چند روز دیگر دهم اکتبر روز جهانی مبارزه علیه اعدام در دنیاست، این روز را باید بعنوان دستاورد بشر مدرن دانست و آنرا پاس داریم، زیرا؛ اعدام یعنی طراحی کردن و نقشه کشیدن برای گرفتن جان انسان با قصد و نقشه آگاهانه. اعدام ابزار قدرتهای دولتی و غیر دولتی (کارخانه و کارگاهها ها با کمبود امنیت در محل کار، بیکاری میلیونی بوجود آوردن، بهره بانکی را بالا بردن و میلیونها خانوار را به ورشکستگی کشاندن) است برای بزانو در آوردن مردم. حتی آنجا که بزور فشار مردم دولتها و صاحبان کارخانه ها و سرمایه داران کار مثبتی بکنند قطعا در اولین حرکت سبک و سنگین منافع کوتاه مدت و دراز مدت خودرا میکنند. به لیست سازمانهای مخفی این دولتها وتشکلها نگاه کنید. در همین اروپا که مهد تمدن است و مدرن نیسم است در دهه پنجاه اسامی تمامی کارگران فعال و مردم برابری طلب را لیست کردند. از کار برکنارشان میکردند و یا تحت تعقیب قرار گرفته اند. آری اعدام یعنی کنترل جامعه برای نگهداشتن قدرت غیر قانونی و فاشیستی خود. اعدام ابزار سر کارماندن حکومتهای فاشیست وضد بشری است مقل ایران، افغانستان، چین و…… یک چیز کاملا روشن است که عده ای در جامعه زیاد بدان فکر نمیکنند یا نمیدانند که؛ اعدام جنایت سازمان یافته دولتی است، اعدام کشتن عامدانه و قتل عمد است، که دولتها برای به انقیاد کشاندن انسانها به اجرا در میآورند و برای اجرایش قانون وضع کرده اند.
دهم اکتبر روز جهانی مبارزه علیه اعدام است را در پیش داریم. سازمان عفو بین الملل همراه با سازمانها و تشکلهای انسان دوست در دنیا “ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام” ، قطعنامه ای را به مجمع عمومی سازمان ملل مبنی بر “توقف اعدام در جهان” در سال ۱۳۸۶ ( برابر با دهم اکتبر ۲۰۰۷ ) ارائه دادند. این اقدام تلاشی در جهت لغو مجازات اعدام و حرکتی انسانی در دفاع از حقوق انسان در جهان است. در مورد مجازات اعدام نظرات مختلفی در بین جریانهای سیاسی در جهان و جود دارد. عده ای میگویند جنایتکاران باید اعدام شوند چون این عده جامعه را فاسد میکنند. و این ها میگویند بخاطر ابراز نظر نباید کسی اعدام شود. اولا اعدام را دولتها تشخیص میدهند و برای آن قوانین وضع میکنند. پس امری ساده نیست.
تمام آنهایی که امروز در دنیا در منسب قدرت هستند بزور خودرا حاکم کرده اند.به زور اسلحه، تبلیغات، جعلیات، خرج میلیاردها دلار پول از ثروت مردم جامعه. به کارناوالهای تبلیغاتی این حاکمان نگاه کنید. تمام دم و دستگاه تبلیغاتی و میدیای نوکر صفت جامعه در اختیار بلا منازع آنهاست. بنابراین اینها مینشینند و در مورد قوانین صحبت میکنند. قطعا قوانینی که در وهله اول حافظ منافع سرمایه آنهاست. در جامعه ای که حاکمان مجازات اعدام را در مورد انسان جاری میکند در اوج عقل و شعور و در کمال خونسردی مرتکب این جنایت میشود. آنچه بیش از هر چیز دیگر مشمئز کننده و درد آور است، وارونگی این دنیای بربریت و توحش است.
در اینکه تشخیص داده شود چه کسی جنایتکار است احتیاج به خیلی تفحص ندارد. کافی است به قوانین کار کشورها نگاه کرد، به مسئله بهداشت و تندرستی نگاه کرد و به مسئله امنیت اجتماعی و اقتصادی انسانها در جامعه نگاه کرد. بنابراین تشخیص اینکه جنایتکار کیست ؟ امری ساده ست اگر چه کسی بخواهد در عین حال ساده میتوان تشخیص داد که جنایتکاران اصلی کسانی هستند که در حاکمیت اند، بیشترین سود و ثروت جامعه را در اختیار دارند و از گرده مردم کارگر و زحمتکش نان میخورند. اگر به صحنه دنیا نگاه کنید روزانه چه ها جنایات بنام قانون و اجرای قانون رخ میدهد. قتل عام کردن زندانیان سیاسی و مردم بجان آمده روزانه در خیابانها و میدانهای شهر ها نمونه بارزی است که نشان میدهد قوانین موجود در دنیا انسانی نیست. نویسندگان، طراحان و مجریان این قوانین جنایتکارند. عمدتا گرفتن جان انسانها بدلایل دیگری صورت میگیرد. قوانین تحت نام جرم و مجرمین حیات یک انسان را میگیرند و برای حفظ آرامش جامعه بورژوازی در کارخانه، در صف کارگران بیکار ( عراق، ایران، افغانستان، آمریکا، انگلیس، فرانسه و …) در صف انتظار تخت بیمارستان انسان هارا از حق حیات ساقط میکنند. در واقع چه کسی جنایتکار است. آیا آن شخصی که برای ارتزاق زندگیش دست به دزدی میزند یا آنهایی که حاکم هستند. بهر حال اعدام قتل عمد است حال از طرف دولت باشد یا هر جریانی دیگر. باید قوانین اعدام در دنیا لغو شود
حکومت های هار/ مذهبی که امروز در صدر دهها کشور مثل کشورهای خاورمیانه هستند باید در روز جهانی علیه اعدام خواستار سرنگونیشان شد و بخصوص در ایران باید سران جمهوری اسلامی محاکمه شوند بخاطر اعدام صدها هزار انسان و اجرای قوانین، سنگسار و آپارتاید جنسیتی در ایران.
اسماعیل مولودی