همایش روز جهانی کودک هر سال در روزهای ۱۶مهرماه ببعد در شهرهای ایران برگزار میشود. در سنندج و تعدادی از شهرهای کردستا کودکان امسال نیز در مراسمهای با شکوهی برگزار شد. موج شادی و خنده کودکان در میان حمایت مردم فضای گرم و صمیمانه را به خیابانها آورد.
همزمان با مراسمهای روز جهانی کودک، همایش هایی در ارتباط با کودکان کار برگزار میشود. در این همایش ها از جنایت سازمانیافته دولت و سرمایه داران و استثمار کودکان که بجای مدرسه و تحصیل و کسب دانش و ارتقا خلاقیت های فردی راهی بازار کار(جهنم استثمار کودکان) میشوند، پرده بر میدارند.
در نظام جمهوری اسلامی کودک ستیزی و ستم بر کودکان در اشکال مختلف در شکل قانونی اعمال میشود. خارج از بار سنگین فقر و فلاکت و ناتوانی تامین زندگی خانواده های کودکان و ایجاد میحط مناسب برای ادامه تحصیل، در مورد کودکان دختر حجاب اجباری، جدایی جنسیتی و ازدواج های پایین تر از سن قانونی، بر ابعاد فاجعه آمیز ستم بر کودکان افزوده است. ستم بر کودکان در ایران تحت حاکمیت نظام اسلامی سرمایه در شکل عریان ستمکشی در جریان است. هر روز بر تعداد کودکانی که از محیط مدرسه به میدانهای کار و مرکز کار روانه میشوند، افزوده میشود.
هجوم وحشیانه دولت و سرمایه داران به معیشت و زندگی خانواده های کارگران، بیکارسازیهای وسیع که در شرایط کنونی هر روزه در ابعاد هزاران نفری در جریان است، فشار فقر و گرانی اولین قربانیان ساکت را از کودکان میگیرد. خانواده های کارگری با درآمدی کمتر از نیم میلیون تومان عملا در دو راهی ادامه بقا و زندگی بخور ونمیر و یا تامین زندگی و مخارج تحصیل کودکانشان قرار گرفته اند. محروم کردن کودکان از مدرسه اجبار وضعیت (درآمدی ـ دستمزدها) سود اندوزی خیل مفتخور و استثمارگر جامعه را بیشتر از هر دوره ای کرده است
مراسم های روز جهانی کودک، فستوال آدم برفیها در شهرهای کردستان محمل اتحاد و همبستگی شهروندان جامعه با هم هستند. در این روزها کودکان میتوانند خلاقیت و توانایی های خودشان را به نمایش بگذارند. با نقاشیهایشان با درست کردن آدم برفیهایشان، با جست و خیز و فریادهای خنده شان از مبتکرین و سازماندهندگان و انسانهایی که تحت حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی ملزومات برپایی این همایش و فستیوالها را فراهم میکنند، صمیمانه تشکر میکنند.
اما، اهداف همایش و کار و عملی که فعالین عرصه کودکان، فعالین کارگری و جنبش برابری زنان باید به آن عطف توجه داشته باشند، و در یک کلام یک قدم بجلو از آنچه تاکنون بدرست و مسئولانه انجام گرفته، در راستای حل مشکلات کودکان کار انجام دهند چیست؟ کودکان کار حق دارند که از شهروندان جامعه از نهادها و تشکلهای کارگری و انساندوست بپرسند نتایج این همایشها و فستیوالها چیست؟ کودکان کار را بکدام مسیر هدایت و حمایت میکنید؟ جواب آنها روشن است، ما هر روز این مصائب را با اندام و گوشت و پوست بدنمان، با نداری و فشار کار، فشار روحی و جسمی، با محروم شدنمان از صندلیهای مدرسه، با محروم شدنمان از بازی و تفریح و با گذاشتن سد با پدیده ای بنام فقر و گرانی در راه عدم ارتقا توانایی هایمان و خلاقیتهایمان، لمس میکنیم.! کیفرخواست ما روشن است، راه چاره ما چیست. آیا این وضعیت ابدی و سرنوشت سالها زندگی ما کودکان کار است. آیا نباید به فریاد ما جواب بدهید.!
کودکان کار را باید بیش از این مورد حمایت و پشتیبانی قرار داد.
نسان نودینیان