جایی که احترام به مالکیت سرمایه داری و اولویت سود اصل حاکم بر جامعه باشد تضمین ابتدایی ترین حق و حقوق برای همه ما غیرممکن می شود. امروزه آنچه که بورژوازی علنا همراه قوای نظامیش از آن دفاع می کند اسارت و حمله به ابتدایی ترین حق و حقوق انسانها و بویژه کارگران است. در بستر این مسیر است که دفاع از تسلط و هژمونی راست افراطی برای حراست از خود و سود سرمایه در جامعه بشری را نمایندگی می کند.
کارگران معدن پلاتین در یک اعتصاب اعتراض آمیز و حق طلبانه برای دفاع از حق و حقوق انسانی خویش توسط حاکمان سرمایه کشتار شدند و آنها رابه خاک و خون نشاندند. با نشان دادن این صحنه ها، میخواهند بن بست آینده انسان را نشان دهند! پلیس بطرف کارگران معترض شلیک کرد، میلیونها انسان اجساد قلبهای از همیشه بازایستاده کارگران را در میدان نبرد اعتصاب و پیروزی، دیدند. اینها آمده بودند که پیروز شوند، اما پلیس و بورژوازی و میدیا اجساد بی جان کارگران را به نمایش در آوردند. این اولین بار نیست که کارگران را سلاخی میکنند، کمون پاریس را هم به خون کشیدند. جمهوری اسلامی در کنار بورژوازی جهانی هر روز کارگران را با اعدام و زندان و تحمیل فقر و فلاکت به سلاخی میکشد. اما این حملات و این بی رحمی و قصاوت پایان زندگی و پایان اعتصاب و پیروزی نیست. هر روز آغازی است برای اعتصاوب و پیروزی. هم طبقه ای های آنها در پاریس و مادرید و کلن و فرانکفورت و رم و تهران و آبادان و تورنتو هم اکنون با اعتصابات کوبنده و با کیفرخواست طبقاتی محکم ایستاده اند. این درس بزرگ این کشتار است. دیدن این صحنه ها و کشتار غم انگیز این کارگران به دنیا نشان داد و گواه این سخن است، که دنیا بر سر دوراهی قرار دارد یا سوسیالیسم یا بربریت.
دیدن این صحنه ها ی اسف بار نفس را در سینه هر انسانی حبس می کرد. بی شک هر انسان شریفی در آن لحظه با تمام وجود درد این گلوله ها را در تن خود احساس می کرد. حمله سازمان یافته به من، به تو، به ما بود. حمله بهم سرنوشتان و همنوعانِ ما بود. ۳۰۰۰ هزار انسان شریف در کنار این معدن سرود ماندن و زندگی کردن را سر می دادند، امّا در متن این اعتصاب و در فاصله چند متری زدند، تیرباران کردند، ، واعدام نمودند، کشتند، کشتند و باز کشتند. گویا فریادی نیست ، صدایی نیست، انسانیتی نیست و انسانیت مرد! و مغرورانه در میان تلی از اجساد می چرخند!
این کشتار، این سیمای غیر انسانی! سیمایی از واقعیات مبارزه طبقاتی است که کارگران در مقابل ابتدایی ترین حق و حقوق خود می پردازند. که روزی در مصر، لیبی، سوریه، ایران، در گوشه گوشه های جهان این نظام ضد بشری برای دفاع از منافعش چنین ظاهر می شود.
آنچه که طبقه کارگر برای اعتراض و برای دفاع از زندگی روز مره اش دارد تا از گرسنگی نمیرد حق اعتصاب است. کارگران معدنِ پلاتین ماری کانا در آفریقای جنوبی از این حق خود برای اضافه دستمزد، علیه شرایط بدِ کاری و بهتر زندگی کردن در این شرایط جهانی دست به اعتصاب زده بودند. در روز پنجشنبه ۱۶ آگوست ۲۰۱۲ از طرفِ پلیس حافظ نظام سرمایه به روی آنان آتش گشودند و به قول رسانه ها ۳۶ نفر را کشتند، صدها نفر زخمی گردیدند و صدها نفر را اسیر و روانه سیاه چالها کردند.
آری: سرمایه برای دفاع از خود هیچ مرز و ملیتی را نمی شناسد. آنچه مهم است سودِ بیش و بیشتر سرمایه است. در هر گوشۀ دنیا که سرمایه به خطر افتد حاکمان آن نقاب از چهره بر می کشند و این چنین حمام خون راه می اندازند که گوشه هایی از آن را در این اعتصاب دیدیم! بورژازی طبق سیاستهای ضد انسانیش سعی می کرده که توسط عناصر خود بر این اعتصاب مستولی شود، اما نتوانست بر بخش پیشرو آن متمرکزیابد. در نتیجه اعتصاب را این چنین بی رحمانه در هم کوبید.
باید طبقه کارگر، احزاب چپ، سوسیالیستها و انسانهای انسان دوست در سراسر جهان بصدا در آیند و به عنوان جریاناتی که انسانیت را نمایندگی می کنند در جلو سفارتخانه های این رژیمِ دّد منش جمع شوند واعتراض کنند. و خواستار این شوند که باید عاملین و آمران این کشتار بجرم جنایت علیه بشریت به محاکمه کشیده شوند. این حرکت می تواند هم مرهمی بر زخم خانواده هایی باشد که عزیزانشان را در این اعتراضِ بحق، یا از دست داده اند، یا زخمی شده اند و یا روانه سیاه چالها ی این جنایتکاران شده اند و هم جوابی باشد به افسار کسیختگی های بورژوازی جهانی. نباید گذاشت این خونها بی پاسخ بمانند.
محمدامین کمانگر ۱۹ آگوست ۲۰۱۲
زنده باد انقلاب. زنده باد انسانیت.