سیامک ستوده محترم، در سرمقاله شماره ۶٣ نشریه وزین “روشنگر”، تعدادی از مخالفین سیاسی خود را که عکس خانبابا تهرانی، اسماعیل نوری علاء، مهرداد درویش پور، عبدالله مهتدی، محمد امینی و مصطفی هجری را هم کنار عنوان مطلبش درج کرده است، برای مطلبش عنوان “دلقک های دمکراسی و حقوق بشر” انتخاب کرده است.
محتوای این نوشته هر چه باشد، اما خواننده فارسی زبان می داند که دلقک در فرهنگ سنتی و مردسالارانه ایرانی معنای خوبی ندارد. می شود نوشته نوشت و به مخالف سیاسی خود در کمال احترام برخورد کرد، اما کوچکترین تخفیفی به عقاید ارتجاعی کسی نداد. چنین نوشته هایی، حتی اگر کل نوشته چهارچوبی سیاسی و اقناعی داشته باشد، از جدیت آن می کاهد و به خواننده احساس خوبی منتقل نمی کند. اگر نشریه ای مثل نشریه نسبتا خواندنی “روشنگر” بخواهد از حالت یک نشریه فرقه ای که برای دو سه نفر از دوستان و رفقای دور و بر خود نمی نویسد و مطلب درج نمی کند، باید به شعور خوانندگان وسیعتر خود احترام قائل شود. نشریه “روشنگر” که می خواهد از فرهنگ اسلامی و مردسالار دوری کند، باید از استفاده از کلماتی که این فرهنگ را در اذهان زنده می کند، دوری کند. معلم خود نباید احتیاج به درس داشته باشد!
لینک نوشته سیامک ستوده
http://www.rowshangar.ca/63.pdf
١۶ مهر ١٣٩١
rashid.yousefi@yahoo.com
http://rashidxan.wordpress.com/