کشتاری که در معدن لان مین آفریقای جنوبی صورت گرفت و ماجراهای بعد از آن، اتفاقاتی است که باور کردنش دشوار است. اما حقیقت دارد. همه فکر میکردند که دیگر آپارتاید نژادی در این کشور پایان گرفته است، اما حالا این آپارتاید طبقاتی است که دارد از کارگران قربانی میگیرد. در آنجا قاتلینی که صف اعتراض کارگرانی را که خواهان افزایش دستمزدهایشان بودند، به گلوله بسته اند، اما امروز این کارگرانند که به محاکمه کشیده میشوند.
آنچه در این دو هفته در معدن لان مین آفریقای جنوبی گذشته است، یکبار دیگر اوج توحش و جنایت سرمایه داری را به نمایش گذاشت. باید به این بساط توحش و بردگی پایان داد.
داستان از این قرار است که دو هفته قبل در ١۶ اوت جیره خواران سرمایه در این کشور، صف اعتراض کارگران معدن لان مین را که تنها جرمشان خواست افزایش دستمزدها و یک زندگی بهتر بود، به گلوله بستند و در نتیجه آن و بنا بر خبر های منتشر شده تا کنون ۴۴ کارگر کشته و صدها نفر زخمی شدند.
اکنون بدنبال چنین جنایتی، به جای جانیانی که به صف کارگران گلوله بسته اند، این کارگران معترضند که در زندانند و توسط دادگاهی که وظیفه اش حفظ نظام موجود است، مورد محاکمه قرار گرفته و وقیحانه تر اینکه متهم به قتل همکارانشان شده اند.
فیلم تکاندهنده کشتار کارگران افریقای جنوبی اکنون در تمام سایت ها و رسانه ها در سطح جهان منتشر شده است. در این فیلم یکی از مقامات پلیس این کشور در رابطه با اعتراضات کارگران رسما اعلام میکند که در آن روز کار یکسره خواهد شد و بعد از آنست که شاهد به گلوله بسته شدن صف اعتراض این کارگران هستیم.
اکنون دو هفته از این ماجرا میگذرد، اما بحث بر سر کارگران جانباخته و وضعیت خانواده ها و بازماندگانشان نیست. بحث بر سر حق و حقوق و مطالبات کارگران نیست، بحث بر سر کیفرخواست علیه سرمایه داران حاکم نیست، بلکه بحث بر سر محاکمه ٢٧٠ کارگری است که در جریان این اعتصاب بزرگ بازداشت و زندانی شده اند.
جالب است، بنا بر گزارش روزنامه the star روزنامه مشهور این کشور، طبق آخرین کالبد شکافی بسیاری از کشته شدگان در این کشتار از پشت به گلوله بسته شده اند. اما پلیس این کشور درهمان روز اول ماجرا وقیحانه ادعا کرد که برای دفاع از خود دست به چنین جنایتی زده است و اکنون دادستانی این کشور با همان وقاهت ٢٧٠ کارگر بازداشتی را به کشتن همکارانشان متهم کرده و به محاکمه میکشد.
ظاهرا قوانین باز مانده از دوران آپارتاید نژادی نیز به دادشان رسیده است و توانسته اند بر اساسش برای کارگران بازداشتی پرونده قطوری بسازند.
بدین ترتیب در ماجرای کشتار کارگران آفریقای جنوبی دادگاه نیز به کمک پلیس جیره خوار سرمایه داران شتافته و دادستانشان، ٢٧٠ کارگر بازداشتی را تحت عنوان تحریک همکارانشان به اعتصاب و حمله به پلیس متهم به قتل میکند. اما کسی از این سخن نمیگوید که پلیس در محل اعتصاب کارگران معدن لان مین چه میکرده است. کسی سخن از این نمیگوید که چرا پلیس مسلح به محل اعزام شده و کارگران را اعدام صحرایی کرده و چنین کشتاری صورت گرفته است. چون در این نظام، پلیس حافظ نظم مقدس سرمایه است و طبعا اینجا نیز به وظیفه مقدسش عمل کرده است. چون در چنین سیستمی اعتصاب جرم است. متشکل شدن جرم است. اتحاد هزاران کارگر بر سر افزایش حقوق و دستمزدش جرم است و این منطق سرمایه در همه جاست. منطقی که هر روزه در این گوشه و آن گوشه جهان دارد بر اساسش جنایت میشود و حتی آنجا هم که کارگر با مبارزاتش توانسته است این حقوق پایه ای اش را تحمیل کند، باز اگر از چهارچوبه ای که برایش تعریف شده پایش را فراتر بگذارد، اعتصابش را وحشی میخوانند و میکوشند که عقبش بزنند.
