کشتار کارگران معدن پلاتین در آفریقا جنوبی و درس آن برای کارگران سوسیالیست!

همه رویدادها و حوادث حکایت از تعمیق بحران ساختاری سرمایه ی امپریالیستی می کند. هیج جشم اندازی تا آینده قابل محتمل خبر از بهبودی در اقتصاد امپریالیستی که از سالها قبل گندیده و ناقوس مرگ اش به صدا در آمده بود، نمی دهد. اما، تاریخ جوامع که تاریخ مبارزه طبقاتی است این را هم به اثبات رسانده که حتا هیچ مرده ای بدون دخالت انسان دفن نمی گردد. اقتصاد سرمایه داری امپریالیستی چون لاشه مرده ی متعفنی است که هوا را برای نفس کشیدن واقعن فاسد کرده است. سرمایه دیگر فقط با کشت و کشتار و زجر دادن به میلیا ردها انسان تولید کننده سر پا مانده است. اگر هنوز دفن نشده از عدم تشکل و سازمانیابی طبقاتی- سیاسی دفن کننده اش یعنی پرولتاریا است. این عامل اصلی و اساسی باعث شده است، اکنون جهان به طور هر چه واقعی تر بر سر دو راهی نابودی یا سوسیالیسم کارگران قرار گیرد. سرمایه داری به غده بد خیم سرطان تبدیل شده که اگر هر چه زودتر ازپیکره ی جامعۀ انسانی، جراحی نگردد تمام بدن را متلاشی می کند. اکنون جامعه از نظر امکانات زیستی در بهترین موقعیت تمام تاریخ جوامع انسانی قرار دارد و اما میلیاردها انسان بر اثر وجود سیستم سرمایه داری در فقر و نداری غوطه ور هستند*.۱

آری، اکثریت طبقه تولید کننده کالا و مایحتاج جامعه معاصریعنی کارگر از فردای خویش مطمئن نیست. محیط های کارگری به مراکز کشت و کشتار کارگران تبدیل شده اند. روزی نیست که خبر چند واقع دلخراش از مرگ کارگران را براثر آتش سوزی ها، آوار شدن معادن و حملات ددمنشانه نیروهای نگهبان نظم جامعۀ سرمایه داری و غیره را نشنویم و نخوانیم. از طرف دیگر به جنگ و گرسنگی دادن میلیونها انسان، و پراکندن خرافات در سطح جهان نگاه کنید، جهان را به کشتارگاه تبدیل نموده اند.

رئیس جمهور پیشرفته ترین کشور امپریالیستی به خرافی ترین ایدئولوژی ها پناه می برد. آقای اوباما سفره افطار پهن می کند و نماز جماعت برکزارکرده و فطریه می دهد. واقعن چقدر لنین درست گفته بود که «در سیاست امپریالیسم به ارتجاعی ترین طبقات و خرافی ترین ایده ها و ایدئولوژیها پناه می برد»، نقل بمعنی، کتاب امپریالیسم بمثابه بالاترین مرحله سرمایه داری.

با تمام کوشش دولت ها و ریختن صد ها میلیارد دلار و یورو و پوند و… از مالیات ومستعمری های بازنشسته گان وبویژه سود تولید شده از ارزش اضافه طبقۀ کارگر به حلقوم بانکداران و سرمایه داران بزرگ و چند ملیتی، هر روز ازاطراف و اکناف کره خاکی سرمایه سالار که همین دو دهه پیش ادعای قدر قدرتی و ماندگاری ابدی را داشت، خبر از شدت و گسترش بحران می رسد. همه ایدئولوگ های عربده کش اش دیگر سر در لانه برده و فقط صدای غرش گلوله توپ ها وبمب افکن های بمب ریز بر سر انسان معترض به این اوضاع شنیده می شود. حرف اول و آخر را زور سازمان یافته می زند. همه سازمانهای اقتصادی و “صلح جو” مانند ملل متحد و…به سازمانهای جنگی تبدیل شده اند. اقتصاد های تازه به دوران رسیده ای مثل چین، هند، برزیل و آفریقای جنوبی و روسیه هم چندان حال شان خوب نیست. رئیس جمهورچین سال قبل با پز دادن در کاخ سفید، کمک به اقتصادهای کلاسیک غربی برای برون رفت از بحران را یک وظیفه مقدس می دانست و همزمان با او نخست وزیرش نیز در پکن که سران اروپا برای قرض و قوله نمودن برای سر و سامان دادن به اقتصاد در حال فروپاشی اتحادیه اروپا به آنجا سفر کرده بودند،اعلام کرد که “کمک به اروپا کمک به خودمان است”. و اما، اکنون گزارش می شود که اقتصاد چین که اساس ان بر نیروی کار ارزان و تقریب ان مفت، مثل ان ۵۰۰ میلیون مهاجر از روستا به شهرها، جوانان حاضر با روزی ۱۸ ساعت کار و حقوقی نازل و صدور کالا به کشورهائ اروپائی و آمریکای شمالی نهاده شده است، محتاج به بازنگری عمیق است و کسادی بازار دیگر همه را تهدید می کند.در اورپا سران دو کشور معظم آلمان و فرانسه اعلام می کنند که کارگران اروپا باید نفس ها را در سینه حبس و منتظر تصمیم ارگان سه گانه صندوق بین المللی پول، کمیسیون اقتصادی اروپا و بانگ مرکزی اروپا(ترویکا) باشند، یعنی ما هیچ کاره هستیم، تصمیم ها را جای دیگر می گیرند، ما فقط اعلام کننده،بانک های مرکزی وبویژه نیروی سازمان یافته پیشبرنده. یعنی این همه نماینده گردن کلفت مجلس که میلیونها یورو بعنوان حقوق و مزایا در جیب هایشان می ریزند، واقعن هیچکاره هستند.

