وقتی می نگرم
ستاره سهیل را
از پنجره ای
به اندازه کف دست ام
در دیواری از بتن ی سرد
شعاع نورسرخ ا ش
قلب ام را داغ می کند
تمام آرزوی های نهفته ام
هم چون رویائی
در یک بعداز ظهره تابستان
به وقوع می پیوند
گل های سرخ شقایق
در آسمان رویایم
دریائی را
با موج های آرام
در نگا هم ثبت می کند
که ماهیان با چشم ها ی باز
مرا می نگرند
کوه های سر به فلک کشیده رویایم
در جنگلی پوشیده از خزه های سبز
به رقص در می آیند
پرنده گان عاشق
نغمه شادی ساز میکنند
ومن آن زمان
ستاره سهیل ام را
در واقعیت
در آغوش خواهم کشید.
اکبر یگانه ۱۹٫۰۷٫۲۰۱۲