جمهوری اسلامی در ادامهُ تلاشهای بیوقفه و مذبوحانه اش برای وارد کردن لطمه به فعالیت سیاسی و آزادیخواهانهُ علیه خود در خارج کشور، به اقدام بیسابقه ای دست زده است. این رژیم اسامی ۱۲ تن ازفعالان سیاسی سرشناس و رهبران با سابقه و مستقر در کشورهای اروپایی (۱۱ تن از رهبران حزب حکمتیست و یکنفر از فعالین حقوق پناهندگی و اجتماعی) را در اختیار اینترپول (پلیس بین المللی) قرار داده و ظاهرا خواهان استرداد آنهاست. اینترپول نیز، حال خواه از روی جهالت (که بعید بنظر میرسد اینقدر هم جاهل باشند) و یا بعنوان بخشی از بند و بستها و معاملات سیاسی پشت پرده، اطلاعات مربوط به این فعالین و رهبران سیاسی را در سایت خود بعنوان انسانهایی تحت تعقیب اعلام کرده است.
قبل از هر چیز، نفس اینکه رژیمی با سابقه و مدارک کافی موجود بر روی میز دادگاههای همین کشورهای اروپایی همکار و سازماندهندهُ اینترپول دال بر دخالت و شرکت مستقیم رهبران و مسئولین بالای آن در سازماندادن دهها ترور و قتل سیاسی و بمب گذاری در قلب اروپا، بخود اجازه میدهد که مخالفین سیاسی خود را بعنوان مجرم و تحت تعقیب به اینترپول معرفی کند، نشاندهندهُ این واقعیت است که این رژیم برای بقای حاکمیت سیاه خود بر جان و زندگی دهها میلیون انسان حاضر به اجرا و توسل به هر نوع توطئه و دسیسه چینی در هر موقعیت و زمان و مکانی ست که به آن دست یابد.
از طرف دیگر، تن دادن علنی و عملی اینترپول به همکاری با رژیمی که سرکوبگر، ضد زن، ضد هر نوع حق طلبی و ضد آزادی بودن آن دیگر بر هیچ انسانی پوشیده نمانده است، و موج سرکوبها، شکنجه و تجاوزها و اعدامها ی دورهُ چند ماههُ گذشته در ایران را به سر تیتر اخبار جهانی رانده اند، خود نشانگر ظرفیت و توانایی اینترپول متولد شده در قلب "مهد دمکراسی و حقوق بشر و آزادیهای سیاسی" برای تبدیل شدن به وسیله و ابزار هر نوع معامله و بند و بست سیاسی دول اروپایی حتی با رژیم ددمنشی چون جمهوری اسلامی ست.
هم تلاش رژیم برای گسترش تروریزم سیاسی و هم همکاری و همیاری اینترپول با آن، هر دو، زنگ خطری جدی برای کلیهُ احزاب سیاسی، رهبران و شخصیتها و فعالین سرشناس سیاسی – اجتماعی – فرهنگی و هنری مخالف رژیم است. این توطئه ای و تلاشی جدی برای خاموش نگه داشتن صدای آزادیخواهی و حق طلبی، برای ایجاد و گسترش فضا و جو نگرانی و ناامن کردن خارج برای فعالیت سیاسی در خارج از مرزهای ایران و در سطحی بین المللی است.
