یک سنت بسیار شناخته شده رفرمیسم چپ فقدان پای بندی فعالین آن به ارزش های ابتدائی اخلاق انسانی است. هر چه کارنامه این جریانات فرقه ای را بیشتر ورق بزنیم بیشتر شاهد پایمال کردن ارزش های اولیه انسانی آن ها جهت کسب اعتبار دروغین برای فرقه خویش می شویم .اساس کار برای فعالین این طیف که بسیار غاصبانه لباس کارگر و دفاع از حقوق انسانها را بر تن کرده اند کوبیدن بی رحمانه مخالفان٫ همه کسانی که با فرقه آنان همراه نباشند است.
آنان برای اثبات حقانیت سازمان و فرقه خود به انجام هرکار ناشایستی متوسل می شوند، تا جائی پیش می روند که حتی همه معیارهای اخلاقی و انسانی را نیز زیر پا می گذارند. پرنسیپ شکنی و زیر پا نهادن ارزش های انسانی توسط رهبران و فعالان جریانات رفرمیسم چپ بسیار وحشتناک است. در دنیای این جریانات بنیاد کار بر حقانیت احکام حزبی بنا شده است. هر فردی که وفادار به این احکام نباشد محکوم و مرتد است. معلوم است که در چنین وضعی فعال حزبی خود را محق می داند که برای دفاع ازحقانیت خود و سازمانش، مخالفان را بی رحمانه آماج حمله قرار دهد. فعال سازمانی خود را محق می بیند به هر کاری دست بزند، هر چه را دلش خواست جعل کند، هراسی از تحریف واقعیات نداشته باشد٫ هر نوع اتهامی را علیه فرد یا جریان مخالف سر هم بندی کند و …. نوشته اسد گلچینی تنها گوشه ای بسیار کوچک از این سنت و راه و رسم فرقه ای است. او بدون احساس هیچ نوع مسئولیتی مدعی شده است که گویا ما فعالین جنبش لغو کار مزدی نسبت به غرق شدن کارگران در چیزی به نام «جنبش سبر» بی اعتنا هستیم!
اسد گلچینی در نوشته اش تحت نام " کارگران آگاه همه چیز٫ کارگر منفرد هیچ چیز " ما را متهم کرده است که گویا ما کارگران را تشویق کرده ایم که به دنبال آنچه او آن را « جنبش سبز» نامیده است راه بی افتند! او از کجا این حکم را بیرون کشیده است؟ بهتر است به سراغ سند معتبر! ایشان برویم. ما در یکی از ده ها نوشته مفصل و مشروحی که در رابطه با سیر حوادث روز ایران منتشر کرده ایم، در انتهای نوشته به عنوان برخی رهنمودها چند نکته را مطرح کرده ایم. در نکته نخست آن توصیه کرده ایم که کارگران هر چه گسترده تر در اعتراضات روز شرکت کنند و در نکته دوم بلافاصله تصریح و تأکید کرده ایم که:
« …… حضور هر چه گسترده تر ما در میادین جنگ و پیکار با همه اهمیت و ضرورت و مبرمیتی که داراست در غیاب صف مستقل طبقاتی ضد سرمایه داری باز هم چاره هیچ دردی نیست. بحث بر سر ریختن به خیابان ها به هر شکل، به هر صورت، هر ترکیب، هر شعار و پشت سر این فرد یا آن جریان نیست. صف مستقل طبقاتی ما با مطالباتی که مطرح می کنیم و با افقی که در پیش روی خود قرار می دهیم مشخص می گردد. اعتراضات و خیزش های روز ما باید در بند بند خود با خواسته های روشن و انتظارات و دورنماهای شفاف جنبش ما آمیخته و همراه باشد. مطالبات و افق هائی که از بن و بنیاد با آنچه طبقات دیگر، اصلاح طلبان یا هر رویکرد دیگر طبقه سرمایه دار می گوید و می خواهد، متمایز باشد……..»
به نقل از مقالۀ " پرچم جمهوری شورائی کارگران را به اهتزار در آوریم " (فعالین جنبش لغو کار مزدی)
و بلافاصله در ادامه همین بند گفته ایم که:
« توده های طبقه ما باید به صورت یک طبقه واحد اجتماعی آنچه را که خواسته های پایه ای روز آنان است پرچم اعتراضات و خیزش های خود سازند. این مطالبات بسیار صریح و شفاف هستند. ما خواستار درآمد کافی برای یک زندگی از همه لحاظ مرفه و بدون کسر و کمبود و نیاز هستیم، مسکن مدرن رایگان با تمامی امکانات حق مسلم و مفروض همه آحاد جامعه است، بهداشت و دکتر و دارو و بیمارستان و درمان بسیار مجهز و پیشرفته، برای کل ساکنان جامعه، به طور کاملاً رایگان و بدون هیچ نوع هزینه جزء لایتجزای مطالبات ما است. آموزش و پرورش از همه لحاظ رایگان در همه سطوح طبیعی ترین و محرزترین و مبرم ترین حقوق ما می باشد، کل کودکان ما باید از مهد کودک مدرن و مجهز رایگان برخوردار باشند، تمامی افراد پیر و معلول و بازنشسته جامعه باید از کلیه امکانات معیشتی و رفاهی و درمانی و آموزشی و همه چیز برخوردار شوند و در قبال آن هیچ ریالی پرداخت نکنند. هر انسان بیکار باید از کلیه حقوق و رفاه و مایحتاج معیشتی و آموزشی و درمانی بسان کل آحاد شاغل جامعه برخوردار گردد. افراد زیر ۱۸ سال باید مستمری ماهانه کافی برای هزینه های زندگی روزمره خود دریافت دارند. کار خانگی باید محو گردد، هیچ کس نباید مجبور به تحمل ساعت ها کار در خانه و آشپزخانه شود و مادام که چنین نشده است برای هر ساعت کار در خانه باید حقوق کامل یک ساعت کار پرداخت شود. هر نوع دخالت دولت در امور جاری زندگی ما باید به طور مطلق ممنوع گردد. کل آحاد جامعه باید از کلیه آزادی های سیاسی، آزادی بیان و اعتراض و تظاهرات و همه اشکال دیگر آزادی بدون هیچ قید و شرط بهره مند شوند. هر نوع قید و بند و شرط و شروط در زمینه پوشش باید به طور مطلق ملغی گردد. دختران و پسران باید از تمامی آزادی ها برای ارتباط با هم برخوردار گردند، معیشت و رفاه و درمان و آموزش کل آحاد جامعه باید به طور قطعی تضمین شود و هیچ انسانی زیر فشار هیچ مشکل معیشتی و رفاهی قرار نداشته باشد، مجازات اعدام باید برای همیشه از صفحه حیات جامعه محو گردد و بسیاری مطالبات و انتظارات دیگر که همگی از حقوق بدیهیه و حیاتی و فوری ما هستند…….»
به نقل از مقالۀ " پرچم جمهوری شورائی کارگران را به اهتزار در آوریم " (فعالین جنبش لغو کار مزدی)
در همین نوشته باز هم تأکید کرده ایم
« برای حضور هر چه وسیع تر، در میدان های هر چه پرخروش تر کارزار، برای طرح و تحمیل مطال