مقدمه:
اعتصاب نیروی کار معنی عمیقی دارد. نیروی کار، انسان ، با اعتصاب اعلام می کند که هست، می خواهد در زندگیش تغییر ایجاد شود و از مهمترین سلاحش یعنی نیروی کارش استفاده می کند تا به جامعه و کارفرما اعلام کند که از کار کردن باز می ایستد تا خواستهایش محقق شود. لذا اعتصاب اعلامیه ای است که نشان می دهد نیروی کار هست و ناراضی است و خواستهائی دارد. اعتصابها در نظام سرمایه ذاتی هستند. بخشی هستند از زندگی اجتماعی. نارضایتی زیر پوست نظام سرمایه مخفی است و با اعتصاب خودش را علنی می کند. سرکوب اعتصابها و کشتارها سنت نظام سرمایه داریست. آنجا که نتوانند اعتصاب شکنی را به شیوه های دیگر می کنند . برای “پیشگیری” هم جلوی سازماندهی اعتصاب را با اتحادیه ستیزی و شورا ستیزی و دستگیریهای پیشگیرنده می گیرند.
آمریکا این روزها در حال آماده شدن برای سالگرد جنبش اشغال است. فعالین جنبش اشغال در حال سازماندهی تظاهرات سراسر هستند. حکومت امریکا و جناح هایش و رفرمیستهای حاشیه هوادار اوباما نتوانستند به خواستهای جنبش اعتراضی آمریکا پاسخ بگویند. بیکاری و فقر افق جامعه امریکا را همچنان تیره نگه داشته.
حکومت فدرال و حکومتهای محلی چاره ای ندارند جز زدن از بودجه های آموزشی و بهداشتی و هر آنچه بشود از زندگی مردم زد و حمایت دولتی را کم کرد تا “بودجه متعادل شود”. اینها زمینه های اولیه است که بشود ماجرای اعتصاب معلمان شیکاگو را درک کرد.
اعتصاب معلمان شیکاگو را باید بر بستر جنبش عمومی تر بررسی کرد. جنبشی که متعاقب عروج بحران بی درمانی آغاز شد که حداقل ۵ سال عمر دارد. افت غیر قابل برگشت زندگی، امواج بیکاریها و از دست دادن خانه و حمایتهای دولتی و ورشکستگی بسیاری ایالات امریکا. انتقال سرمایه از امریکا که شاید طی دو دهه اخیر تسریع شده و ترکیدن حبابهای تورمی.
سنتا اتحادیه ها در امریکا هم از درون و هم از بیرون دچار کلاپس بوده اند و تنها چند اتحادیه بزرگ در سطح ملی مانده اند که یکیشان اتحادیه معلمان است. راست و حکومتهایش نوک پیکان خود را پس زدن اتحادیه ها در امریکا گذاشته اند. در ویسکانسین دو سال پیش تلاش برای بیرون انداختن اتحادیه ها از حوزه قراردادهای کار جمعی شروع شد و اتحادیه ها را در امریکا در موقعیت تدافعی بیشتری قرار داد. حالا با مقدمه بالا اجازه بدهید برویم سراغ واقعه مهم اعتصاب معلمان در شیکاگو:
(۱)واقعه اعتصاب معلمان در شیکاگو
نزدیک به ده ماهست که زمینه اعتصاب اخیر معلمان شیکاگو شکل گرفته است. در طی این دوره حکومت محلی ایالت ایلینویز بطور سیستماتیک معلمان را تحت فشار قرار داده و نزدیک به ۴۰۰ نفر معلم را به بهانه های مختلف اخراج کرده. در نتیجه کلاسهای درس مدارس دولتی شلوغتر گردیده و در بسیاری موارد نزدیک به ۴۲ نفر دانش آموز در یک کلاس قرار داده شده اند. از سوی دیگر یه خاطر کمبود بودجه و تخریب فضای آموزشی، راندمان تحصیلی کودکان پائینتر آمده و کارفرمای دولتی در مقابل این کاهش راندمان تحصیلی، فشار را بر معلمان بالا برده و معیارهای جدیدی برای ارزیابی کیفی آنها وضع کرده. از جمله این معیارها، تستهای استاندارد از دانش آموزان و قرار دادن نتایح این تستها بعنوان ارزیابی شغلی معلمان و تعیین حقوق آنها و دادن حق اخراج معلمان به ناظمهای مدارس می باشد.
اعتصاب معلمان را در شیکاگو، اتحادیه معلمان آن شهر سازمان داد و قریب به ۳۰ هزار معلم در این اعتصاب که الان هفته اولش را سپری می کند شرکت دارند. بنا به گزارشات، حدود ۳۵۰ هزار نفر از کودکان مدارس در حال حاضر بخاطر این اعتصاب به مدرسه نمی روند و پلیس شهر ۱۲ ملیونی شیکاگو ، در حال حاضر در آماده باش است.