آفریقای جنوبی یکی از این غول های اقتصادی و نظامی است که در فردای نظام امپریالیستی قرار است نقش بسزائی بازی نماید. این لیاقت و آمادگی را با گسیل نیرو به این و آن طرف قاره و بویژه با کشتار کارگران معدن ماریکانا دارد اعلام می کند. جنایتی که فقط با جنایات حکومت سفید پوستان نژاد پرست در دهه های ۶۰، ۷۰ و اوائل دهه ۸۰ قرن گذشته قابل مقایسه کردن است. آقای جاکیب زوما رئیس جمهوردمکرات ورفیق نلسون ماندلا بعد از کشتار کارگران معدن لونمین -ماریکانا، اشک تمساح می ریزد و گویا که وی و دولت اش بی خبر از این یورش بوده اند. قتل عامی که ۳۴ کشته، بیش از۸۰ زخمی و ۲۵۴ نفر بازداشتی در حال محاکمه داشته است. آفریقای جنوبی کشوری است با معادن فلزات گران قمیت و کمیاب. بعنوان مثال همین معدن سومین معدن تولید طلای سفید در سطح جهان می باشد.

آری، اکنون بحران اقتصادی در کشورهای معظم سرمایه داری بهانه ای شده است در دستان سرمایه داران و مدیرانشان که زندگی را هرچه بیشتر بر کارگران با اجرای برنامه های ریاضت اقتصادی تلختر و جهنمی تر نمایند. به اسپانیا، ایتالیا، یونان، ایران وغیره را نگاه کنید. میلیونها کارگر را بیکار و با اجرای پی در پی برنامه های ریاضت اقتصادی مرگ تدریجی را بر کارگران تحمیل کرده اند. سرمایه گذاران سفید و سیاه در کشور آفریقای جنوبی نیز مانند همه جا ی جهان تحت سلطه سرمایه، تقاضای هرچه ارزان تر شدن تولیدات را دارند. این یدین معنی است که نباید چیزی بیشتر ازیک دستمزد بخور و نمیر به کارگران داده شود. همین الآن در آفریقای جنوبی با رشد اقتصادی بالاتر از۷%، ۴۰% از جمعیت اش با روزی دو و نیم دلار آمریکائی مجبور به زندگی است و بعبارت دیگر ۵۰% از جمعیت اش زیر خط فقر زندگی می کند. بیکاری بر طبق آمارهای رسمی ۳۶% است و ۱۲ میلیون از جمعیت اش در حاشیه شهرها، بدون آب آشامیدنی، الکتریسیته و دیگر مزایای زندگی شهر نشینی زندگی می کند. این بخت برگشتگان لگدمال شده، مانند اکثریت مردم جهان از زندگی در جهان مدرن، فقط شیوه استثمار مدرن، نیروهای سرکوبگر مدرن و امراض مدرن مانند ایدز را دارند. در چنین اوضاعی ست که از یکطرف یک الیت سفید و سیاه سرمایه دار از امکانات و مزایای آنچنانی برخودار شده است که سرمایه داران دیگر نقاط دنیاحسرت اش را می برند و از سوی دیگر تودههای میلیونی تولید کننده اش با وضعیتی روبرویند که یونیسف اعلام می کند: از ۱۰ کودک ۷ کودک در فقر متولد و رشد می کنند، البته اگر حقیقت ان زنده بمانند. یکی از کارگران اعتصابی همین معدن می گوید« زندگی ما طوری اسفناک است که قادر به فرستادن کودکانمان بمدرسه نیستیم.»، آفریقای جنوبی مانند همه جا، روی انباری از باروت خشم و نفرت بحق و درجال اشتعال توده کارگرانی که اوضاع اقتصادی شان از زندگی در نظم آپارتائید وخیمترشده است، قرار گرفته است. واما، این هم، واضح و روشن است و این را تجربیات همین مبارزات این چند سال بهتر از هر تئوری و غیره نشان داده است که این نفرت و کینه بحق فقط با سازماندهی و سازمانیابی توده ای طبقاتی و بویزه سیاسی حزبی طبقۀ کارگر، طبقۀ تولید کننده ی اصلی می تواند، به هدفی با مفهوم و معنی برسد. آفریقای جنوبی اکنون وارد جرگه کشورهای ثروتمندی شده است که می خواهند به کشورهای کلاسیک امپریالیستی یاری و مساعدت نمایند که آنها را از بحران نجات دهند! از طرف دیگر و در رقابت با همین امپریالیست ها همین چند ماه قبل، کشورهای چین، هند، روسیه، برزیل و آفریقای جنوبی بلوک جدید امپریالیستی(بریکس) را کلید زدند. این آن منطق دورنی سرمایه با تناقضات و تضادهای حل نشدنی اش است که به جنگ های وحشتناک تبدیل شده و در آینده هستی انسان را تهدید می کند.

