سران رژیم جنایتکار اسلامی ودستگاه باصطلاح قوه قضایه آن، سحرگاه روز اول آبان ماه ۱۳۹۱ در زندان اوین تهران دست به جنایتی دیگر زدند. در این روز ده نفر ” از جمله یک پدر و فرزند و هشت جوان” دیگر را در پی به اصطلاح محاکمه های فرمایشی چند دقیقه ای به جرم واهی پخش مواد مخدر محکوم به اعدام کرده و در نهایت بی رحمی و قصاوت ضد انسانی آنان را کشتند تا چند صباحه دیگر به عمر ننگین حاکمیت سیاه خود بیافزایند!
کشتار این ده نفر در پی کمپینی گسترده جهت جلوگیری از اعدام آنها در داخل و خارج انجام گرفت. در روزهای گذشته خانواده های قربانیان همراه با طیف وسیعی از آزادیخواهان با نهایت شجاعت و همبستگی در جلو “بیت رهبر آدم کشان علی خامنه ای” تجمع کرده و خواهان لغو اجرای حکم ضد انسانی اعدام عزیزانشان شدند و با نیروهای گارد ویژ این آدم کش هم درگیر شدند. در خارج کشور هم تلاش های وسیعی انجام گرفته شد تا بلکه بتوان از کشتار این انسانهای بی گناه جلوگیری کرد. اما علیرغم تمامی فشار های گسترده، سران جنایتکار رژیم اسلامی جهت زهر چشم گرفتن از اعتراضات مردم عاصی از موجودیت این رژیم اسلامی و ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه، همچنان بر تصمیم ضد انسانی خود پافشاری کرده و در نهایت وقاحت و بی رحمی این ده نفر را به دار آویختند و به وجدان ملیونها نفر در ایران و سراسر جهان دهن کجی کردند.
کارگران و مردم آزادیخواه!
اجرای اعدام های اخیر نشانه قدرت حاکمیت سیاه رژیم اسلامی نیست! این رژیم در اوج درماندگی بحران تاریخ ۳۳ ساله حاکمیت ننگین خود بسر می برد. بحران اصلی رژیم اسلامی ناشی از نفرت جامعه ۷۰ میلیونی از ادامه حاکمیت این آدم کشان است و قبل از هر کسی سران جنایتکار رژیم اسلامی به این نفرت عظیم طبقه کارگر و تمامی اقشار مردم ایران آگاهند. اینها میدانند اگر تنها یک روز ماشین کشتارشان را متوقف کنند مردم بساط حاکمیتشان را به زباله دان تاریخ میریزند. اما بحران رژیم اسلامی تنها نفرت عمومی مردم هم نیست، رژیم اسلامی ۳۳ ساله است با سفره خالی طبقه کارگر و توده مردم می جنگد تا از کیسه آخوند و پاسدار و ماشین کشتارشان کم نشود. سران رژیم اسلامی حربه اجرای اعدام را بالای سر مردم نگهداشته اند تا ادامه حاکمیت ننگینشان را تضمین کنند. این رژیم با خشونت و ارعاب نطفه بسته و با اجرای حکم اعدام تداوم یافته است.
اما باید این ماشین کشتار را در هم شکست! درهم شکستن چوبه های دار در گروه اتحاد و همبستگی طبقه کارگر و توده های مردم است! باید اراده کنیم یکبار برای همیشه با بزیر کشیدن کلیت جمهوری اسلامی اجرای احکام اعدام را به تاریخ گذشته جامعه ایران تبدیل کنیم!
خانواده های قربانیان اخیر نیازمند بیشترین حمایتهای مردم هستند و نباید آنها، تنها گذاشته شوند! به سهم خود ضمن تسلیت، به همه آنها درود میفرستم!
۲ آبانماه ۱۳۹۱