همراه با تسلیت صمیمانه بخاطر فاجعه ملال آور بشری و همدردی با تک تک این خانواده ها، در صبح روز اول آبان باز هم شاهد اعدامهای دسته جمعی و گرفتن جان انسانها بر اساس صدور حکم قانون و دادگاه ننگین و ضدانسانی جمهوری اسلامی بودیم.
هر روزه در جهان به دلایل مختلف از قبیل اختلافات و قوانین قومی و ملی و مذهبی و فرهنگی و مشکلات زندگی و معیشتی، افرادی مرتکب قتل و تجاوز به حق زندگی همدیگر می شوند و متوحش تر از آن این است که دولتها و حکام بورژوازی همزمان که خود از عاملین این فجایع هستند به جای ریشه یابی این معضلات به جرم مشابه دست زده و قتل دولتی را راه چاره این اوضاع میدانند با این توجیه که موجب عبرت آموزی برای دیگران و ریشه کن نمودن جرایم می شوند. البته ناگفته نماند که دول سرمایه هرگز به ریشه یابی این مشکلات نمی پردازند چراکه تنها حاصل این ریشه یابی رسیدن به افشا شدن دستان خونینشان برای چپاولگری نعمات تولید شده از قبل کار مزدی است و توضیع ناعادلانه کالا برای خود تولید کننده کالا و انباشت سود آن برای بورژواهای خونخوار و افشا شدن نظم وارونه سرمایه داری خواهد بود.
چندصد سال است که برای اتمام دزدی دستها را از مُچ قطع می کنند! مسئله جنسی, شخصی ترین رابطه زن یا مرد است و برای دربندگی و بردگی نگاه داشتن و مالکیت جنسی و به اسم زنا یا تن فروشی, انسانها را سنگسار می کنند! در برابر اعتراض به فقر و فلاکت و سیه روزی به اسم خطر برای امننیت ملی در زندان هستیم یا ارازل و اوباش هستیم و هتک حرمت و اعدام می شویم! حتی اگر انسانها به طور واقعی و از منظر قوانین انسانی جرمی را مرتکب شوند چه کسی می تواند شهادت بر صحت توحش قتل قانونی در ریشه کن کردن و اتمام این مسائل در تاریخ بشریت بدهد؟
در جامعه ای که انسانها به سطح معیشتشان به اسم تحریم اقتصادی و جنگ یا رکود اقتصادی و یا عدم سود دهی سرمایه ثابت و غیره تعرض نشود و افراد جامعه امنیت شغلی داشته باشند و نگرانی هر روز گرسنه ماندن خود و خانواده شان و بیکاری را نداشته باشند هیچ احتیاجی به دزدی و تن فروشی و جنایت ندارند.
جمهوری اسلامی در دور ترین نقاط ایران, قدرت رسیدگی به قوانین کثیف و بختک ننگین اسلامی و شریعت اش را دارد و هر اعتراضی را به خاک و خون می کشد اما جالب است که توان بستن راهای ترانزیت میلیونها تُن مواد مخدر که خود سردم دار آن است را ندارد و امروز دوباره برای خاتمه آن به اصطلاح خود را محق به گرفتن زندگی ۱۰ انسان و اعدام و آویزان کردن آنها در ملع عام می داند و یک بار دیگر توحشش را به نمایش می گذارد و این اعدامها در حالی صورت میگیرد که هر ساله کشورهای بیشتری به جمع کشورهای لغو کننده مجازات اعدام می پیوندند ولی با کمال تأسف ایران هر سال بیشتر از سال قبل آمار اعدام دارد و این قانون بربرصفتانه جمهوری اسلامی هر روز بیشتر از دیروز قربانی می گیرد.
هر انسانی یک بار حق زندگی کردن را دارد و در دنیائی که مدنیت حکم کند، کسی حق ندارد که یک بار فرصت زندگی کردن را از فرد دیگری تحت هر نام و عنوانی بگیرد.
مردم :
مراسم شنیع اعدام این انسانها یک بار دیگر مدنیت و انسانیت حاکم بر زندگیمان را زیر سوال برد و تنها راه خلاصی از این توحش ارتجاعی حکومت جمهوری اسلامی این است که به جای ایستادن و نظاره گر بودن آن، صفبندی مستقل از هر نوع قومیت و ملیت و مذهب و عقیده را ایجاد کنیم و این بساط حیوان صفتانه را برهم بزنیم همان گونه که در گذشته نیز چندین بار این اقدام انسانی را انجام داده و مانع اجرای این احکام بربر صفتانه شده ایم.
همگی ما خواستار جامعه ای مدنی و آزاد و برابر هستیم که هر روزه سطح معیشتمان زیر تیغ تعرض صاحبان سرمایه برای تقسیم و چپاول سود بیشتر بین خودشان نباشیم و هر روز مجبور به درخطر انداختن جان خود برای احقاق ابتدائی ترین حقوق و امکانات زندگیمان نباشیم.
باید با هم در برابر قوانین کثیف ضحاکان جمهوری اسلامی و کشتارهای هر روزۀ این جانیان بایستیم و قاطعانه خواهان برچیده شدن بسات قانونمند شده قتل انسانها و لغو مجازات اعدام شویم.
ژیار همت
۳/آبان/۱۳۹۱