بنا به گزارشات، پیشنهادات اولیه حکومت محلی دال بر افزایش حقوق ۱۶ در صدی طی چهار سال، از سوی معلمان پذیرفته شده اما بخاطر نپذیرفتن سایر خواستها، از جمله خواست بازگردادندن معلمان اخراجی و لغو شرط نتایج تستهای تحصیلی بعنوان ابزار فشار بر معلمان و بهبود فضاهای آموزشی، اعتصاب همچنان ادامه دارد.
(۲)پاسخ حاکمیت محلی شیکاگو به اعتصاب معلمان
در کنار تاکتیک پذیرش بعضی خواستها برای انزوای اتحادیه معلمان و فشار بر آنان برای بازگشت به کار، شهردار شهر شیکاگو اعلام کرده که بر علیه اتحادیه معلمان به دادگاه شکایت خواهد کرد. پروپاگاند حکومتی در رسانه ها برای اینکه وانمود کنند که برای شاگردان مدارس دل می سوزانند ، ۲۴ ساعته ادامه دارد. معلمان را متهم می کنند که ارزشی برای شاگردان قائل نیستند و بخاطر منافع شخصی دارند محیط آموزشی را بهم می زنند.
این تاکتیکها، بواقع جنگ روانی است که حکومت امریکا قبلا در مقابل هر مبارزه مردمی از جمله جنبش اشغال بازی کرد. سازماندهی اعتصاب معلمان در شیکاگو باید سریعا سراسری شود و با فعالین جنبش اشغال گره بخورد تا این اعتصاب به همه اهدافش برسد.
اعتصاب تنها زمانی موفق می شود که فشار اجتماعی وسیعتر از حوزه معلمان به حاکمیت وارد کند. معلمان شیکاگو در حال حاضر پرچم مبارزه برای “عدالت در آموزش” را بلند کرده اند و جامعه را باید حول آنها سازمان داد. شیکاگو شهریست بسیار مهم و دارای سنتهای مبارزاتی بسیار زیادیست.
تظاهرات شگفت انگیز نیم ملیونی در اول ماه مه چند سال پیش ، صحنه هائی بیاد ماندنی بود که آغاز دوران جدیدی را نوید می داد.
افق پیش رو
تا همینجا اعتصاب معلمان شیکاگو، کار بزرگی انجام داده. این واقعه بزرگترین واقعه از نوع خود هست در طول ۲۵ سال گذشته! تداوم این اعتصاب را باید علامت مهمی دانست. این اعتصاب پتانسیل اجتماعی شدن و به سایر ایالات و عرصه ها کشیده شدن را دارد. خواست معلمان خواستی بسیار پایه ای است. جنبش اشغال که در آستانه اولین سالگردش در حال سازماندهی است باید در این اعتصاب شریک شود و آنرا اجتماعی تر کند.
جنبش اعتراضی معلمان و جنبش اعتراضی اشغال از یک تنه هستند و باید هر چه زودتر سیاسی شوند و تحزب خودشانرا بسازند. تحمل وضع موجود نتیجه جز بدتر شدن اوضاع زندگی در امریکا به بار نخواهد آورد.
اعتصاب معلمان شیکاگو را باید به فال نیک گرفت. زیر پوست جامعه امریکا اعتراض بر علیه وضع موجود در حال گسترش است.قدم این اعتصاب به عرصه اجتماعی امریکا مبارک!
منابع بیشتر:
گزارشات اعتصاب معلمان شیکاگو
http://www.huffingtonpost.com/2012/09/10/chicago-teachers-school-b_n_1869477.html
سعید صالحی نیا: اول ماه مه در امریکا به همت جنبش ۹۹ در صدیها یک قدم به جلو کشیده شد! گزارشی کوتاه از اول ماه مه در امریکا
http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/9804-b
سعید صالحی نیا: جنبش ۹۹ در صدیهای امریکا اول ماه مه را با اعتصای سراسری به امریکا باز می گرداند!
http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/9719-b
سعید صالحی نیا: جنبش ۹۹ در صدیها و جنبش “هودیها” در حاشیه عروج جنبش وسیع ضد نژادپرستی در امریکا
http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/9461–qq
سعید صالحی نیا: از نزدیکتر با جنبش اشغال آمریکا، افقها و معضلاتش
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/8015-1390-07-16-20-32-29.html
سعید صالحی نیا: ملاحظاتی در باره اعلامیه مهم جنبش ۹۹ در صد امریکا و فراخوانش برای برگذاری مجمع عمومی سراسری
http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/8335-1390-08-27-22-31-23
سعید صالحی نیا: آنارشیزم راه رهائی انسانیت نیست! در حاشیه تاثیر آنارشیستها بر منحرف کردن اعتراضات ضد سرمایه
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/7690-1390-06-04-09-48-26.html
سعید صالحی نیا: حمایت از آنارشیزم یا نقد آنارشیزم؟! پاسخی به رفیق عباس گویا
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/7775-1390-06-18-05-49-03.html