آب,نگاهت را خون آلود میکند
آب این دیارخونیست.
باد,نگاهت راپرازباروت میکند
باداین دیار,ازسوی اولین شلیک می آید.
زمین این دیار,خون میطلبدومرگ.
پاهایت,دراولین قدم مهمان مین ها میشوند
اولین قدم,اضطراب مرگ است
ودرصدای انفجاری کر شدن.

آب
باد
وزمین این دیار خون آلوداند.

مرگ,همگام بااولین شلیک است
غرق شدن نگاه در خون است
به زمین افتادن
وخفه شدن در انبوه سرب وباروت است
غلتیدن کودکیست در خون
باانگشتانش لرزان ازجان کندن.

مرگ,همگام با اولین شلیک است
بر خاک افتادن قامت ترکش خورده ی زنیست,
با فریاد تلاش برای زیستن,
تلاش برای بیشترماندن وایستادن
افتادن عزم زنیست برخاک
باانگشتانش به ترسیم پیروزی.

زمین این دیار
ریسک قدم گذاشتن به سوی حائل است
قدم های بی تردید کودکی فلسطینی,
به سوی چهره ی خندان کودکی از اسرائیل.

دو کودک,
بی خبراز مفهوم جنگ,
ازمین های حاشیه ی دیوار
بی خبراز شلیک اولین خمپاره
از خفه شدن در انبوه سرب وباروت.

آری
زمین این دیار
ریسک گذاشتن قدمیست
ودردود انفجاری
درخون غلتیدن.

“علی رسولی”