آری، همواره در سیستم سرمایه داری و مخصوص ان در دوره های بحران، سرمایه داران اعلام می کنند که به سرمایه گذاری کمتر و سود فراوان تر نیازمند ند است تا سرمایه بتواند خود را بازسازی کند. این روحیه همیشگی سرمایه بویژه در دوره های بحران، آنها را هارتر کرده است. جنگ های جهانی اول و دوم و کشتار بیشتراز ۶۰ میلیون انسان، در مسیر ددمنشی و هاری صفتی این قماش بود. در چنین موقعیت هائی، دولت های امپریالیستی به اقصی نقاط دنیا لشکر می کشند، جنگ راه می اندازند، انسان می کشند، شهرها و کشورها را به ویرانی می کشند وجهان را باز تقسیم می کنند. همین حالا خاورمیانه و آفریقا را نگاه کنید، آنگاه به معنی اینکه امپریالیسم، سرمایه داری در حال اضمحلال، سرمایه گندیده، جنگ طلب و به قول گرامشی وحشیگری متمدن است، بیشتر واقف می شوید. و اما، بیشتراز همه جا این خونخواری و اشتهای سیری ناپذیر سرمایه در صحنه اصلی نبرد طبقاتی بین سرمایه داران و کارگران یعنی پروسۀ آفرینش ارزش اضافه، منبع اصلی سود، مرحله ای که در آن تولید انجام می گیرد، خود را نشان می دهد. در این عرصه است که مدیران و برنامه ریزان واقعن هر چه در توان دارند انجام می دهند تا قادر گردند که از کارگران بیشتر کار بکشند و کمتر مزد پرداخت نمایند برای اینکه هر کدام از بلوک های امپریالیستی که جنگ های ضد انسانی پرخرج تری را تدارک می بینند ، بیشتر پس انداز داشته باشند تا بتوانند در مقابل حریفان قدرتمند خویش مقاومت کرده و از دل بحران و جنگ و انسانکشی پیروز و با انباشتی زیادتر بیرون آیند. برای این است که هر جا کارگران خواهان بالا بردن دستمزد شان و یا بهبودی در محیط کار، امنیت شغلی، خلاصه هر آنجه خللی در تولید ارزش اصافه ایجاد نماید، می شوند، یا حتا خواستار پرداخت به موقع دستمزدشان می شوند، سرمایه داران فوران بر آشفته شده و دستورعمل برای رئوسای جمهوری و نخست وزیران صادر کرده و آنها نیز به سردمداران و وزارای امنیتی و اطلاعاتی و نظامی و کشوری دستورات لازمه را صادر می کنند. این دستورات از بالا به پائین ادامه پیدا می کنند تا بوسیله نیروهای مسلح و روبات شده اجرا گردند و اجرا ء این دستورات یعنی قتل عام ها را سازمان دادن، یعنی کارگران را چون برگ درختان پائیزی بر زمین ریختن و حمام خون راه انداختن، همچنین که در معدن پلاتین ماریکانا شاهد بودیم. و اما، این نه اولین و نه متأسفانه آخرین است. در این زمانها،مدیران بانک ها و شرکت های بزرگ با همقطاران، وزیران اطلاعاتی و نظامی و رئوسای پلیس نشست و برخاست ها را افزایش می دهند و آنها را مفتخر به دریافت مدال و بویژه رشوه های کلان می کنند. این وزیران پلیس و امنیتی نیز به رسم نمک خورده، نمک دان مشکن، عمل می کنند و درانجام وطیفه مقدس”برقراری نظم” همواره آماده به خدمت هستند. تا هر جائی کارگران برنامه های ریاضت اقتصادی را نپذیرفتند و خواستند با اعتصاب و مبارزه مخالفت خویش را اعلام کرده و یا خواهان بهبودی در زندگی خود شوند، فوران سر وکله سرکوبگران در لباس پلیس و دیگر نیروهای باصطلاح ناظم نظم پیدا شده و چون سگان هار به کارگران حمله ور شوند، وای به آنکه کارگران بخواهند از خود مقاومتی نشان دهند، دیگر کارگران را باید از زمین و آسمان به رگبار بست، این را ما در همین دو دهه در اقصی نقاط جهان شاهد بودیم که چسان بر وحشیگری نیروهای پلیس افزوده شده است. ما یورش پلیس و نیروهای پاسدار را در سال ۱۳۸۲ به کارگران مجتمع ساختمانی معدن مس سرچشمه در روستای خاتون آباد از توابع شهر بابک، استان کرمان را شاهد بودیم که در دولت اصلاحات سیاسی با شعار ناسیونالیستی- نازیستی {ایران مال همه ایرانیان}، انجام گرفت و حداقل ۵ نفر را به قتل رساند و عده زیادی را زخمی نمود. این قتل عام و کشتارها در جاهای دیگر نیز به وفور به وقوع پیوسته اند که یکی از آنها حمله نیروهای سرکوبگر دولت ازبکستان به کارگران نفت وگاز بود که منجر به صد ها کشته و زخمی از کارگران گردید. یورش نیروهای دولت نظامی و امنیتی بسرگردگی دورغگو شارلاتان احمدی نژاد در سال های اخیر به تودههای مقاوم و دلیر را شاهد بوده ایم که چه جنایاتی آفرید. حمله و تجاوز نیروهای نظامی امپریالیستی را شاهدیم که چسان در افغانستان، عراق، لیبی و اکنون سوریه و.. بمب می ریزند، بمب منفجر می کنند و انسان را تکه پاره می کنند و می کشند. حمله پلیس دولت دموکراتیک آفریقای جنوبی در همین هفته به کارگران معدن پلاتین نه یک استثناء بلکه در راستای استراتژی سرمایه امپریالیستی و یکی از همین ددمنشی های سرمایه و نیروهای سرکوبگرش است . در این یورش سبعانه تا کنون بر طبق گزارشات ۳۴ کارگر و اعضای خانودههای کارگران به قتل رسیده اند. ازتعداد زخمی ها خبر درستی در دست نیست و اما می گویند که ۸۰ نفر هستند. شب جمعه ۱۷ آگوست گزارش می شود، بیش از ۲۵۰۰ نفر از کارگران و اعضای خانواده های شان نیز بازداشت شده ند. مثل اینکه از بازداشتی ها ۲۵۴ را مشمول محاکمه دانسته و بقیه آزاد شده اند.

