چند هفته از اعتصاب غذای نسرین ستوده زندانی سیاسی که به جرم اینکه ازحقوق و کرامت انسانها دفاع می‌کند و وکالتش در خدمت کسانی بوده است که به ناحق مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌اند ، دستگیر و به زندان افتاده است. خانم ستوده از روزی که در زندان به سر می برد به اشکال مختلف علیه حکمهای ناروا که برایش صادر کرده اند و کردارهای ناشایست و ضد انسانی زندانبانان که در حق زندانیان روا می دارند، بمبارزه برخاسته است. اقدامات و تلاشهای بی وقفه اش همیشه با بی اعتنایی زندانبانان و دم و دستگاه قضایی جمهوری اسلامی روبرو گردیده است. اینبار به اعتصاب غذا روی آورد وچند هفته است ادامه دارد. این حرکت او نه تنها در ایران، در خارج از کشور هم انعکاس زیادی بدنبال داشته است . وکلا و مدافعین حقوق بشردر سطح بین الملل به فاع از او برخاسته اند و از دستگاه قضایی در خواست آزادی او را داشته اند که طبق عادات همیشگی حکام اسلامی ایران با بی اعتنایی روبرو بوده است. اعطای جایزه سخاروف ازجانب اتحادیه اروپا به خانم ستوده دلالت بر مقاومت او در زندان و انعکاس آن که مرزها را در نوردیده است، دارد. اخیرﴽ جمع دیگری از زنان سیاسی و مبارز که در زندان به سر می برند و عبارتنداز: شیوا نظرآهاری ، ژیلا بنی یعقوب ،مهسا امرآبادی ،ژیلا کرم زاده مکوندی ، بهاره هدایت ،نازنین دیهیمی ، حکیمه شکری ، نسیم سلطان بیگی ، راحله زکایی ، هم دست به اعتصاب غذا زده اند . حاکمان اسلامی ، مملکت ایران را به جهنمی تبدیل کرده اند که روزمره برای اعمال قوانین خود مردم را از آن می ترسانند و مردم این ای جهنم موهوم را بیش از ٣٠ سال تجربه می کنند . فقر و فلاکت ، گرانی و بیکاری ، اعتیاد و فحشا و دهها نمونه دیگر ازاین قبیل مردم را به روز سیاه نشانده اند و زندگیشان را به فلاکت کشانده اند . در این میان زنان غیراز اینکه سهم عمده ای ازاین اجحافات نصیب شان می شود ، ازمنظر جمهوری اسلامی زن بودنشان هم باعث شده است که در شکل و شمایل مجرم و متهم قرار بگیرند . تمام حقوق اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و انسانیشان نقض می شود و هرروزه به پیروی از فرهنگ مرد سالار اسلامی مورد اهانت و ظلم و ستم بی حد و مرز قرار می گیرند. به بهانه های واهی فعالان و نخبگانشان را راهی سیاه چالها می کنند و در آنجا مورد هتک حرمت و آزار و شکنجه و تجاوز قرار می گیرند. جرم خانم ستوده اینست که بعنوان وکیل از حقوق و کرامت انسانها دفاع نموده و وکالتشان را کرده است. مدافع حقوق کودکان بودن ، شغل معلمی و هر کاری که میدانی را برای فعالین سیاسی زن ایجاد کند ، ازطرف کاربدستان اسلامی محدود و زیر نظر و کنترل و مراقبتهای شدید امنیتی واقع می شود. ابراز حضور زنان در عرصه نه تنها سیاسی بلکه در دیگر عرصه های اجتماعی و مدنی هم به بهانه های واهی و شرم آور برای این مزدوران، قابل تحمل نیست و آنرا با بنیادهای فکری و پایه های حکو متشان در تناقض می بینند. از این منظر زن بودن خود جرم محسوب می شود و فعال سیاسی و مدنی زن بیش از فعال سیاسی مرد مورد ستم قرار می گیرند. زنان مبارز ایران ازروزیکه جمهوری اسلامی بر سر کار آمده است و قوانین ضد انسانی و زن ستیز را اعمال نموده است به مبارزه بر خاسته اند و باتحمل سختیها و تمام مشقاتی که در سر راه داشته‌اند به مبارزه و مقامت ادامه داده اند و زندان یکی از این عرصه ها بوده است. جا دارد تمامی انسانها و احزاب و تشکلهای مدافع حقوق زن و برابری زن و مرد از خواست بر حق و عادلانه زندانیان سیاسی زن و کسانیکه در اعتصاب غذا به سر می برند، پشتیبانی کنند و آنهارا تنها نگذارند . پیروز باد جنبش رهایبخش زنان
مرگ بر جمهوری اسلامی و قوانین ضد زن او.
٠۶.١١.٢٠١٢