این توطئه، بخشی از تلاش رژیم برای گسترش فضای ترس و نگرانی در صفوف مردم معترض و آزادیخواه در داخل مرزهای ایران نیز هست. رژیمی که از کشتن، اعدام، شکنجه، تجاوز و تحمیل هر نوع بی حقوقی بر جامعه ابایی نداشته و ندارد، رژیمی که تا همین امروز دهها هزار انسان را فقط بجرم مخالفت با خود به نابودی فیزیکی کشانده و یک جامعهُ هفتاد میلیونی را با وسیعترین و بیسابقه ترین فشار روحی، اقتصادی، و اجتماعی روبرو ساخته است، رژیمی که نیمی از جمعیت را بصرف اینکه زن بدنیا آمده اند با بیشترین بیحقوقیها و بی حرمتیها روبرو ساخته است، رژیمی که تقریبا هفتاد در صد جامعه، یعنی جوانان، را وادار به تحمل فشارها و بی حقوقیها وعقب مانده ترین خرافات قرون وسطایی کرده است، رژیمی که بیشترین بخش درآمد و ثروت جامعه را صرف هزینه های خاموش نگاهداشتن همان مردم کرده است، رژیمی که تاکنون هزینه های بسیار هنگفتی را صرف توطئه ها و دسیسه های بیشماری برای نابودی رهبران و فعالین سیاسی مخالف خود در خارج کرده است، رژیمی که اسامی تعدای از سران شناخته شده اش بدلیل دست داشتن در بمبگذاریها و ترورها در لیست "تحت تعقیب"های دادگاههای خودِ همین کشورهای اروپایی قرار دارند، بخود اجازه داده است که اینبار با توسل به و از طریق اینترپول توطئه های تروریستی خود را در اروپا عملی کند.
توطئهُ تروریستی مشترک جمهوری اسلامی – اینترپول برای تحمیل فشار بر رهبران و فعالین شناخته شدهُ اپوزیسیون و ایجاد محدودیتهای عملی بر سر راه فعالیت آنها و یا مواجه کردنشان با مخاطرات جدی امنیتی، دقیقا برای و با هدف بر سر پا نگاهداشتن همین رژیمی ست که در بالا لیست کوتاهی از کارنامهُ سراپا ضد بشری و ضد آزادی آن را برشمردم.
آنچه در این میان و در رابطه با این توطئهُ تروریستی، مهم و جای تآمل برای هر انسان آزاده، احزاب سیاسی، رهبران وشخصیتها و فعالین سیاسی – اجتماعی – فرهنگی – هنری مخالف رژیم و مدافع آزادی و حق فعالیت سیاسی ست این است که آیا باید در مقابل چنین اقدامی خاموش ماند؟ آیا بایستی منتظر ماند که مراحل بعدی و طرحهای وسیعتر تروریزم بین المللی رژیم به اجرا در بیاید و بعد چیزی گفت و یا صدایی درآورد؟ آیا بایستی منتظر ماند تا ببینیم لیست بعدی اینترپول شامل اسامی چه تعداد دیگری از رهبران و فعالین سیاسی و اجتماعی رژیم خواهد بود و بعد چیزی گفت؟ آیا باید به این تعرض صریح و بی پروا علیه آزادی فعالیت سیاسی و حق طبیعی انسانها برای ابراز نظر و عقاید خود، میدانداد تا در مراحل بعدی چنین توطئه هایی اسامی دیگر مخالفین رژیم، مخالفین مذهب و اقتدار مذهب بر زنگی جامعه، مخالفین بی حقوقی زنان و جوانان و اعدام و شکنجه بر روی سایت اینترپول ظاهر شود؟
خاموشی و یا عدم نشان دادن عکس العمل بموقع امروز فعالین و احزاب سیاسی و انسانهای آزاده، اشتهای رژیم برای پیشبرد توطئه های وسیعتری علیه رهبران و فعالین سیاسی – اجتماعی را بازتر میکند و از این مهمتر دست رژیم سراپا جنایت جمهوری اسلامی را برای اعمال فشار بیشتری بر مردم معترض در داخل ایران بازتر نگاهمیدارد. هر ذره از موفقیت رژیم در پیشبرد چنین طرحی، به عمر ننگین آن نیز میافزاید.
این توطئه بایستی با موج وسیع محکومیت اینترپول برای تن دادن به همکاری با چنین رژیمی روبرو شود. وادارکردن اینترپول به لغو اسامی رهبران و فعالین سیاسی از لیست "تحت تعقیب"های خود و متعهد کردن آنان به عدم هرگونه همکاری با رژیم اسلامی، پیامی صریح و روشن هم به اینترپول و هم به هر گونه سازمان و گروه و دارودسته ای ست که در آینده جرآت تن دادن به همکاری با رژیم را برای ایجاد محدودیت بر سر ر