این همه اما، در شرایط بی تشکلی و عدم حزبیت طبقه کارگر است و اگر نه، طبقه کارگر بخوبی می تواند، جوابشان را بدهد، همچنانکه تا کنون در برخی مقاطعه داده است و زمین لرزه های شدیدی ایجاد کرده است. طبقه کارگر قادر به اینکار است. و اما، به تشکلات و حزبی نیازمند است که استراتژی ادامه مبارزه طبقاتی تا در هم شکستن قهری دولت بورژوائی کنونی و ایجاد دیکتاتوری پرولتاریا بر تارک برنامه خویش داشته باشد. انقلاب اکتبر یک نمونه است. طبقه کارگر با نقد و بررسی اعمال خود و تعیین و تبین نقاط قوت و ضعف چنین تجربیاتی می تواند در آینده خیلی با موفقیت مبارزه را انجام داده و بسر منزل برساند.و این گفته کارل مارکس را همواره یه یاد داشته و به آن عمل می کند: «ولی انقلاب های پرولتری… مدام از خود انتقاد می کنند، پی در پی حرکت خود را متوقف می سازند و به آن چه که انجام یافته به نظر می رسد باز می گردند تا بار دیگر آن زا از سر گیرند، خصلت های نیم بند و جوانب ضعف و فقر تلاش های اولیه خود را بی رحمانه به باد استهزا می گیرند، دشمن خود را گوئی فقط برای آن بر زمین می کوبند که از زمین نیروی تازه بگیرد و بار دیگر غول آسا علیه آنها قد بر افرازد…” مارکس، هجدهم برومر- لوئی ناپلئون

****

در مطلب زیر کمی مفصلتر و با استفاده از گزارشات موثق به اعتصاب کارگران معدن پلاتین لونمین ماریکانا در آفریقای جنوبی و یورش وحشیانۀ نیروهای سرکوبگر پلیسی و امنیتی که برطبق همه گزارش ها بعد از برافتادن رژیم آپارتائید بی نظیر بوده، می پردازم. قسمت بعدی به نام موخره ای بر این مبارزات است که در آن کوشش می کنم درکی از اوضاع عمومی یعنی یک جمع بندی هر چند ابتدائی ارائه داده، علت و علل این وقایع دلخراش را کمی مفصلتر و همچنین وظایف پیشا رو کارگران سوسیالیست در دل چنین اوضاعی را، در حد دانش و تجربه بنویسم تا با برخورد و نقادی رفقای کارگران سوسیالیست، راه چاره ای برای برون رفت از این وحشیگری ای “متمدن” سرمایۀ امپریالیستی بیابیم. بدانیم که راه حل انسانی این وضیعت در دستانمان ما است و به اراده دسته جمعی طبقه کارگر یعنی متشکل و متحزب شدنمان بستگی دارد.

تیتر یکی از گزارشات که همراه باویدئو فیلم خیلی وحشتناکی هست ، چنین است:پلیس آفریقای جنوبی آتش گشود و اعتصابیون را به قتل رساند.

در این گزارش می خوانیم که بیشتر از ۳۰ نفر از کارگران و اعضای خانوادههایشان در معادن پلاتین لونمین که در آنجا کارگران برای افزایش دستمزد اعتصاب کرده بودند، به قتل رسیدند.

جمعه ۱۷ آگوست ۲۰۱۲، گزارشگر روزنامه گاردین داوید اسمیت در ژورهانسبورگ.

اخطار به بیماران قلبی و خانوادهها ی دارای کودک برای دیدن ویدئو موجود در این آدرس.

Police officers after the massacre

این ویدئو فیلم صحنه هائی را از یکی از خونین ترین و تیره ترین روزهای بعد از حکومت سفید پوستان نژاد پرست آپارتائید) در آفریقای جنوبی را نشان می دهد. دراین صحنه ها ما پلیس مجهز به سلاح های اتوماتیک و سر و تن پوشیده در کلاه خود ولباس ضد گلوله را در حال آتش گشودن به روی کارگرانی می بینیم که برای دریافت دستمزد بیشتر دست به اعتصاب زده اند. زمین را خون سرخ و تازه فرا گرفته است. پیکرها بر روی خاک افتاده اند. صحنه، صحنه یک قتل عام کثیف به تمام معنی است و حمام خون. کارگران معدن پلاتین که از یک هفته قبل برای بالا بردن دستمزد شان در معدن پلاتین لونمین -ماریکانا دست به اعتصاب زده اند را غلطیده در خون و شن و ریگ می بینیم. البته این صحنه ها را تلویزیون ملی هم نشان می دهد.( برای زهر چشم گرفتن و میخکوب کردن کارگران بد نیست. مرگ بر نظم و شیوه تان- مترجم)، بعد از تیراندازی فصا را ابری از دود باروت و گرد و خاک از برخورد تیر به زمین و تپه و برزمین افتادن پیکر دریده شده ی کارگران، این انسانهای تولید کننده پلاتین یکی از کمیاب ترین فلزات و خود محروم و گرسنه فرا گرفته است. یکی از فرمانده هان عملیات را در حال، فریاد «آتش بس است» می بینیم. بر طبق گفته وزیر پلیس، ۳۰ نفر در این یورش ددمنشانه از کارگران کشته شده اند. ( در فیلم های تا کنونی این نکات جلب توجه می کنند، در میان نیروهای پلیس سیاه و سفید با هم دیده می شوند و حتا فرمانده پلیس که فرمان «آتش بس » است را می دهد، به نظر، سفید پوست است، اما در میان کارگران، کارگر سفیدی دیده نمی شود، البته باید این را نیز نوشت که وزیر پلیس و یا رئیس پلیس یک خانم سیاه پوست می باشد.هیچ فرقی نمی کند، چه کارگر سفید باشد وچه سیاه پوست، چون قانون آهنین شکسته است جانی است و باید گشته گردد. این قاون مفدس سرمایه است. این را هر کشیش و آیته الله و… نیزمی داند -مترجم) ، تازه تا کنون این ها پیدا شده اند و حال چند نفر تیر خورده بوسیله همکاران و خانوادهها از صحنه کمی دور کرده باشند و یا در جائی زیر بوته ای و… جان داده باشند و یا در حال جان دادن، واقعن نامعلوم است. خون همه جا را فرا گرفته است. او، وزیر در جواب یکی از خبرنگاران با تأئید خبر۳۰ کشته، می گوید : « این تعداد فقط مربوط به روزجمعه است». چون در روزهای قبل نیز پلیس باز هم آتش گشوده و یا در نزاع بین کارگران خواهان اعتصاب و اعتصاب شکنان خائن و بدبخت وابسته به اتحادیه ملی، اتحادیه ای که سرش به حزب کنگره ملی آفریقای جنوبی بند است، ۸ نفر دیگراز کارگران را به قتل رسیده بودند باضافه اینکه دو نفر از نیروهای امنیتی پلیس نیز در یک آتش سوزی ماشین های شان بوسیله مردم خشمگین کشته شده اند. به نوشته گزارشگران این پیکرهای شمارش شده هستند. و اما، اینکه چه تعداد زخمی شده اند و چه تعداد از زخمی های مرده و یا مرده می شوند، نیز هنوز نامعلوم است.

