مقدمه:

مسئله سازماندهی اتحاد بطور کلی و سازماندهی اتحاد در چپ و قطب کمونیستی جامعه، مسئله ای نیست که یکبار ثرار بشود حلش کرد و ادعا کرد که دیگر مطزح نیست. زمان و شزایط معین و موازنه قدرت ، این مسئله و راه حلی که ما یا هر جریان سیاسی دیگر در برابرش می گذارد، تحت تاثیز ثرار می دهد. لذا در عین اینکه هر گرایش سیاسی فرمولهای کلی می تواند در این مقوله داشته باشد، از پاسخگوئی به مسئله اتحاد در هر مقطع نه تنها نمی توان شانه خالی کرد بلکه اتفاقا هوشیاری اینست که بشود بموفع این مسئله را بنفع مبارزه آزادیخواهانه و کمونیستی حل نمود.

موضوع اتحاد از جمله موضوعاتی بوده که من قبلا در موردش نوشته ام(۱) اما فکر می کنم بازگشت به این موضوع در پرتوی نیاز زمان حاضر لازمست. چه ویژگیهائی دارد زمان حاضر؟ قطب بندی راست و چپ به جهت سیاسی با توجه به تغییر دینامیک دوران کنونی و قطب بندیهای جدید منطقه ای و جهانی و نردیکتر شدن افق سرنگونی رژیم اسلامی متعاقب سقوط نزدیک رژیم بشار اسد و صف آرائیهای راست برای سازماندهی قطب راست جامعه. اینها سر فصلهائی است که نیاز به قطب بندی متقابل و سازماندهی چپ جامعه را به جهت سیاسی بیشتر در دستور روز قرار می دهد و مسدولیت سیاسی ما اینست که راه حل درست و اصولی در این موضوع ارائه دهیم. کتمان این نیاز و کوبیدن بر “مواضع گذشته” از دید من سهل انگاری است و ما را از سیر حوادث عقب خواهد انداخت.

سمینار ۲۵ سازمان چپ در کولن آلمان، چه از زاویه آنها که درش رسما شرکت کردند و چه آنها که “تحریمش کردند” اهمیت زیادی دارد (۲)و حداقل بهانه ای است برای بازگشتن به مسئله لزوم وحدت سیاسی و نقشی که کمونیزم کارگری در این مهم می تواند و باید ایفا کند. قدری با تاخیر،منهم به این موضع برمی گردم و نظزاتم را می نویسم و امیدوارم شروعی باشد برای بحثهای جدیتر .

(۱)مخالفین نشستهای حول اتحاد عمل چپ

از میان مخالفین نشست کولن، جریانهای وابسته به فرقه مدزسی مدعی شدند که “اپوزسیون در خارج بی معنی است”، اینها همه اش بیخود است، ..سناریوی دست ساخت امریکاست…..باید در درون ایران کار کرد….اینها “هم خانواده اند…! من طبعا اینها را بخشی از متدهای شناخته شده مدرسی و شرکا می دانم برای اینکه همان “تئوری” نشستن و کاری نکردن را چون زمانش نرسیده توجیه کنند. تئوری به غایت ارتجاعی که یکسره مداخله گری کمونیستی را که منصور حکمت ارائه داد، سرببرند.

اینکه مثلا چون حزب رنجبر هم هست پس ما نیستیم! یا اینکه “اتحاد” مرزها را مغشوش می کند و…هم استدلالهائی است در حد و اندازه همان متدها که تریبونال بین المللی را هم تکفیر می کند!

(۲) سابقه برخورد به مسئله اتحاد در حزب کمونیست کارگری ایران(از دید من)

در مقالات قبیلم من روی این اصل تکیه کردم که جنبش کمونیزم کارگری بطور استراتژیک با معدل گیری سیاسی مخالف بوده و اتحاد را انطور که چپ سنتی درک می کرده هرگز نمی دیده. اتحاد در بالا، معدل گیری سیاسی و ایجاد توهم در جامعه است.

در کنار این سیاست اصولی، حزب ما بطور همزمان همیشه در حال فرمولندیهای مشخص سیاسی برای ایجاد اتحاد درون جامعه بوده. اسنادی مثل مانیفست انقلاب و منشور سرنگونی رژیم اسلامی دو نمونه چنین تلاشهای ارزنده ای است.(۳و۴و۵)

ارائه اسنادی این چنین، نشان می دهد که حزب ما به مسئله اتحاد با مسئولیت برخورد کرده و زمینه های چنین اتحاد اصولی را پی ریخته که طبعا بخشی از این مخاطب منشورها هم می تواند سازمانهای سیاسی و احزاب اپوزسیون باشد. اینها هرگز از خود جامعه و گرایشات سیاسیش جدا نیستند. لذا دیالکتیک برخورد اصولی در موضوع اتحاد را من در سابقه برخوردهای حزبمان هم قابل دفاع می بینم هر چند که زمانه نو، پاسخهای نو می طلبد و لزومی هم نیست که هر قدم مثبتی را در گذشته یافت!

