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است،اما گویا حاکمان کنونی ایران این ضرب المثل قدیمی ایرانی را نشنیده اند، چراکه اگرشنیده بودند امروز سیران مظلوم وبیگناه به جای خوابیدن در آغوش سرد خاک درآغوش گرم مادرش بود ودوستان دیگرش نیزبه جای اینکه با تن وچهره و روحی سوخته میهمان تختهای بیمارستان و نگران آینده خود باشند درآغوش خانواده درانتظاریلدا بودند،تنها گناه این بینوایان این بودکه شاگرد مدرسه ای بودند که آنقدرفرسوده وقدیمی بود که حتی ارزش گازکشی هم نداشت،مدرسه ای که باید۱۰سال پیش تخریب میشد و نشد، چراکه دولت ضد ایرانی مامشغول ساخت دهها مدرسه با استانداردهای بین المللی در عراق ولبنان بود،این ضرب المثل را نشنیده اند چراکه اگرشنیده بودند امروز زلزله زدگان آذری درسرمای زیر صفر درجه در چادرها نمی لرزیدند درحالیکه دولت ایران مشغول ساخت بیمارستان۱۲۰ تخته در کربلاست،روزانه صدها نفر درجاده های غیراستاندارد ایران جان خود را ازدست نمیدادند درحالیکه حاکمان ایران برای حزب الله لبنان بیش از ۱۲۵میلیون دلار صرف جاده سازی میکنند.
این ضرب المثل را نشنیده اند که میلیونها ایرانی درگیرفقر،بی خانمانی بیکاری وهزاران مشکل دیگرند ودولت ایران درحال بذل وبخشش به سوریه،عراق،پاکستان،حماس،بولیوی،کشورهای آفریقایی و…میباشد. من مخالف کمک کردن به انسانهای نیازمند درهرجای کره خاکی که باشند نیستم اما معتقدم چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است. این بذل وبخششها را شاید بتوان با توجیه کمک به همنوع قبول کرد اما با وجود اینهمه فقروگرفتاری درایران آیا رواست که بیش از ۱۴میلیارد تومان فقط هزینه ساخت ضریح جدید برای امام حسین شود تا آنرا به کربلا بفرستند،یابرای ساخت۲۰۰هزارمترمربع صحن جدید برای حرم امام علی درنجف به ارزش۷۵۰میلیارد تومان یا پروژه طلاکاری گنبد وساخت رواقهای«حرمین عسکرین» ۱۵۰۰میلیارد تومان درنظر گرفته شود؟!
آیا رواست که درچنین شرایط بد اقتصادی اینهمه ثروت ایران وایرانی بدون هیچ توجیه اقتصادی به خارج از ایران فرستاده شود؟ صرف چنین هزینه های هنگفتی چه سودی برای ایرانیان دارد؟ بااین هزینه ها چند بیمارستان میتوان ساخت؟ چند مدرسه جدید میتوان ساخت تا نرگسها وسیرانها باخیال راحت وبدون دلهره سوختن ومردن درآن درس بخوانند؟چندخانه میتوان ساخت تا دراین سرمای استخوان سوز سرپناه کودکان بی سرپناه ایرانی باشد؟چند کیلومترجاده استاندارد میتوان ساخت تا روزانه شاهد ازبین رفتن فرزندان ایران درجاده ها نبود؟ چندشغل میتوان ایجاد کرد تا امیدی برای جوانان ایران باشد وآنان را ازچنگال اعتیاد ودزدی وجنایت نجات دهد؟
واقعأ آیا چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام نیست؟!