گزارشگر روزنامه پلاکا تایو(Poloko Tau) در تویتر می گوید : « سلاح های اتوماتیک می غرند و از ۱۰۰ تفنگ در یک لحظه شلیک می شود، صحنه یک جنگ دلخراش و زشت را، در این پائین به تصویر می کشد. تیراندازی، روزنامه نگاران در حال فرار، گلوله ها در هوا ناپدید می شوند و ناگاه صدای انفجارشان به گوش می رسد، تانکر ها بر سر اعتصابیون آب با فشار قوی می پاشند وبا نارنجک انداز گاز اشک آور شلیک می گردد. تماسگیر من، اکنون گلوله خورد و به قتل رسید….»

دام مرگ بعد از یک هفته هرج و مرج در معدن لونمین ماریکانا خود را گسترده است، البته تا کنون نیز ۱۰ نفر کشته شده بودند که در میان آنها دو پلیس امنیتی و دو نگهبان بوده اند. تولید در سومین معدن جهانی پلاتین بعلت اعتصاب غیر قانونی *۲ کارگران و با صطلاح اختلاف بین دو سازمان اتحادیه ای رقیب کارگری متوقف شده است.

همواره کارفرمایان کوشش می کنند در مقابل یک اتحادیه کمی مبارز کارگران، یک تشکیلات کاریکاتوری ایجاد کنند تا در مواقع خطر یعنی اعتصاب کارگران، از اعضای آن به طور “قانونی” برای شکستن اعتصاب سوء استفاده نمایند و با صطلاح خود مدیران، کارگر خوب و سر به راه و قانونی را در مقابل کارگر شرور تو بخوان کارگر حق طلب و مبارزقرار دهند و کشتارهای این چنینی را مداخلات “کدخدا منشانه” برای حل اختلافات فی مابین و برای برگرداندن نظم در جامعه ، معدن ، کارخانه و مؤسسه تولیدی و خدماتی نامیده و آنرا با جلوگیری از ایجاد هرج و مرج و بخطر انداختن “امنیت ملی”، منافع ملی” تو بخوان نگه داری و افزایش سود سرمایه توجیه نمایند.

به نوشته گزارشگر گاردین که در این مواقع برای او مثل هر رورنامه نگاری، بسته نشدن اداره روزنامه اش هم مطرح است و دست به عصا راه می رود. در مورد گفته های رهبر اتحادیه مبارز که می نویسد صدایش از خشم می لزرد، یوسف ماتینوا، رهبر اتحادیه ملیتانت (AMCU) تعریف می کند: « ما باید پیام تسلیت به خانوادههائی که اعضای شان در این زد و خورد جنایتکارانه که از یک عدم همکاری بین رهبریت وما ناشی شده است بفرستیم. ما به وظایف مان کمتر عمل کردیم. اگر رهبری اقدامات خود را تغییر می داد، مطمئنن ما زندگی ها را نجات داده بودیم.»، در این جا، آن خصلت دو گانه، رفورمیستی رهبر اتحادیه را می بینیم که دولت و نیروهای سرکوبگر که چنین بی مهابا کارگران را به رگبار بسته اند و چون برگ درختان بر زمین ریخته اند را بعنوان مسئول اصلی نشانه نمی گیرد،بلکه از “رهبریت” نامعلوم که برای شنونده و خواننده مشخص نیست که این رهبریت دو اتحادیه رقیب هستند یا رهبریت معدن یعنی مدیریت معدن است و یا رهبریت پلیس؟ دولت؟ کدام؟، البته از فحوای کلام می توان درک کرد که منظور رهبریت لونمین و یا اتحادیه رقیب می باشد. مثل اینکه نمی داند، تصمیم گیرنده اصلی حتا این مدیر نیز نیست. تصمیمات در لندن، در دفتر مرکزی لونمین و در مذاکره بین رئیس جمهور جاکیب زوما و مشاوران او و آنها گرفته می شوند.

رئیس جمهور آفریقای جنوبی جاکیب زوما (Jacib Zuma) قتل عام کارگران را بدون اشاره به اقدامات پلیس جانی اش محکوم می کند. و می گوید « ما از این خشونت بیمعنی شوکه و غمگین هستیم» او به صحبت هایش ادامه داده و اظهار می دارد: «ما اعتقاد داریم که در دموکراسی ما جا برای حل هرگونه اختلاف بوسیله دیالوگ و بحث موجود است بدون نیاز داشتن به اعمال نادیده گرفتن قانون و استفاده از خشونت». ببینید این مزدور سرمایه، این حیله گر و دروغگو درست مثل تمام همکاران اش در رهبریت جهان به خون آلوده امروز، در جهانی که خون سیاه (کارگر) به پزو،به دلار، به یورو، به پوند، ین، دینارو*۳…تبدیل شده است، چه با مهارت وخوب از دموکراسی بورژوائی موجود بدفاع بر می خیزد و رهبری اتحادیه را گناهکار می نمایاند. او می گوید: «ما به جنبش کارگری و صاحبان صنایع اعلام و اخطار می کنیم که با دولت همکاری کنند که شرایط را متوقف کنیم، قبل از اینکه اوضاع بیشتر از اینکه هست بدتر بشود. من دستور به ایجاد یک ارگان مبارزه بر علیه جنایت، برای اینکه شرایط را زیر کنترل آورده و خائنین مجرم خشونت پیشه را در مقابل کتاب قرار دهد، داده ام. » رئیس جمهور اشک تمساح ریخته و اشاره می کند « ما با صدای بلند، عمیق ترین تسلیت خویش را برای خانوادهها و همه آنهائی که زندگی شان را بعد از شروع این اقدامات خشونت آمیز از دست داده اند، اعلام می کنیم.». گزارشگر گاردین .

