۲۹ سال پیش در چنین روزهایی و در تب و تاب حملات گسترده و همه جانبه بورژوازی در سطوح گوناگون به دستاوردهای انقلاب ۵۷، تشکیلات کومه له بهمراه جمعی دیگر از کادرها و کمونیستها از جریانات گوناگون از جمله سازمان پیکار، اتحاد مبارزان، سازمان چریکها و فعالین منفرد دیگری که ضرورت مبارزه در زیر چتر حزب کمونیست را در آن دوران برای خود قائل بودند، طی دوره ای چند ماهه بحث و برگزاری سمینارهای گوناگون و پیش نویس برنامه و برنامه حزب، سرانجام در تاریخ ۱۱ شهریور ۱۳۶۲ خورشیدی این حزب را تشکیل و اعلام نمودند.
شرایط سخت و خفقان بی همتای آن دوران در سطح ایران و حملات پی در پی رژیم جمهوری اسلامی به دستاوردها و بازپسگیری آنها به ضرب اسلحه و زندان و شکنجه و اعدام، در مقابل انسانهای مصمم و جدی نیز بودند که در فکر سازمانیابی تشکلی بودند سرتاسری و تا بتوانند در کنار جنبش انقلابی در کردستان که کومه له با تشکیلاتی مسلح و بازوی مسلحش و کادرهای آبدیده در میدان مبارزه توده ای چه در دوران خفقان شاه و چه بعد از قیام ۵۷ که توانست با رهنمودهای اصولی و درست به جریانی جدی و رادیکال و در کنار مبارزات توده های ستمدیده کارگر و زحمتکش و دهقانان فقیر که در بعضی نقاط نیز مسلحانه در مقابل ظلم و زور مسلح گردیدند این حزب را تشکیل دهند. صرفنظر از هر کمبود و نقاط ضعف در جریان این ۲۱ سال حزب با برنامه ای روشن، شفاف و انقلابی به حرکت خود ادامه داده و توانسته جای پایی در میان حرکت رادیکال سوسیالیست جامعه داشته باشد و خود را بخشی از جریان رادیکال سوسیالیست جامعه دانسته و آنرا تقویت و آنچه در توان دارد بی دریغ، فارغ از هر گونه تعصب و سکت سازمانی آنرا در طبق اخلاص گذارد.
این حرکت رادیکال و سوسیالیست علیرغم ضربات و انشعابات در این دوران توانسته ثابت قدم در راه سوسیالیزم و آرمانهای کارگر و زحمتکش آنچه در توان دارد و بدان پایبند است قدم بر دارد و همراه سازمان گردستان آن کومه له که جریان زنده و فعال جنبش انقلابی در کردستان و نیروی محرکه مبارزات کارگران، زنان و جوانان در کردستان است در حیات سیاسی این دوره سرنوشت ساز ایفای نقش نماید.
این جریان در آخرین کنگره های خود با تأکید بیشتری بر مبارزات کارگران و موقعیت کنونی جنبش کارگری و در جهت سازمانیابی آن با قطعنامه های روشن موقعیت جنبش کمونیستی را مورد بحث و بررسی قرار داده که جای تعمق است و اسناد آن بر روی سایت های کومه له و حزب کمونیست ایران موجود است.
تلاش برای ایجاد و تقویت همبستگی بین جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی دیگر نظیر جنبش انقلابی کردستان، جنبش زنان و جنبش دانشجویی امر سوسیالیستهای کارگر است. تنها طبقه کارگر متشکل با افق سوسیالیستی است که میتواند نقش تعیین کننده خود را در جنبش آزادیخواهانه ایران برای دمکراتیزه کردن جامعه، سرنگونی جمهوری اسلامی و تحقق انقلاب کارگری ایفا کند.
زنده و جاوید است یاد آن عزیزانی که در این راه جان باختند.
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
اردشیر نصراله بیگی
شهریور ماه ۱۳۹۱ خورشیدی