مرکز آمار ایران یکی ارگانهای های دروغ پراکنی رژیم اسلامی است که اغلب مأمورین رژیم گفته ها و نوشته های آماری این مرکز دروغ پراکنی را زیر سوآل برده اند. علی رغم این بی اعتباری به دستور وزیر علوم رژیم و به منظور فریب افکار عمومی و شرعیت بخشیدن به ایجاد دانشگاه های تک جنسیتی، گروهی از مأمورین این ارگان از والدین آن دسته از دانشجویانی که فرزندان آنها را به حکم قوانین ارتجاعی شرع اسلام و توسل به زور تحت عنوان طرح تفکیک جنسیتی دختران دانشجو را از همکلاسی های پسر خود جدا کرده اند، حین مراجعه جهت ثبت نام فرزندان خود و امضای تعهد نامه های گوناگون امنیتی تحت نظارت مأمورین حراست در کریدر ها و محدوده یکی از دانشگاه ها و به نقل از خبرنگار مهر، از آنها سوال کردند: “تا چه میزان تحصیل در دانشگاههای تک جنسیتی به پیشرفت تحصیلی فرزندانشان کمک می کند؟” که به گفته مأمورین آمار رژیم: “در کل٨٠ درصد از این والدین معتقد به این پیشرفت تحصیلی در دانشگاههای مجزا بودند. به نحوی که ۴۶ درصد والدین پدر و ۵۴ درصد والدین مادر بودند،۵٢٢ نفر از فرزندان این والدین دختر و ١٨۴نفر دارای فرزند پسر.” 
هدف از طرح این سوال و پیام این کهنه بسیجی(کامران دانشجو وزیر علوم) و همفکرانش او از این آمار دروغین و غیر علمی در یکی از استان های بی نام و نشان چیست؟ نه اینکه آنها طرح تفکیک جنسیتی را از پیش دبستانی آغاز و تا سطح دانشگاه ها با توسل به زور و ارعاب تحمیل و بقول خود آنها در انجام این طرح نیز”موفق” بودند؟
نتیجه این آمار وزیر علوم و اهداف پشت پرده آن هر چه که باشدحاوی واقعیتی انکار ناپدیر است که یقینآ وزیر علوم رژیم نیز به آن واقف است که از این جمع ٧٠۶ نفری از والدین اسیر در دفاتر و کریدرهای این دانشگاه که مورد بازخواست قرار گرفته اند، ۵٢٢ نفر از فرزندان آنها دختر و ١٨۴ نفر پسر. که در واقع این اختلاف آمار و حضور ٣ برابری دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر یکی از مهمترین نگرانی های اصلی و غیر قابل حل رژیم اسلامی در رابطه با شکست طرح اسلامی کردن دانشگاه ها از همان اوائل سال ۵٩ به بعد تا کنون است.
این اختلاف آمار دانشجویان نشان از مقاومت و مبارزه آگاهانه و احساس مسئولیت والدین آنها در قبال سرنوشت فرزندان آن دسته از دخترانی است که علی رغم اعمال خشونت، تهدید و نابرابر جنسیتی در جامعه تحت حاکمیت رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی نسبت به فرزندان خود، مرعوب سیاست اسلامی کردن دانشگاه ها نشده اند. بخشی از روند این مبارزه سر آغازی است برای همبستگی بین اقشار سکولار و ناراضی در جامعه ما به تمامیت حاکمیت رژیم اسلامی و معترضین به طرح تفکیک جنسیتی در مراکز آموزشی است.
وزیر علوم رژیم با آگاهی از وضع کنونی جنبش دانشجوئی در پیش برد پروسه ارتجاعی تفکیک جنسیتی مراکز آموزشی و تک جنسیتی کردن دانشگاه ها تنها نیست. ایده اسلامی کردن دانشگاه ها توسط خمینی در فروردین سال ۱۳۵۹ مطرح شد، او گفته بود: “باید انقلاب اسلامی در تمام دانشگاه‌های سراسر ایران به وجود آید تا اساتیدی که در ارتباط با شرق و یا غرب‌اند تصفیه گردند و دانشگاه محیط سالمی شود برای تدریس علوم عالی اسلامی.”
به دنبال مرگ خمینی تاکنون جمعی از وارثان شیفته او علی رغم به کارگیری زور، فریب و ارعاب تا کنون موفق به اجرای وصیت نامه رهبرخود در زمینه اسلامی کردن دانشگاه ها نشده و نخواهند شد. اما به مناسبت هائی مراجع تقلید رژیم، امامان جمعه و اخیرآ وزیر علوم رژیم و آخوند آملی در گفتگو با خبرگزاری های وابسطه به رژیم اظهار نظر های متفاوتی در زمینه اسلامی کردن دانشگاه ها و مراکز آموزشی کرده اند که به مواردی از تناقضات در گفته های آنها اشاره خواهیم کرد.