او از وزیر پلیس اش که فرمان آتش را صادر کرد و از فرماندهان پلیس در صحنه عمل که جنایت را در پراکتیک رهبری نمودند نامی نمی برد. به باور من، این است آن پیامی که خانم کلینتون وزیر خارجه دولت امپریالیستی آمریکا، هفته قبل ، درهنگام جاری بودن این اعتصاب و کشتن ۸ تن از اعتصابیون، گرفته بود که چنان رقص تانگوئی ای، در مجلس ضیافت همتای سیاه پوست اش، به راه انداخته بود که خیرنگاران گزارش کردند که تا کنون نام آفریقای جنوبی بر اثر بیماری ایدز و مرگ و میر ناشی از این بلای جانسوز برسر زبانها جاری بود، ولی اکنون کاملن برای یک چیز متفاوت است، رقص وزیر امور خارجه آمریکا در مجلس ضافت همکار آفریقای جنوبی اش و بر صحنه تلویزیون خانم کلینتون را مست و پاتیل ودر حال رقص با همتایان اش ظاهرشد. (اخبار تلویزیون سوئد).

آری، این کلارک و یا اسمیت نخست وزیران سفید پوست دولت های نژاد پرست آفریقای جنوبی ورودزیا در دهه های ۶۰ و ۷۰ و اوائل دهه ۱۹۸۰ قرن گذشته نیستند که چنین پلیس انسانکش و کارگر ستیز خویش را که کارگران را درو کرده اند*۴، مورد تفقد قرار داده و تبرئه می کنند، بلکه رئیس جمهور انتخابی در جمهوری دمکراتیک، ضد نژاد پرست و سیاه پوست آفریقای جنوبی است که از درون سازش و بخشیدگی نلسون ماندلائی سربر آورده است. به باورمن، این اثبات کننده چندین باره این حقایق است که منافع سرمایه ، دمکرات و نژاد پرست، دیکتاتور، سفید و سیاه پوست و غیره نمی شناسد. تا زمانی که سود سرمایه در خطر نیست، هر سردمدار سرمایه در حال رعایت قواعد دمکراتیک و با اتیکت انسان دوستانه می باشد، هنگامی که سود سرمایه ویا مالکیت خصوصی به خطر افتد از هر امکانی استفاده کرده و برای رفع خطر که هیچ بلا و خطری بدتر و خطرناکتر برای سرمایه داری و دولت هایشان ازاعتراض کارگر و اعتصاب اش نیست هر کوششی را انجام داده و ازهرجنایتی دریغ نباید کرد واز سردمداران هیچگونه سرپیچی و ندانم کاری قابل قبول و بخشش نیست و اگر نه، نقض غرض است. و دوم اینکه داشتن یک زندگی کمی راحت و با دستمزدی نسبت ان کافی و هر نوع بهبود در شرایط کار، دستمزد و در نهایت رهائی کارگران فقط بدست کارگران و مبارزه همبسته کارگری میسر است. همچنین این یورش وحشیانه و اتفاقات حول و حوش آن بیان کننده این حقیقت دردناک است که سرمایه را نه سفید پوست جانی اش و نه سیاه پوست انسان دوست اش می تواند باشد؟ بلکه سرمایه را فقط سود ناشی شده از ازرش اضافه نیروی کار کارگر را، هدف است و این رئوسای دولت ها و رئیس جمهوران همه وسیله اند.

در گزارش همچنین می خوانیم

اپوزیسیون دولت کنونی خواهان یک کمیتۀ تحقیق مستقل شده است. هلن زیلی (Halen Zille) رهبر اتحاد دمکراتیک گفته است « ما به رهبران اتحادیه، پلیس و همه آنهائی که دخیل هستند اعلام می کنیم که خیلی روشن و فوری همه اقدامات تشنج زدائی انجام دهند تا اختلافات موجود حل گشته و از خون ریزی بیشتر جلوگیری شود…
ما خواهان یک تحقیق بیطرفانه هستیم. برای اینکه نشان داده شود که حقیقتن چه اتفاق افتاده است؟ و چه کسی مسئول قتل عام خانواده ها و یک ملت هست؟ این تحقیق باید روشن نماید که چطور و چرا این حمام خون درست شد؟»

مدیر عامل معدن لونمین آقای روجر فیلیوموره نیز می گوید: « ما پبرامون توسعه سرمایه گذاری پلیسی دراین واقعه با جدیت و درنشستی در بعد از ظهر امروز تحقیق خواهیم کرد، زیرا که پلیس آفریقای جنوبی بهترین نیروی نگه دارنده و مسئول نظم بر روی زمین است و اینکه میان دو فراکسیون رقابت کننده نیروی کارگری در تعطیلات خشونت رخ داد وباعث هدر دادن زندکی ۸ نفر از مستخدمین ما و دو نفر پلیس گردید. باعث خشم و غمگین شدن ما است.