(۳)منطق تلاش بیشتر برای سازماندهی اتحاد درون چپ و اهمیت کمونیزم کارگری و حزبش در این پروسه:

نیاز به سازماندهی امر ائتلاف چپ در شرایط کنونی با توجه به تلاش تسریع یافته راست سیاسی که با کمکهای حکومتهای غربی در حال سازماندهی برای “دولت در تبعید” هستند، بیش از پیش احساس می شود. تجارب شکستهای انقلابهای احیر در لیبی و مصر و خاورمیانه بخاطر نبود قطب سازمانیافته چپ انقلابی، اگر درک نشود، فاجعه بار است.

جامعه ما قطبی شده است اما حول چپ جامعه سازماندهی سیاسی کامل نیست و چپ را به رغم اینکه دست بالا را در جامعه دارد می تواند به شکست و عقب نشینی مرگباری وا دارد. چامعه خسته از رژیم اسلامی نمی تواند منتظز بماند و فردای سرنگونی رژیم اسلامی به فطب سیاسی اماده برای فدرت تمکین خواهد کرد همانطور که نمونه اش را در خاورمیانه می بینیم. لذا باید پایه های سازمانیافتگی چپ را فراهم کرد و برایش تلاش نمود.

اگر این احکام درست است، سوال اینست که اون چپی که باید مرکز پرگار چنین اتحادی باشد کدامست؟ کمونیزم کارگری و سنتش را ما چنین چپی می دانیم. گرایشتهای دیگر چپ، شکست خورده اند اما حاضر هستند و رقابت بین این گرایشها با کمونیزم کارگری بنا به دلایل متعدد تاریخی و اجتماعی رقابتی تمام شده نیست.

ما کمونیستهای کارگری باید همانطور که برنامه حداقل انقلاب را نوشتیم و جلوی جامعه قرار دادیم، برنامه خداقل عمل چپ جامعه را بنویسم و جلوی سازمانهای چپ انقلابی قرار دهیم و همزمان با فعالیت در تمامی زمینه های دیگر، در سطوح مختلف اجتماعی فرهنگی و سیاسی ، صحنه نشستهای این چنین را هم به صحنه نبرد برای به کرسی نشاندن الترناتیوهای خود تبدیل کنیم.

من فکر می کنم باید بیشتر و فعالتر به مسئله چنین نشستهائی برخورد کرد. این صحنه از کار را هم باید جدی گرفت. کمونیزم کارگری باید به مرکز پرگار چپ انقلابی و فعالیتهایش برای سازماندهی بلوک سیاسی چپ جامعه تبدیل گردد.(۶)

 

منابع دیگر:

(۱)چند مقاله از این نویسنده در موضوع مسئله اتحاد:

سعید صالحی نیا: مسئله” هواداران اتحاد نیروهای مترقی! نگاهی از نزدیک به درماندگی فعالین “هواداران اتحاد”

http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/10077-1391-03-12-21-32-17

سعید صالحی نیا: برای پیروزی انقلاب باید در حزب کمونیست کارگری ایران متحد شد!

http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/4943-1389-09-05-13-17-53

سعید صالحی نیا: توهم “عبور از هژمونی” و کوبیدن تکراری بر طبل “اتحاد جبهه ای” پاسخی دوباره به نظریه “اتحاد های سیاسی”

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/3176-1389-04-11-12-38-16.htm

 

(۲) چند نمونه از اظهار نظز ذز مورد سمینار کولن:

 

مظفر محمدی:  دوستان مردم کیانند!

http://www.azadi-b.com/M/2012/08/post_88.html

على جوادى: پرسش و پاسخ در زمینه نشنست نیروهای کمونیست و چپ در کلن

http://www.azadi-b.com/J/2012/08/post_359.html

گفتگو با کورش مدرسی درباره تب کنفرانس وحدت در میان طیف هاى گوناگون اپوزسیون

http://www.azadi-b.com/J/2012/08/post_392.html

(۳)  منشور جنبش انقلابی برای سرنگونی جمهوری اسلامی (حزب کمونیست کارگری ایران)

http://rowzane.com/fa/annonce-archiev/107-hezb/6374-1390-01-08-14-55-05.html

(۴)مصاحبه با حمید تقوائی: منشور سرنگونی پاسخی به یک ضرورت مبرم سیاسی است

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/40-hamid-t/6410-1390-01-12-09-31-59.html

(۵)سعید صالحی نیا: دیدن خود در آئینه مخالف! در حاشیه “نقدها” به منشور سرنگونی انقلابی حزب کمونیست کارگری ایران

http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/6528-b

(۶)سعید صالحی نیا: خطر پیشبرد سناریوهای دولت سازی و وظایف چپ در سال ۲۰۱۲

http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/9022————–2012-