از چند ماه گذشته کارگران عسلویه با تاخیر طولانی در پرداخت حقوق و مزایا وارد درگیری در فازهای مختلف، شده اند. بگزارش ایران کارگر؛ مدت حدود هفت ماه است که حقوق کارگران پرداخت نشده است؛ و مساله مهمتر این است که شرکت های وابسته به شرکت نفت زیر مجموعه سپاه هستند؛ و سپاه هم با ایجاد جو ترس و سرکوب نظامی بعنوان حربه ای در متوقف کردن اعتراضات و به نتیجه نرسیدن آنها اعمال قدرت خواهد کرد.
درگیری ها تاکنون به نتیجه نرسیده است، و هنوز کارگران موفق به دریافت حقوق و مزایای عقب افتاده خود، نشده اند.
دولت و کارفرمایان از قرار معلوم گوششان در قبال تامین زندگی خانواده های کارگری را، بسته اند و کر هستند و به اعتراضات کارگران در فازهای مختلف هنوز ترتیب اثر نداده اند.
راه چاره اما در دست خود کارگران است.
تجربه هفت ماه گذشته این را ثابت کرده است که درگیری و اعتراضات پراکنده در فازهای مختلف عسلویه قدرت اعتراضی کارگران را هنوز به دولت و کارفرمایان تحمیل نکرده است.
ادامه وضع موجود و تن دادن به اعتراضات پراکنده بعد از هفت ماه درگیری دیگر بی فایده شده است. خانواده های کارگری تا کی و بعد از هفت ماه عدم تامین زندگی میتوانند به وضع موجود اقتصادی در شرایطی که گرانی و تامین زندگی روزانه با مشکلات و موانع جدی روبرو میشود، ادامه دهند؟
تغییر روش و موضع تعرضی تر در این شرایط به امری مبرم تبدیل شده است. اعتراضات پراکنده در هفت ماه گذشته در مقابل مقاومت سنگدلانه دولت و کارفرمایان در محک آزمایش کارگران قرار گرفته است. امیدوار بودن به موفقیت دریافت حقوق ومزایای عقب افتاده، با سپری شدن ماه ها درگیری پراکنده، کارگران و خانواده های آنها را در موقعیت ضعف و به لحاظ قدرت مالی ناتوان خواهد کرد.
راه برون رفت از این وضعیت در گرو تصمیم به فراخوان به کارگران و خانواده های آنها و جمع کردن آنها در شکل مجمع عمومی و روی آوری به اشکال جدید اعتراض میباشد.
جنبش کارگری و اعتراضات چند سال گذشته اشکال متنوع مبارزه را تجربه کرده است. تلاش برای ایجاد تناسب قوای مناسبتر، تکیه بر قدرت جمع شدن و دخالت کارگران مجتمعهای مختلف برای اتخاذ تاکتیک مناسب، و آماده شدن برای رو در رویی با دولت و کارفرمایان، برای تغییر شرایط کنونی بسیار تعیین کننده است.
سابقه حمایت خانواده های کارگران از اعتراض و مبارزات کارگران عسلویه در چند سال گذشته وجود دارد. در بسیاری از اعتراضات، خانواده ها کارگران را تنها نگذاشته اند.
در جند سال گذشته طبقه کارگر با اعتراضات متشکل و قدرتمند، دولت و کارفرمایان را وادار به عقب نشینی و تن دادن به مطالبات خود نموده است. تغییر اشکال اعتراضات پراکنده و سازماندهی این اعتراضات در شکلی واحد و هماهنگ، راه حل و چاره کارگران عسلویه است.