این هم طبیعی است که ما عمیق ان از اینکه زندگی های بیشتری به جای ارتباط طرفهای درگیر در بازار کار، برای برقراری نظم عمومی از دست رفتند، غمگین باشیم .» پایان نقل قول ها

این آقای مدیر، به باورمن، حقیقتن موذیانه به جای نشستن بر میز محاکمه و جوابگوئی اعمال سرمایه پسند و کارگر ستیز خویش، سرمایه داران و دولت امپریالیستی آفریقا جنوبی و متحدین اش و همچنین نیروی قاتل و سرگوبگر پلیس را از مظان اتهام خارج و فراکسیون های کارگری موجود را مجرم و حتمن قابل پیگرد می داند. روز چهارشنبه ۲۲ آگوست خبرگزارها گزارش از محاکمه کارگران اعتصاب کننده معدن ماریکانا دادند. و اما با کمال تأسف باید نوشت که این فقط مدیر معدن نیست که چنین می گوید، بلکه نشریه ستاره صبح، نشریه حزب کمونیست آفریقای جنوبی نیز نوشته ای بدین محتوا دارد*۵٫ این مدیر زالو گونه تشریح نمی کند که چرا و به چه علت خواست های برحق کارگران که تولید کننده اصلی اند، بر اورده نکرده است؟ مگر کارگران چه خواسته بودند؟ آنها که از فقر رنج می کشند و با این همه تولید و ایجاد سود برای شما و اربابان زالوصفت شما، خود حتا قادر نیستند، بچه هایشان به مدرسه بفرستند، در خواست داشتند که دستمزد شان بالاتر رود تا حداقل زندکی کمی مرفع برای خود و خانوادههای خویش فراهم ببینند. کارگرانی که در زیر خروارها خاک و سنگ کار می کنند. …….در معادنی که هر چند مدت یگ گوشه اش ریزش کرده، آب فرا می گیرد، گازمتان انباشه شده و منفجرمی شود و باعث مرگ عده ای از این تولید کنندگان می گردد و زن و بچه کارگررا در دربدری و بینوائی باقی می گذارد و یا باعث صدمه دیدگی تمام عمری برای کارگران می شود. (به مطالب دیگر… در زیر همین نوشته مراجعه گردد. مترجم).او که به جای بر آوردن خواست کارگران مبنی برافزایش حقوق، برای یک زندگی انسانی از نیروی سازمان یافته سرکوب برای کشتار کارگران یاری گرفته است. حالا می خواهد که قربانیان را مجرم و جنایکار نموده تا قاتل بودن سیستم اش و نیروی نظم دهنده آن و خودش را تبرئه نماید. البته این چیزی نیست که مختص این مدیر سرمایه و یا رئیس دولت آقریقای جنوبی باشد، بلکه شیوه تمام کسانی است که نانشان لوده به خون کارگر بوده و هست. ما نمونه این را در یورش وحشیانه مأموران سرکوبگر دولت اصلاحات در خاتون آباد را شاهد بودیم که هنوز هم پرونده آن کشتاروحشیانه، هم در ایران و هم نزد باصطلاح سازمان بین المللی کار (I,L O) باز است. هنوز نه کسی دستگیر گردیده و نه کسی حتا غرامتی به خانوادههای شان پرداخت نموده است. تمام این ها، روزی قابل بررسی و پرداخت خواهند بود که کارگران متحد، متشکل و متحزب کمونیستی سوسیالیستی به حرکت در آمده باشند.

البته آقای خبرنگار نیز، به خود اجازه عقب افتادن از این قاقله دزد، انسانکش، استثمار گر و سرکوب کننده کارگران نمی دهد و شاهد می تراشد که « خشونت هنگامی آغاز شد که کارگران سیم خاردار کشیده بوسیله پلیس را نادیده گرفته و خواستند از آن بگذرند و سنگ و چماق داشتند و مسلح به سلاح گرم بودند و نخست آنها به سوی پلیس تیر اندازی کرده اند. و به پلیس با وسائل سنگ شکنی وچوب و چماق و غیره حمله نموده اند.» ولی نمی دانیم که چرا این صحنه ها را نتوانسته اند هیچکدام در فیلم و عکس های گرفته شده بوسیله خودشان حتا نشان دهند. چند روز بعد از این گزارش بر طبق نوشته ی روزنامه ستاره آفریقای جنوبی از قول پزشک قانونی اعلام گردید که اکثریت کارگران کشته شده از پشت مورد اصابت گلوله پلیس های سرکوبگر و بی مغز شده قرار گرفته اند. ۲۷ آگوست ۲۰۱۲، البته اینکه کارگران برای دفاع از خود، خود را با چوب و زنجیر و حتا چاقو مسلح کرده و بکنند، چیز خارج از انتظاری نیست، ولی اینکه به پلیس مسلح و مجهزی که در فیلم ها و عکس های خود این خبرنگاران نشان داده شده اند، کارگران حمله کنند و در فیلم ها نیز نتوان نشان داد، از گفته های عجیب و غریب است و انسان را حقیقت ان به یاد این ضرب المثل روسی می ادازد، « زمانی که منافع طبقاتی ایجاب نماید اشکال هندسی نیز تغییر شکل می دهند و…».

بر طبق همین گزارش گاردین، کنفدراسیون اتحادیه های بین المللی کارگری در آفریقای جنوبی (COSATU) می گوید : « بر طبق گزارش ساپا پلیس سعی می کند که اعتصابیون مجتمع کننده در بالای یک تپه را پراکنده نماید که این زد و خورد و پراکنده کردن و جمع شدن های دو باره، مدت سه دقیقه به طول می انجامد و بعد از آن پلیس شروع به پرتاب گاز اشک آور، پاشیدن آب بوسیله تانکرها با فشار قوی می کند، کارگرها به پلیس بوسیله مواد منفجره جواب می دهند، دراین هنگام است که پلیس آتش می گشاید.» ولی در فیلم نشان داده می شود که اعتصابیون خیلی از صف پلیس ها دور هستند، البته در یکی از فیلم ها انسان تانکرهای آبپاش را در نزدیکی کارگران می بیند که دارند آب می پاشند.

