یک سال و نیم قبل تحت تاثیر خیزش کشورهای عربی و شمال افریقا، مردم سوریه نیز فرصت یافتند تا دیوار سکوت در مقابل استبداد و دیکتاتوری بشار اسد و دولت سوریه را بشکنند و برای یک زندگی شایسته انسان، به مبارزه و اعتراض وسیع خیابانی روی آوردند، که در ادامه اکثر شهرهای بزرگ را در برگرفت. مبارزات مردم با سرکوب وسیع و وحشیانه حکومت اسد روبرو شد. سرکوب و کشتار بی رحمانه مردم سوریه، توسط ارتش جنایتکار اسد، نتوانست مبارزات مردم را متوقف نماید، حتی قادر به کاهش آن هم نشد، بلکه ابعاد آن را گسترش داد و مردمان بیشتری را به صف اعتراض علیه اسد و حکومتش کشاند. حرکتی که میتوانست و بعید نبود در ادامه به یک تعین تکلیف انقلابی با حکومت اسد منجر شود. جنبش اعتراضی مردم برای سرنگونی دولت سوریه با طرح خاورمیانه قدرتهای جهانی سنخیت و خوانای نداشت، در نتیجه برای مهار و حذف آن، تجربه لیبی را بکار بستند و مسیر دیگری را جهت متوقف کردن این مبارزات، پیش روی مردم قرار دادند. روسیه و چین سود خود را در بقای حکومت اسد میدیدند و سیاست دفاع از جنایتکاران حکومتی را اتخاذ کردند، امریکا و غرب خواهان تغییر حکومت و یا کنار رفتن بشار اسد بودند اما نه به شیوه انقلابی، بلکه در راستای طرح و پروژه رژیم چنج، در نتیجه قیچی کردن مبارزات مردم را با بکارگیری الگوی لیبی در دستور گذاشتند. برای متوقف کردن مبارزات مردم، مرتجعترین نیروها را در فاصله کوتاهی به هم بافتند و بلافاصله حمایت‌های مالی و تسلیحاتی به مرتجعین محلی و تعدادی از افسران فراری ارتش سوریه شروع شد که بتدریج تحولات سوریه را وارد فازی کرد که نه تنها ادامه مبارزه و اعتراض مردم نبود، بلکه ربطی هم به آن نداشت. با شروع جنگ بین دو نیروی ارتجاعی، (جنایتکاران دولتی و مخالفان دست ساز و قلابی حکومت) تبلیغات مهندسی شده ای جهت حقنه کردن آن به جامعه به عنوان نتیجه و حاصل مبارزات مردم در دستور اول غرب و هم پیمانان مرتجع منطقه ایش قرار گرفت. بتدریج مبارزات مردم به حاشیه رانده شد و جنبش سرنگونی خاتمه یافت. جنگ داخلی امروز نه تنها ادامه مبارزات مردم سوریه نیست و ربطی به آن ندارد، بلکه جنگ دو نیروی ارتجاعی است که مردم در بین طرفین به محاصره افتاده اند، که تا کنون تنها در شهر حلب دویست هزار نفر برای آنکه قربانی نشوند، مجبور به ترک خانه و کاشانه ویران شده شان شده اند.
شیفت یافتن مبارزات مردم انقلابی سوریه با مهندسی غرب به جنگ داخلی، خطر سرنگونی انقلابی حکومت اسد را حاشیه ای کرد و نگرانی قدرت های جهانی و دولت های مرتجع منطقه، از مخالف و موافق را برطرف نمود. و دست حکومت سوریه را در سرکوب و ویران کردن خانه و کاشانه مردم به بهانه حمله مسلحانه مخالفان دولتی بیش از پیش باز گذاشت، که در چند روز اخیر مناطقی از شهر حلب از زمین و هوا مورد تعرض ارتش جنایتکار سوریه قرار گرفته و بخشی از آن را ویران و به انهدام کشیده اند، مخالفین مرتجع دولت سوریه نیز از همین حالا شروع به دستگیری و اعدام طرفداران دولت کرده اند، طبق گزارش تیم ناظر سازمان ملل متحد در دمشق، نیروهای دولتی با هلیکوپتر و هواپیماهای جنگی مناطق زیر کنترل شورشیان رامورد حمله قراردادند. و همچنین گفت شورشیان نیز به تسلیحات سنگین دست یافته اند و مردم در بین دو طرف جنگ به دام افتاده اند. نتیجه این کشتار و تخریب که هنوز هم ادامه دارد، فرار دویست هزار نفر از مردم شهر حلب به مکانهای امن، و بیش از یک میلیون نفر در پروسه جنگ داخلی، آواره کشورهای مجاور شده اند و یا در روستاها و اردوکاه های مرزی اسکان یافته اند. آماری که از ابتدا تا کنون از کشته‌ و زخمی ها منتشر شده است، جنایتی دولت اسد را در ردیف کشتار و قتل عام داخلی قرار میدهد. دولت اسد باید سرنگون شود و این حکم کارگران و مردمی است که این حکومت را ننگ بشریت در دنیای متمدن امروز محسوب میکنند. روند سرنگونی انقلابی دولت سوریه را مردم شروع کردند ولی امریکا و غرب آنرا متوقف کردند تا حکومت تحت کنترل خود را به مردم سوریه تحمیل نمایند و برای این امر به تکرار سناریوی ارتجاعی لیبی متوصل شدند، چیزی که از همین امروز در صدد تدارک آن برای آینده ایران هم هستند
