اخبار متناقض بسیاری از هائیتی فاجعه دیده می رسند. برخی ها می نویسند که سیل کمک های مادی ومعنوی به سوی هائیتی سرازیر شده اند. با خواندن و دیدن این اخبار انسان فکر می کند که چقدر سردمداران جهان کنونی از سود سرمایه صرف نظر نموده و به فکر انسان افتاده اند. انسان شاد می شود و فکر می کند که نکند که گربه هم عابد شده باشد.

 اما به یک باره تمام این شادی و خوشحالی نقش بر اب می شود، هنگامی که دوربین تلویویزیونی اگاهانه یا نا]گاهانه چهرههای وحشت زده را نشان می دهد که برای کمک فریاد می کشند ویا مردی رامی بیند که خویش را از زیر خروارها خاک  بیرون کشیده و با پای شکسته فریاد می کشد و کمک می طلبد. زمانی که دستی را می بیند که از پشت دیواری بیرون امده یا جیغ انسانی را می شنود که به یاری نیاز دارد. من با دیدن و خواندن گزارشاتی مثل گزارش زیرکه بعد از بیش از ۵۰ ساعت از وقوع زلزله هائیتی که به قولی بیش از صد هزار و به قول دیگر دهها هزار کشته به جا گذاشته است، نوشته شده است، از خود می پرسم که آیا اگرکارگران و مردم هائیتی و یا نقطه ی دیگری از این جهان برای سرنگون کردن حکومت جبارشان و نابودی نظمی که این همه فقر رابر ایشان تحمیل کرده که باید در این عصر با گاری زخمی ها را جا به جا کنند، قیام کرده بودند ، مالکیت خصوصی به خطر افتاده بود و دولت کشورمزبور تقاضای کمک کرده بود، باز هم سرکردگان و حاکمان جهان این نوع رفتارو عمل می کردند ؟ وآیا به طور واقعی با امکانات موجود نمی شود طور دیگری عمل نمود؟

واقعیات تا کنونی که خلاف این را نشان داده اند. بارها شاهد بوده ایم که با چه سرعتی نیرو نظامی و غیره در یک کشورامریکای لاتین و افریقائی و یاجای دیگری حتی جنگل های بولیوی و کامبوج واندونزی و یوگسلاوی و هر جای دیگری که منافع شان و باضطلاح امنیت "ملی" شان به خطر افتاده و ایجاب نموده پیاده کرده اند. مردم به تنگ آمده را به بهانه حفظ نظم و حفظ جان دیپلماتها و تبعه کشورشان به رگبار بسته  و قیام تولید کنندگان اصلی نعم مادی و گرسنگان امروز را خاموش کرده اند. ما دیدیم که چگونه در یک آن  نیروی نظامی با آن همه تجهیزات و به آن عظمت  در خلیج برای عملیات نظامی بر علیه مردم عراق پیاده کردند. آری اینکه انسان بخت برگشته هائیتی که فقط مرده و یا زنده اش ارزشش افزودن بر سود سرمایه داران است، ضجه می کشد و خیابانهای شهر را از زور خشم وناچاری، از بی آبی و بی غذائی و بی داروئی با مرده های خویش بلوکه می کند، چه رنجی می کشد، چندان اهمیتی ندارد. دهها و بلکه صد ها سال است که توده ی مردم  از هائیتی گرفته تا گنگوی براازاویل، از هیروشیما و ناکازاکی تا مردم حلبجه در کردستان عراق، از میدان ورزشی شیلی ومیدان تی آمین چین تا خیابنهای اسلام آباد و تهران و از گوانتاناموو ابوغریب گرفته تا  کهریزک در جنوب تهران، سونامی جنوب آسیا تا زلزله بم، از طوفان کارولینای آمریکا تا سیل و طوفان در بنگلادش، میلیونها انسان در فجایع بوجود آمده" طبیعی" ویا مستقیمن در بمبارانهای اتمی و شیمیائی بدست جانیان سرمایه کشته می شوند و زجر می کشند و به انحای مختلف جان می بازند . چاره کار یک انقلاب است که در آن کارگران تمام زجرکشیدگان و ستم دیدگان را  زیر رهبری خود بسیج کنند و این نظم ضد طبیعت و ضد انسان زا زیر و رو کنند و گرنه هر روز اوضاع بدتر از روز پیش برای میلیونها کارگر و زحمتکش به نفع تعدادی زالو صفت سرمایه دار می شود.

به ترجمه گزارش زیر توجه کنید. 
 
 
 

دیوار از مرده ها برعلیه دیر کرد کمک

خبر گزاری رسمی سوئد تی تی (TT)

۱۵ ژزانویه ۲۰۱۰

مردی که خودرا نجات داده است.