-جواد ارسطا، رئیس سابق دانشگاه باقرالعلوم در گفت و گویی که سال ١٣٨٩با خبرگزاری فارس داشت در رابطه با”تهاجم فرهنگی دشمن”در دانشگاه ها گفت: “برای مقابله با این هجمه باید از ائمه جماعت مساجد بخواهیم تا دانشگاه ها را مسجد کنند و تأکید بر مساجد باعث خواهد شد تا بتوانیم در برابر این هجمه ایستادگی کنیم.”
-محسن قرائتی رئیس ستاد اقامه نماز در مورد اسلامی‌کردن دانشگاه‌ها گفت: “جز در موارد ضرورت، باید کلاس‌های دانشجویان دختر صبح‌ها و دانشجویان پسر عصرها برگزار شود.”
اظهارات آخوند جواد آملی یکی از مراجع تقلید رژیم اسلامی در دیدار با مسئولان دانشگاه علامه طباطبائی به تلاش وزیر علوم، جواد ارسطا و قرائتی در جهت فریب افکار عمومی و ایجاد دانشگاه های تک جنسیتی به منظور اسلامی کردن دانشگاه ها چندان هم بی ربط نیست، هرچند خود او نیز فریب کار است.
به گزارش مهر، آخوند آملی در این دیدار گفت: “اسلامی کردن دانشگاه جدا کردن دختر و پسر ها و ایجاد نمازخانه، نماز و برگزاری دعا ی کمیل شب جمعه و دعای توسل شب چهارشنبه نیست.” این آخوند روضه خوان در حوزه های علوم دینی قم از وزیر علوم بی عمامه ساکن در وزارت علوم و رئیس دانشگاه باقر العلوم ظاهرآ در اجرای خط سیاسی خود دور اندیش تر است! او فهمیده است که زور، تهدید، فریب، نمازخانه، مسجد و روضه خوانی همراه با دعای کمیل و تفکیک جنسیتی کارائی سابق خود را نه تنها در سطح دانشگاه ها بلکه در سطح جامعه از دست داده اند. این آخوند میداند که طرح تفکیک جنسیتی و اجرای به زور و تهدید این طرح منجر به اسلامی شدن مراکز آموزشی نشده و نخواهد شد.
به همین دلیل است که نامبرده در ادامه بحث خود میگوید: “وقتی دانشگاه اسلامی میشود که دانش اسلامی شود.”
با توجه به گفته های این آخوند، بعد از ٣۴ سال حاکمیت اربابانش نه اینکه دانشگاه ها اسلامی نشده بلکه دانش اسلامی نیز در میان اساتید سکولار و دانشجویان چپ و سوسیالیست بی اهمیت ترین و بی پایه ترین مقوله محسوب خواهد شد.
جنبه دیگر این آمار رژیم یا به قول وزیر علوم(مطالعه میدانی) آمار ۵٢٢ نفری دانشجویان دختر در مقایسه با آمار ١٨۴ نفری پسران نشان از اراده دختران و زنان آگاهی است که علی رغم وضعیت فلاکتبار اقتصادی والدین خود، تبعیض و نابرای گسترده در جامعه تحت حاکمیت رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی تصمیم گرفته اند که سطح علم، دانش و آگاهی خود را در این مسیر از مبارزه ارتقأ داده تا علیه قانون ارتجاعی_اسلامی در کنج خانه ماندن و به مردان سرویس دادن رهائی یابند و طی این پروسه بخشی از موقعیت اجتماعی خود را در خانواده و جامعه بیش از پیش تثبیت و ارتقأ دهند.
یقینآ تأثیر این ارتقأ و تثبیت آن در جامعه به رفع موانع در جنبش دانسجوئی نیز کمک خواهد کرد مشروط به اینکه جنبش دانشجوئی تشکل مستقل و رهبران چپ و سوسیالیست فعال خود را داشته باشد تا این نیرو جذب این جنبش شود.
متأسفانه به دلیل جو ارعاب و پراکندگی طیف چپ انقلابی و سوسیالیست در جامعه و باز تاب آن در دانشگاه ها و مراکز آموزشی، از انرژی و توان این نیروی جوان و آگاه کمتر استفاده شده است.
با تمام این تفاصیل و به گزارش مهر: محمدی راد یکی از مسئولین سیاسی بسیج در دانشگاه گفت: “اسلامی کردن کامل فضای دانشگاه ها نقطه آرمانی ما بوده و متاسفانه ما هنوز به دلیل تاثیر فعالیت های دشمن در دانشگاه ها به این مهم دست نیافته ایم.” اعتراف آشکار و بی پرده این بسیجی به شکست این پروسه نشان از مقاومت آگاهانه دانشجویان مبارز، انقلابی و سوسیالیستی را دارا است که زیر بار اسلام کردن دانشگاه ها نرفته و نخواهند رفت. این در حالی است که هنوز جنبش دانشجوئی به معنای واقعی سازمان یافته نیست.
تلاش مجدد برای ایجاد تشکل های مستقل دانشجوئی در شرایط کنونی ضرورتی است سیاسی در تقابل با تشکل های وابسطه به رژیم و جو اختناق و خفقان حاکم بر دانشگاه های ایران.
جمعه ١٧ آذر ١٣٩١