در برخورد به اعتصاب کارگران معدن لان مین نیز دقیقا همین منطق است که عمل میکند. فوقش ممکن است دست آخر اگر سمبه کارگران پر زور باشد به پلیس نیز بخاطر تندروی اش تذکری داده شود، همانطور که جیکوب زوما، رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی دستور به تحقیقاتی در این باره داده است. با اینحال می بینیم که گروه تحقیقشان را تشکیل داده اند، و در کنارش دادگاه هایشان برای محاکمه کارگران برقرار است. به کارگران اعتصابی نیز اخطار داده اند که فقط یک روز دیگر وقت بازگشت به کارشان را دارند و بدین صورت میکوشند تا زیر فشار سر نیزه کارگر را به سر کارش بازگردانند. تا مبادا دامنه این اعتراض به بخش های دیگر کارگری تسری پیدا کند. اما این اعتراضات ادامه دارد.
ماجرا آنقدر کثیف و تبهکارانه است که حتی وزیر دادگستری این کشور ناگزیر از موضع گیری شده و ضمن اشاره به شلیک پلیس به صف کارگران، در مورد متهم کردن کارگران بازداشتی به قتل همکارانشان خواستار توضیح شده است. وکلای ٢٧٠ کارگر بازداشتی نیز در نامه ای به جیکوب زوما رییس جمهور آفریقای جنوبی خواستار آزادی آنان شده اند.
بویژه ابعاد توطیه علیه کارگران و سرکوب خونین آنان را در سخنان روز پنجشنبه ٣٠ اوت ( نهم شهریور ماه) فرانک لزنیگو سخنگوی دادستان این کشور، به روشنی میتوان دریافت وقتی که میگوید: اگر افراد مسلح با پلیس درگیر شوند و در این درگیری ها تلفات جانی به بار آید، آنهایی که دستگیر می شوند به قتل متهم خواهند شد فارغ از اینکه چه کسی درگیری را آغاز کرده یا شلیک کرده باشد. این اعتراف آشکار به جنایت و قتل کارگران است و او با این سخنان کارگران را در صورت ادامه اعتراضاتشان، تهدید به کشتار میکند.
خلاصه اینکه همه شواهد حاکی از اینست که موضوع اعتراضات کارگران آفریقای جنوبی و سرکوب کارگران معدن لان مین به یک موضوع سیاسی مهمی در این کشور تبدیل شده است. از یکسو، صاحبان سرمایه با پلیس و دادگاه و کل بساطشان در مقابل کارگران دارند صف آرایی میکنند. بحثی هم بر سر خواست افزایش دستمزد های کارگران در میان نیست، چون میدانند که دادن کوچکترین امتیازی برایشان هزینه بردار است. چرا که اساسا کل جنگ بر سر آنست. از سوی دیگر، دامنه اعتراض گسترده تر شده و کارگران میگویند که ترسی از سرکوب ندارند و خواهان زندگی بهتر هستند.
همانطور که در نوشته ای دیگر تاکید گذاشتم، مساله تنها مربوط به کارگران آفریقای جنوبی و کارگران معدن لان مین نیست. مساله مربوط به کل کارگران در سراسر جهان است. برای مثال، دفتر مرکزی شرکت لان مین در لندن است که سهامدارانشان شرکتهای غربی میباشند و روشن است که آنچه در افریقای جنوبی گذشت، با همکاری شرکت انگیسی و سهامداران غربی آن صورت گرفته است. همانطوریکه سهامداران شرکتهای مختلف غربی و ژاپنی و چینی و غیره را در کنار سرمایه داران ایرانی می بینیم که در پرتو سرکوب جمهوری اسلامی دارند سودهای کلان به جیب میزنند. این خصلت جهانی سرمایه داری امروز است. در مقابل صف متحد سرمایه داران، در مقابل سیاست های ریاضت اقتصادی شان، صف کارگران نیز باید متحد باشد.
کشتار کارگران آفریقای جنوبی باید با وسیعترین همبستگی جهانی پاسخ گیرد. و همانطور که در طومار اعتراضی در رابطه با این کشتار از سوی کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران انتشار دادیم، جا دارد روز ١۶ اوت یعنی روز کشتار معدنچیان لون مین، به روز اعتراض جهانی به توحش سرمایه علیه کارگران تبدیل شود و هرسال در این روز یاد کارگران جان باخته آفریقای جنوبی و همه قربانیان سرمایه را با تجمعات کارگری گرامی داشته شود.*