در حالیکه (۵۰ساعت بعد از وقوع حادثه زمین لرزه – مترجم) کمک های بین المللی برای ورود به پایتخت هائیتی اماده شده اند، مردم از جان گذشته و سرگردان در خیابانهای پرت آاو پرینس که سخت ترین صدمه را از زلزله سه شنبه شب به وقت سوئد دیده است، دیوارهائی از مرده را بر ضد دیر کرد کمک رسانی بر پا می کنند. آنها مرده ها را بر رویهم انبار کرده اند. یک شاهد عینی

آقای شولد شوارز عکاس مجله تایم می گوید که او حداقل در خیابانهای پایتخت دو تا از این دیوارها را دیده است. اما ، در حالیکه بیش از دوشبانه روز از وقوع فاجعه زمین لرزه گذشته است دهها هزار انسانی که جان سالم به در برده اند، از دارو، اب آشامیدنی، غذا و همچنین وسائلی که بوسیله آن بتوانند حداقل زنده و یا مرده هایشان را از زیر آوار بیرون آورند، محروم هستند.

خیلی ها خیابان به خیابان  برای پیدا کردن دارو، مواد غذائی و قطره ای اب که بتوانند تشنگی خویش را با آن رفع نمایند، طی می کنند. دیگران به مغازه ها جمله ور می شوند، این در حالی است که نیروهای پلیس خیابان را پر کرده اند، برای اینکه دارائی خود را حفظ نمایند و یا  مرده های خود را دفن کنند.

این عکاس در عین حال به روزنامه نگاران می گوید که چادرهای زیادی برای ایجاد ارودوگاه موقت در همه خیابانهای پرت آاو پرینس و والری لوئیس دیده است. 

انسان های مهربان با همه وسائلی که می توانید به این انسانهاکمک کنید. انها نه آب، نه غذا و نه دارو دارند. هیچکس به ما کمک نمی کند-
هنوز هم تکانهای شدید بعد از زلزله می آیند و مردم وحشت زده از ساختمانها به خیابانها می گریزند. در اطراف شهر مرده های بو کرده در خیابانها بر روی هم تلنبار شده اند و این وضعیت خیلی ناهنجار و بدی رابه وجود آورده است. اطراف یک مرده شویخانه در حدود۱۵۰۰ پیکر دفن نشده روی هم انبارشده اند. کیسه های جمع آوری مرده تمام شده اند، اما صلیب سرخ قول آوردن کیسه های زیادی را داده است.

تعداد تلفات این زلزله که یکی از بدترین فجایع صد ساله اخیر ا
ست، هنوز نامعلوم است. اما  فدراسیون جهانی صلیب سرخ  احتمال مردن  بین ۴۰ تا۵۰  هزار انسان را می دهد. خود سازمان صلیب سرخ هائیتی نیز چنین رقمی را احتمال می دهد و می گوید که در حدود ۳ میلیون از ۹ میلیون جمعیت کشور بر اثر این فاجعه صدمه دیده ویا بی خانمان شده اند. 

رئیس جمهور می گوید که ما تا کنون ۷ هزار مرده را در گورهای دسته جمعی دفن نموده ایم. 

اما،نجات دهندگان احتمال می دهند که رقم  مردگان خیلی بیش از این تعداد باشند.

به گفته پائول کودمیر امریکائی که یک خانه برای بچه های بی سرپرست را به وجود آورده است که درآن ۳۰۰ کودک نگه داری می شوند، ۲۴ ساعت آینده، ساعات خیلی حساس و بدی خواهند بود.

البته در این گزارش از سرازیر شدن کمک های جهانی نیز گفته می شود. حتی نوشته شده که کشتی جنگی آمریکائی کارل ویلسون  با بیش از ۵ هزار سرباز با نوزده هلی کوپتر برای رساندن زخمی ها و صد میلیون دلار برای کمک به بازماندگان در راهند و قول یک کنفرانس بین المللی برای بازسازی کشور هائیتی نیز در گفتگوی تلفنی بین رئوسای جمهور آمریکا و فرانسه داده شده است. 

ولی آیا می شود واقعا قبول کرد که این سربازان نه برای حمله به مردمی که برای سیر کردن شکم شان به سوپر مارکت ها و مغازه های مواد غذائی و غیره یورش می برند، بلکه برای کمک آمده باشند؟ واقعیات تا کنونی حتی در سیل وطوفان ایالت کارولینای آمریکا نیز خلاف این را نشان داده اند.

حمید قربانی

۲۰ژانویه دو هزار و ده