وقتی صحبت از مواد مخدر پیش می آید همه کس میداند که سخن از موادی کثیف، کسب و کاری کثیف، و پول و در آمدهایی عظیم و کثیف است. اما وقتی سخن از مقابله و جدال با قاچاقچیان مواد مخدر پیش می آید، الزاما و همیشه عکس آن صادق نیست. روشن است که دلالان مواد مخدر براستی سوداگران مرگ و نیستی اند. اما هر کس که صحنه اجتماعی و سیاسی ایران را بشناسد میداند آنچه جنگ جمهوری اسلامی با “فاچاقچیان مواد مخدر” نامیده میشود نیز به همان اندازه خود مواد مخدر، جنگی کثیف و سیاستی کثیف است. اما در گزارشهای این هفته آمده بود که سازمان ملل از جمهوری اسلامی “بخاطر اقدامات وتلاشهایش علیه قاچاقچیان مواد مخدر تمجید و تجلیل کرده است”. یک نماینده سازمان ملل میگوید “بیش از ۹۰ درصد محموله های تریاک توقیف شده در جهان و ۴۰ در صد محموله های هروئین توقیف شده در جهان توسط جمهوری اسلامی ایران بوده است”. 
بسیار خوب. چه نتیجه میگیرید؟ آیا واقعا باید به سیاست جمهوری اسلامی علیه مواد مخدر ایمان بیاوریم و از این سازمان قبول کنیم که اقدامات و سیاستهای جمهوری اسلامی قابل تمجید است؟ یا باید بر واقعیات غیر قابل انکاری که ۳۰ سال است شاهدیم اتکا کنیم و به این نتیجه برسیم که سازمان ملل نیز یک سازمان کثیف است و وارد یک بازی کثیف شده است؟ مردم ایران قطعا به نتیجه دومی خواهند رسید. ممکن است بسیاری در ایران سازمان ملل را درست نمیشناخته اند. ممکن است فکر میکردند که این سازمان مطلع و بی طرف و بهرحال طرفدار مردم است. اما این دیو خون آشام خبیث و سیاستهایی که مورد تمجید قرار گرفته را همه مردم ایران خوب میشناسند. در نتیجه همین یک خبر برای هرکدام از ما مردم کافی است که بفهمیم که سازمان ملل از چه قماشی است.
فاکتهایی که سازمان ملل شاره نمیکند
سازمان ملل میداند اما نمیگوید که ایران بالاترین میزان اعتیاد به مواد مخدر را دارد. سازمان ملل میداند اما نمیگوید که بیشترین مواد مخدر جهان از طریق ایران وارد و صادر میشود. میداند که سپاه قدس و بسیاری از کار بدستان جمهوری اسلامی در تجارت مواد مخدر مستقیما دست دارند. حتی رئیس جمهور این حکومت تلویحا به دست داشتن بخشهایی از سپاه پاسداران در کسب و کار قاچاق مواد مخدر اعتراف کرده است اما سازمان ملل از این چشم پوشی میکند. سازمان ملل، دارد از یک جنایت بزرگ دفاع میکند. این سازمان وقتی از اقدامات جمهوری اسلامی تمجید میکند دارد از ۵ برابر شدن اعدام ها در زندانهای ایران دفاع میکند. این سازمان میداند که همین امسال حدود ۱۰۰۰ نفر و رسما بالای ۶۰۰ نفر در زندانهای جمهوری اسلامی به اتهام مواد مخدر اعدام شدند و بیش از ۳۰۰۰ نفر در صف اعدام قرار دارند. این سازمان میداند و برایش مهم نیست که بسیاری از اعدام شدگان جوانانی بودند که شرایط فقر و فشارهای اجتماعی مختلف و سرکوب و تحقیر آنها را به اعتیاد رانده است. و میداند که شماری از این اعدامیان، هیچ ربطی به مواد مخدر نداشتند و زیر شکنجه به اعتیاد و خرید و فروش مواد مخدر اعتراف کرده اند. میداند که سن اعتیاد در ایران به زیر ده سال و دوازده سال رسیده است. و بسیاری از فاکتهای دیگر. اینها فاکتهایی روشن و شناخته شده برای بیشتر مردم در ایران است و نهادی مثل سازمان ملل با جزئیات و آمار و ارقام اینها را میداند.
به این سازمان و سیاستگزارانش و تمجید کنندگانش تنها میتوان گفت شرم بر شما که به دلیل مصالح و بازیهای سیاسی از یک حکومت جنایتکار دفاع میکنید. شرم بر شما که از اعدام و کشتار یعنی قتل عمد دولتی که رسما و عملا علیه مردم ایران بکار میرود دفاع میکنید. ما مردم این حکومت را خوب میشناسیم و جز به سرنگونیش نمی اندیشیم. برای زنده ماندن راهی جز این نداریم. قدم اول برای خلاص شدن از شر مواد مخدر نیز از نظر ما همین است که مسبب اصلی بلایا و آفتهای اجتماعی یعنی نظم سرمایه و حکومت آنرا ریشه کن کنیم. تمجید شما کمکی به این حکومت نمیکند اما به ما کمک میکند که حامیان این حکومت و این نظام کثیف را بهتر بشناسیم.*