خبر آزادی «مادران عزادار» امروز در رسانه ها منتشر شد. بیش از ۳۰ تن از مادران عزادار و حامیان آن ها که در پارک لاله تهران توسط نیروهای لباس شخصی و انتظامی بازداشت شده بودند، آزاد شده اند. مادران عزادار، جمعی از زنان هستند که فرزندان و یا همسران آن ها در جریان رویدادهای پس از انتخابات ۲۲ خرداد کشته شدند و نیز مادرانی که فرزندان یا همسران خود را طی رویدادهای سیاسی سال های گذشته نظیر اعدام های سال ۱۳۶۷ از دست داده اند.
مادران عزادار روزهای شنبه در ساعت مشخصی با لباس سیاه و به رسم سوگواری در پارک لاله تهران گرد هم می آیند. تجمع مادران عزادار امروز در جنبش اعتراضی و توده ای مردم ایران به نیروی فشار و اعتراضی قابل توجهی تبدیل شده اند. هر درجه حمایت٬ پشتیبانی و انعکاس خبری اعتراضات این مادران عزیز وظیفه هر کمونیست و مردم معترض و انقلابی است. این جنبش به جنبش اعتراضی و توده ای ربط دارد که اعتراض به اعدام٬ سرکوب و دستگیری را سازماندهی میکند.
در تاریخ اعتراضات توده ای در ایران کم نیستند تجاربی که به کانونهای اعتراض توده ای و اجتماعی و محل تجمع خانواده و محافل و توده مردم تبدیل شده اند. یکی از رمزهای اجتماعی کومه له در دل خفقان سالهای ۵۸ببعد٬ برگزاری اجتماعات و جلسات مادران انقلابی در شهرهای کردستان بویژه در شهر سنندج بود. این حرکت انقلابی مادران مبارز در آن سالها که به انتقال اخبار٬ تشویق به جمع آوری کمک مالی٬ حمایت و پشتیبانی از جانباختگانی که در جبهه های نبرد انقلابی در صفوف کومه له جان میباختند تا جانباختگانی که توسط جنایتکاران رژیم اسلامی اعدام میشدند٬ حمایت از مبارزات مردم٬ اول ماه مه ها و ده ها مراسم و اعتراض کمک میکرد٬ و عملا شبکه های توده ای و طبیعی را در خود سازماندهی کرده بود٬ به کانون یک تشکل اجتماعی با نفوذ علیه تحرکات جمهوری اسلامی تبدیل شده بود. حس و قدرت انسانی٬ همبستگی انقلابی را در خود پرودره میکرد. چه بسا خانواده هاییکه هنگام شنیدن جانباختن عزیزانشان اگر در دایره این همبستگی و پشتیبانی انقلابی و مبارزاتی قرار نمیگرفتند٬ تاب تحمل این درد و مصیبت بزرگ برایشان سخت و قابل تحمل نبود. کانون گرم و مبارزاتی مادران که مورد احترام و نفوذ قابل احترام بالایی در میان جامعه بود٬ مادران "صلح" و مادران "آشتی" نبودند. اینها کانون یک جنبش اجتماعی و توده ای به وسعت یک شهر و بیشتر بودند که در مقطع و شرایط زمانی معینی بر ضرورت یک نیاز انسانی و بر متن یک موقعیت و شرایط انقلابی در شکل طبیعی برای نیل به نیاز انسانی و مبارزاتی این دوره معین شکل گرفته بودند. به نظر من جایگاه مادران عزادار در این قیاس است. این مادران عزیز٬ با تحمل بار سنگین فشار وسرکوب به مراتب سنگین تر٬ امروز با برپایی تجمعات شان در پارک لاله میروند که به کانون بسیار قدرتمند٬ اجتماعی و با احترام مبارزاتی و انقلابی بالایی تبدیل شوند.
اما٬ امروز در شرایطیکه جنبش انقلابی مردم برای سرنگونی و جنبش رهایی از جمهوری اسلامی توسط بخش قابل ملاحظه و توده ای مردم در شهرها و بویژه در تهران با پتانسیل بالایی در جریان است٬ اقدام ابتکاری «مادران عزادار» جلسات٬ برگزاری تجمعات اعتراضی در پارک لاله آن نقطه درخشان و قابل حمایتی است که دوره اخیر در نتیجه اعتراضات میلیونی مردم از خود بروز داده است.
ظرفیت تجمع و کانون انقلابی مادران عزادار در خود حاوی پیام مهمی است. پیامی که امروز توده های مردم مبارز در شکل میلیونی بعنوان شعار و مطالبه جامعه ایران در تظاهراتها بیان میکنند. «بازداشت و محاکمه علنی آمرین و عاملین کشتارهای اخیر و کلیه جنایات جمهوری اسلامی در سی سال گذشته»٬ «آزادی زندانیان سیاسی»٬ «لغو مجازات اعدام». به همین مناسبت وقتی این عزیزان در بند از زندان اوین آزاد میشوند٬ توده وسیعی از مردم و وابستگانشان به استقبال آنها میروند و در مقابل زندان اوین شعار کوبنده «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را سر میدهند. شعاری که امروز مورد حمایت میلیونی توده های ستمکش و زجر دیده جامعه است. جامعه ای میلیونی که با صدها هزار خانواده مصیبت دیده٬ اعدامی و زندانی اسیر یک رژیم جنایتکار و ضد انسانی است.
وظیفه هر انسان آزادیخواه و مبارزی است٬ با ایجاد ارتباط وسیع٬ منظم و دائمی در بین نیرو و خانواده٬ ها٬ محافل سیاسی و اعتراضی٬ سازمان های مدنی و شخصیتهای مخالف احکام اعدام هر چه بیشتر صفوف جنبش رادیکال و انقلابی مبارزه با اعدام را تقویت کنیم.
جنبش و مبارزه «بازداشت و میاکمه علنی آمرین و عاملین کشتارهای اخیر و کلیه جنایات جمهوری اسلامی در سی سال گذشته»٬ «آزادی زندانیان سیاسی» و«لغو مجازات اعدام» اگر بخواهد بطور وسیع و پر دامنه ای در تهران و سایر شهرها گسترش پیدا کند احتیاج به ستون فقراتی منسجم با اهداف و تضمین روابطی دائمی و روتین و ادامه کار دارد که بتواند در مقابل سر سخت ترین خانواده هایی که بر ترند "خون در مقابل خون" و "انتقام" و تسلیم سرکوب و سیاست ضد انسانی جمهوری اسلامی شده اند٬ مبارزه و تداوم ابتکارات توده ای و همه گیر را تضمین کند. فعالین جنبش ضد اعدام٬ کانون مادران عزادار نقش مهم و تعیین کننده ای را بعهده دارند. ۱۴ ژانویه ۲۰۱۰
Nasan_nodinian@yahoo.de – k.mobarez@yahoo.se