گزارش ادامه می یابد:

«اعتصاب و اعتراض در هفته قبل زمانی شروع شد که کارگران (با حقوق ۴۰۰ یورو) تقاضای حقوق ماهانه ۹۷۶ یورو را نمودند.». پایان فاکت.

الآن از رئیس جمهوری و وزیران، رئوسای پلیس و مدیران معدن در کشورآفریقای جنوبی، لندن گرفته تا ژورنالیست ها ی “با انصاف”؛ “راستگو” و “غیر وابسته” به قدرت و سرمایه و سرمایه داران تا رئوسای احزاب و اتحادیه ها همگی به صدا در آمده اند و فعالیتی شبانه روزی را شروع کرده اند، تا مجرم و جنایتکار واقعی، (سرمایه و سرمایه دار و خودشان) ، تبرئه شده و کارگران که خود قربانی اند و زخم خورده اند، را مجرم نمایند تا جنایات روشن نیروی پلیس، فرماندهان، وزیران ، مدیران شرکت، سرمایه گذاران، کار بدستان و خود رئیس جمهورکه قاتلان اصلی کارگران هستند، پوشیده گردد و آنها باشند مثل همیشه و همه جا، باز بر مسند قضاوت بنشینند و کارگران را حداقل به جرم اعتصاب غیر قانونی، بهم زننده نظم ، ترتیب، آرامش عمومی، مخل امنیت ملی و منافع ملی، تو بخوان آرامش و امنیت وسودهی سرمایه یعنی از گرده کارگران سود کشیدن، محکوم نموده ، عده ای از کارگران را زندانی و جریمه کرده و بیکار کنند تا آرامش دوباره باز گردد، چرخ سود دهی دوباره بچرخد و افسران و فرماندهان پلیس بر مزایایشان افزوده شود و نواله ای نیز به تک تیراندازان و به رگبار بسته گان کارگران بدهند و چند روزی آنها را به مرخصی برای برگرداندن روحیه ی جدید، بفرستند، تا اینکه برای دو باره بستن کارگران به رگبار آماده تر گردند.

مارکس و انگلس :

“رهائی کارگران تنها با تلاش خود کارگران به دست می آید.” ، «جامعه بورژوائی کنونی که ازبطن جامعه سرنگون شده فئودالی زاده شده است، تضادهای طبقاتی رابرنینداخته ، بلکه فقط طبقات تازه، شرایط نوی ستمگری واشکال تازه مبارزه راجایگزین اشکال قدیمی نموده است.امّا دوران ما یعنی دوران بورژوازی، وجه تمایزش آنست که تضادهای طبقاتی راساده کرده است. جامعه بیش ازپیش به دواردوگاه بزرگ متخاصم، به دوطبقه بزرگ متضاد بایکدیگر یعنی به بورژوازی وپرولتاریاتقسیم میشود.» مانبفیست کمونیستی ۱۸۴۷-۴۸٫ تأکید از من

ادامه دارد.

زیرنویس ها:

****************************

*۱- فقر و در صد آن در کشورهای جهان

http://www.hamseda.ir/fa/news/HYPERLINK “http://www.hamseda.ir/fa/news/1034″1034

*۲ اعتصابات وحشی به اعتصاباتی گغته می شود که خارج از قرار و مدار اتحادیه های کارگری ، نمایندگان سرمایه داران و دولت باشند. اتحادیه های کارگری سالی و در برخی مواقع شاید دوسالی یک بار با نمایندهگان سرمایه داران و دولت وقت می نشینند، بر سر دستمزد، ساعت کار و غیره توافقاتی می کنند. کارگران عضو در طولمدت قرارداد، حق اعتصاب ندارند. اگر اعتصابی را سازمان دهند، این اعتصابات اعتصابات وحشی و غیر قانونی و قابل تعقیب، زندان و جریمه های مشخص می باشند.

*۳- هنگستن هیوز – وطن…. با ترجمه و صدای شاعر فقید احمد شاملو

*۴- کشتار کارگران معدن در آفریقاى جنوبى

۲۷, ۲۰۱۲

Sydafrikanska gruvarbetare sköt ihjäl – Detta var mord!
Skrivet av Rob Sewell Onsdag, 22 Augusti, 2012

مترجم-حمید قربانی

http://www.azadi-b.com/J/2012/08/post_68.html

*۵- در حالی که پلیس اعتصاب کنندگان را به رگبار می بندد و به طرفشان آتش می گشاید، ستارصبح کوشش می کند که کارگران را مسئول بداند و مستوجب محاکمه(۱۷/۸/۲۰۱۲) چنین می نویسد « هنوز معلوم نیست که اتهام مرگبار می تواند متوجه کارگران معدن در رابطه با پلیس باشد و یا نه ». منبع شماره۴ و

http://www.marxist.com/south-african-miners-shot-dead.htm

………………………………………….

بر خی از مطالب مربوط به این فاجعه انسانی

حمید قربانی

آقای جیکوب زوما و اشک تمساح!

http://www.eteraaz.com/bargozideHYPERLINK “http://www.eteraaz.com/bargozide/10595.html”/HYPERLINK “http://www.eteraaz.com/bargozide/10595.html”10595HYPERLINK “http://www.eteraaz.com/bargozide/10595.html”.html

طبقه کارگر و به ویژه کارگران معادن سراسر جهان

با خشمی فروریخته، در ماتم فزاینده ای بسر می برند!

همبستگی کارگری- پاریس

http://www.chiran-echo.cHYPERLINK “http://www.chiran-echo.com/683.htm”omHYPERLINK “http://www.chiran-echo.com/683.htm”/HYPERLINK “http://www.chiran-echo.com/683.htm”683HYPERLINK “http://www.chiran-echo.com/683.htm”.htm

حمید قربانی

سرمایه جنایت است، دولت سرمایه داری جانی!