شرایط فعلی خاورمیانه اهمیت ویژه ای به تحولات سوریه داده است و آنرا به محور تعیین تکلیف غرب با ایران نیز تبدیل کرده است. سوریه از متحدین و هم پیمانان قدیمی روسیه است و رابطه نزدیکی هم با چین دارد و پایگاه مهمی برای این دو کشور و بویژه روسیه جهت دخالت و ایجاد بالانس قدرت در آینده خاورمیانه میباشد، فراتر از این هم پیمان استراتژیک ایران نیز محسوب میشود و این اهمیتش را برای این دو قدرت جهانی دوچندان کرده است، هر نوع موفقیت غرب در سوریه معادلات منطقه را تماما تغییر خواهد داد و بلوک روسیه، چین و ایران را از تنها دولت قابل اتکایشان محروم مینماید و این ضربه سنگینی در خاورمیانه به آنها وارد میسازد. در نتیجه مقاومت در مقابل امریکا و غرب بر سر مسئله سوریه برای روسیه و چین و ایران جدی است. اوضاع فعلی، دولت های موافق و مخالف سوریه را در سطح جهان به انتظار نتیجه جنگ حلب که مرکز بزرگ تجارت و دومین شهر این کشور با جمعیتی حدود سه میلیون نفر میباشد، نگاه داشته است. دولت سوریه این جنگ را سرنوشت ساز میداند. بلوک بندی های جهانی و منطقه ای هم یکی با حمایت مالی و تسلیحاتی وسیع به تقویت مخالفان حکومت اسد و دیگری با دفاع از دولت سوریه، در گرم نگاهداشتن تنور این جنگ ارتجاعی منافع خود را تعقیب میکنند، و در تبدیل آن به یک جنگ تمام عیار داخلی نقش ایفا میکنند، طوری که امروز قطبی تر حول آن صف آرایی کرده اند. این مسئله در سطح منطقه با وضوح بیشتری در مواضع و جواب متقابل ایران و ترکیه نسبت به دولت سوریه خود را بیان میکند. دفاع قاطع ایران از اسد و حکومت سوریه از سویی و تمهیدات ترکیه برای یک تقابل نظامی مرزی با سوریه از سوی دیگر، روند پیچیده تحولات سوریه را جهت تعیین تکلیف نهای در منطقه را حاد و خطرناگ کرده است.
اینها برای تسلط بر خاورمیانه اقدام به قیچی کردن مبارزات مردم کردند، و با گرم کردن تنور این جنگ ارتجاعی نه تنها نشان دادند که ادعای چند مثقالی حقوق بشریشان هم پوچ است، بلکه خودشان هم جزو مجرمین سناریوی هستند که نسخه آنرا بر‌ای مردم سوریه پیچیدند. خانه خرابی، آوارگی و کشتار امروز مردم در این جنگ ارتجاعی، نشان از آینده تاریکی است که در انتظار مردم سوریه است. مردم سوریه نیازمند حمایت افکار عمومی مردمان جهان هستند و برای جلو گیری از گسترش بیشتر فاجعه در سوریه و پایان دادن به سناریو سیاهی که میتواند چندین سال ادامه یابد و جامعه سوریه را به خاک و خون بنشاند، تلاش کمونیستی، انسانی و آزادیخواهانه و آگاهگرانه امروز کمونیست ها و طبقه کارگر آگاه مهم وضروری است. کمونیستها و نیروهای انقلابی باید تلاش نماید، افقی روشن و روزنه ای در تاریکی امروز سوریه باز نماید.
این خطر ایران را نیز تهدید مکند. هر چند تحمیل چنین سناریوی به ایران، بدلیل انقلابات زیادی که بخود دیده و همچنین اعتبار کمونیستم در ایران به عنوان یک واقیت تاریخی که از دوران مشروطه تا به امروز یک پای مهم دخالتگری در انقلابات و تحولات هر دوره بوده و هنوز هم با وجود پراکندگی جریان کمونیسم کارگری و طیف چپ جامعه ایران میتواند باشد، مشکل است. اما بنظر نمیرسد جامعه ایران هم در مقابل ویروس آن واکسنه باشد. بویژه در شرایط مهندسی که امروز در جریان است. در نتیجه کمونیست ها و آزادیخواهان ایران باید خود را برای مقابله با چنین سناریویی آماده نمایند.
۰۲/۰۸/۲۰۱۲