حزب کمونیست کارگری ( حکمتیست ) از قرار گرفتن اسامی ۱۲ تن از اعضای خود در لیست اخیرپلیس بین المللی خبر داده است. دراینکه پلیس بین المللی ، ۱۲ نفر مذکور را به درخواست رژیم ایران در لیست قرار داده است شکی نیست . روال قانونی قرار گرفتن اسامی افراد در لیست مربوطه هم نه فقط دراین رابطه خاص بلکه درتمامی موارد مشابه در سایرنقاط جهان نیز به غیرازاین نیست. یعنی دولتهای جهان دستگیری افراد متهم به جرایم گوناگون در کشورهای خود را که درخارج مرزهایشان بسرمی برند برعهده این نهاد بین المللی می گذارند . تلقی رذیلانه افراد اپوزیسیون به مثابه مجرمین فراری از جانب رژیم مجرمی که خود داغ هزارهزار جنایت و کشتار و تجاوز بر پیشانی دارد و صحه گذاشتن بر اسامی ارائه شده از جانب آن توسط یک نهاد بین المللی ، چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت .
با توجه به اینکه نهاد مربوطه ، ظاهرا نهادی است اجرایی و مدعی است که صلاحیت قضاوت درمورد لیست افراد تحت تعقیب ارائه شده توسط کشورهای مختلف را نیز قاعدتا نمیتواند داشته باشد ، بکرات مورد سوء استفاده دولتهای جنایتکاری قرار گرفته ومی گیرد که افراد منتسب به اپوزیسیون خود را تحت عنوان بزه کاران وجانیان به پلیس بین الملل قالب می کنند. شیوه مقابله درست با این حقه بازی قانونی! دراین مرحله ، دیگربجای درجا زدن در اعتراض به پلیس بین المللی ( که البته بایستی هم صورت بگیرد ) انتقال موضوع به قوه قضاییه و صحنه سیاسی و رسانه ای است .
در صحنه سیاسی ، بدیهی است که این موضوع بایستی که بی اما و اگر و در ورای اختلافات سیاسی و دوری و نزدیکی به حزب حکمتیست از سوی تمامیت اپوزیسیون "جمهوری اسلامی" بشدت محکوم و افشا گردد . اگرچه تا کنون هنوز کل ماجرا بگونه ای شفاف و مشخص در جلوی دید ما قرارنگرفته است . شفافیت بخشیدن کافی دراین راستا ، اساسا وظیفه اصلی خود حکمتیستهاست .
دررابطه با اینکه چرا ازمیان کل اعضای حزب حکمتیست بطورخاص و جریانات و خرده جریانات درون طیف" کمونیسم کارگری" بطورعام ، این ۱۲نفر نشانه گرفته شده اند ، توضیحی ازسوی حزب مذکورداده نمی شود . تنها کورش مدرسی با شکسته نفسی بسیار در مصاحبه ای اشاره بدین دارد که جمهوری اسلامی ، با تهاجم به چپ ترین بخش اپوزیسون خود که سر هیچ جورسازشی ندارد ، شاید خواسته است که از تداعی شدن اعتراضات داخل با حزب حکمتیست جلوگیری کند !
از این شوخی بامزه که بگذریم ، به گمان من انتخاب این افراد بدلیل ارتباط علنی آنان با نهادی در حزب مذکور است بنام " گارد آزادی" . اکثریت قریب به اتفاق ۱۲ نفر مربوطه یا اعضای گارد آزادی هستند و یا در ارتباط علنی با آن . مثل روز روشن است که رژیم پیشاپیش حساب به چالش کشیده شدن موضوع در چارچوب قضایی را کرده است و به همین دلیل هم آدمهایی را نشانه گرفته که نشان عضویت دریک نیروی مسلح اپوزیسیون را بر پیشانی داشته باشند ، حتی اگر نیروی مزبور تنها برروی کاغذ بوده باشد و در طول عمرش یک عمل مسلحانه هم انجام نداده باشد . حساسیت رژیم بسا بیشترازخود سلاح ، بر" گفتمان قهرآمیز" متمرکز می باشد . این همان گفتمان ظفرنمونی است که در نهایت بدلیل ویژگی اصلاح ناپذیری رژیم "جمهوری اسلامی" و اعمال قهر ضدانقلابی از جانب آن ، نهایتا حرف آخر را در تحولات آتی خواهد زد و برزمین آماده قیام فرود خواهد آمد . حتی اگر اصحاب استحاله و مسامحه و مسالمت خود را هزار پاره کنند . چرا که سخن معتقدان پیشانی سفید معامله و مصالحه با جلاد نه متکی بر یک تئوری واقعگرا و شناخت از خلق و انقلاب که تنها از سر ترس است و دیگر هیچ . آری تلاش در چسباندن گاندی و ماندلا و غیره با صدمن سریشم به قیام مردم ایران و شرایط ویژه آن که هیچ ربطی به هند مستعمره و آفریقای جنوبی تحت حاکمیت آپارتاید و لهستان دوران جنگ سرد نداشته و ندارد و توجیهات مهوع اندر ضرورت مبارزه غیرخشونت آمیز ! با حاکمیت وحشی و جنایتکاری که پاسخ سکوت تظاهرکننده سبز را با گلوله و کهریزک می دهد ، اگر از روی منتهای جهالت نباشد ، بی تردید از سر ترس است .
بیژن نیابتی ، ۴ دیماه ۱۳۸۸