مدتی است که خبر مربوط به دوپینگ کردن لنس آرمسترانگ (Lance Armstrong) از مهمترین اخبار مربوط در عرصه ورزش و مربوط به ورزشکاران حرفه ای شده است. آرمسترانگ ٧ بار قهرمان “تور فرانسه”، بزرگترین مسابقه دوچرخه سواری دنیا، شده و در این عرصه رکوردار است. “آژانس مبارزه با دوپینگ” در ایالات متحده دهها هزار صفحه سند و مدرک ارائه داده که او سالها بوده که با “تقلب” در رقابتهای مسابقاتی شرکت می کرده است. دهها تن از کسانی که خود در مسابقات مختلف و از جمله “تور فرانسه” شرکت داشته و به قول خودشان دوست لنس آرمسترانگ بوده و او را از نزدیک می شناسند، شهادت داده اند که آنها هم با وی دوپینگ می کرده اند. لنس اما تا بحال به این مسئله گردن نگذاشته و حاشا کرده است. او گفته است که همه اینها دروغ می گویند و به قدرت رقابت خارق العاده لنس حسودی شان می شود!
بحث دوپینگ در ورزش بسیار فراتر از لنس آرمسترانگ و دوچرخه سواری و غیره است. این مسئله چنان حاد و جاری است که هر کشوری برای خودش دم و دستگاه عریص و طویلی به نام “آژانس ضد دوپینگ” دارد. سالانه دهها و گاه صدها نفر از ورزشکاران حرفه ای و شناخته شده را بخاطر دوپینگ سئوال پیچ می کنند. بحثهایی که حول و حوش مسئله دوپینگ آرمسترانگ در رسانه های رسمی و اجتماعی در گرفته است، بر این نکته پایه ای انگشت می گذارند که فشاری که روی ورزشکاران و بخصوص از جانب شرکتهای بزرگ تجارتی، مثل نایکی، مک دونالد، آدی داس، کوکا کولا و غیره هست، اکثر ورزشکاران را تا حدی بطرف رقابت و برتری طلبی می راند که راهی جز روی آوردن به دوپینگ برایشان باقی نمی ماند. در این دوپینگ کردن، ورای شرکتهای تجاری و خود فرد ورزشکار برای قهرمان شدن، تیم مربیان و افراد و نهادهایی که ورزشکاران را دور هم جمع می کنند نیز فشاری عظیم بر ورزشکار وارد می کنند.
در همین حول و حوش، مسئله فشار شرکتها و نهادهای قماربازی و شرط بندی روی تیمها و ورزشکاران هم زیر نورافکن قرار گرفته است. تازه گی افشا شده است که حتی تیمهای آماتور هم گاها زیر فشارهای خارجی (خارج از کنترل خودشان) هستند که در برد و باخت مسابقات در گاوبندیها شریک شوند! ورزش در واقع معنای اصلی خودش را بطور کلی از دست داده و به بساطی برای پول در آوردن به باندها و شرکتها تبدیل شده است.
اما این چه نوع سیستم و دنیایی است که ورزش را، زیباترین فعالیت را از جوانان دزدیده و برتر شدن، نه بخاطر فعالیت خلاقه، بلکه بخاطر موقعیت اجتماعی بهتری پیدا کردن، جلوی کودکان و جوانان میگذارد. این چه نوع سیستمی است که انسان را برای در آوردن پول به راههای بسیار نامشروع و ناخوشایند می کشاند. ورزشکاران، هر چقدر هم کسی بر آنها مهر “متقلب” بزند، زیر فشار متقلبین واقعی دست به کارهایی می زنند که سلامتی و آینده خودشان را به خطر می اندازند. متقلبین واقعی را ما به حال خود رها کرده و به قربانیان آنها فشار می آوریم. این شایسته انسان نیست!

٢۵ مهر ١٣٩١
rashid.yousefi@yahoo.com
http://rashidxan.wordpress.com/