همۀ ما ایرانیان کم وبیش وعده ها وشعارهای محموداحمدی نژاد را در سال۱۳۸۴، آن موقع که می خواست باجمع کردن رأی های مردم ساده دل ایران رئیس جمهورشود به یاد داریم. وعده هایی ازجنس همانهایی که خمینی در سال۵۷ به مردم زود باورایران داد.آیا واقعأ احمدی نژاد این وعده ها وشعارها را فراموش کرده یا اینکه نه، یادش هست فقط این وعده ها، یک سری وعده های سرخرمن جهت جلب اعتماد مردم و جمع آوری رأی بوده والان که درمسند قدرت است هیچکس حتی خود خامنه ای هم توان کنترل ندانم کاریهای این رئیس جمهور انتصابی خود را ندارد، چه برسد به مردم ساده دل ایران که با کوچکترین اعتراضی راهی زندان اوین می شوند؟
بی شک یادش هست وتنها به ریش ملت ایران می خندد که اگرچنین نبود مگر او وعده به عدم وجود حرکت سختگیرانه درمورد حجاب بانوان ایرانی نداده بود؟پس چرا ماشین های نیروی انتظامی و گشت ارشاد را در اجرای طرح«ارتقای امنیت اجتماعی» فوج فوج به خیابانها فرستاد تا به بهانه های مختلف از رنگ وطرح و قد لباس گرفته تا رنگ مو وناخن و… با بدترین برخوردها زنان و دختران ما را راهی بازداشتگاهها کنند؟
مگر او وعده به مبارزه با فساد اداری نداده بود؟ خلف وعده بالاتر از اینکه بزرگترین اختلاس تاریخ ایران (اختلاس ۳۰۰۰ میلیارد تومانی) در زمان او اتفاق افتاد؟ مشت هم که نمونه خروار است و پارتی بازی وخویشاوند گماری و رشوه خواری از خصوصیات اصلی ادارات ایران است.
مگر وعده به کاهش نرخ تورم ازطریق کاهش هزینه های دولت وکاهش نرخ سود بانکی نداده بود؟ پس چرا دولت او با نرخ تورم ۲۳٫۵ درصدی رکورد دار رشد تورم در خاورمیانه وشمال آفریقا شد؟
آیا معنی بسط توسعه سیاسی ازطریق بالابردن قدرت نقد و مشارکت مردم (وعده احمدی نژاد) یعنی دستگیری و زندانی کردن معترضان،بستن روزنامه ها ،زندانی کردن روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان ،اخراج دانشجویان و…؟
اوکه وعده به شفاف سازی صنعت نفت و گاز ومبارزه با مافیا وآوردن پول نفت برسرسفره های مردم داده بود پس چرا قراردادهای نفتی کلان را در اختیار سپاه پاسداران قرار داد واختیار فروش نفت را نیز برخلاف قانون به بنیاد مستضعفان سپرد وسفره های مردم را بیش از پیش خالی تر کرد؟
او که وعده به کاستن از سفرهای غیرضروری خارجی وخودداری ازهمراه بردن خانواده وافرادغیرلازم در سفرهای خارجی داده بود پس چرا۱٫۲۲۵٫۰۰۰٫۰۰۰ تومان خرج آخرین سفرخودش و۱۲۰نفر همراهش به نیویورک شد آن هم دراین شرایط بد اقتصادی کشور؟این هزینه کلان می توانست مرهمی برتن پرزخم اقتصاد ایران وضروری تر ازهمه برتن آذربایجان باشد، تا آذریهای زلزله زده در این شبهای سرد بی سرپناه نمانند. ازاین دست وعده ها که نه تنها بدانها عمل نشده بلکه دقیقأ خلاف آنها صورت گرفته در کارنامه احمدی نژاد بسیار است.
درسال۸۸ نیزآنچنان طعم قدرت به مذاقش خوش آمده بود که برای پا برجا ماندن این قدرت تن به رسوایی تقلب داد و دوباره رئیس جمهور شد، حب قدرتی که به قیمت جان صدها ایرانی و به زندان افتادن و مهاجرت اجباری هزاران معترض تمام شد.
مقاومت در برابر فشارهای بین المللی برای متوقف ساختن برنامه هسته ای که نتیجه اش انزوای بی سابقه ایران درجهان واعمال انواع تحریم ها ازطرف آمریکا وغرب بر ایران ودر نتیجه قرار گرفتن ملت ایران در وضعیت اسف بار اقتصادی است گل سرسبد اقدامات احمدی نژاد است و ترس این می رود که آخرین برگ دفتر ریاست جمهوری (انتصابی) احمدی نژاد تحمیل جنگی ویرانگر به ایران باشد.
گوتنبرگ – سوئد ۲۰۱۲٫۱۰٫۱۹