نوشته ای کوتاه در رابطه با گفتگوی اخیر بین سیمین عبادی، نادر بکتاش و سعید صالحی نیا

دوستان عزیز؛
مکاتبات شما از نظر من تا اینجا بسیار لازم و آموزنده بوده ا‌ند. سیمین بعنوان یک فرد مشتاق فراگیری درباره کمونیزم کارگری و نظراتش درباره امورات مهم جامعه – بخصوص جامعه فردا – محق است که سئوالاتی از ایندست را که به ذهنش می‌ رسند، و تردیدهای خودش را با ما در میان بگذارد. اینکار بنظر من از جانب اعضا و رهبران حزب ما نه تنها لایق مورد حمایت قرار گرفته شدن است ، بلکه چنین برخوردهایی به منظور باز گشودن گره گاههای ذهنی‌ جامعه نسبت به اهداف و باورهای کمونیسم کارگری ارزش جدی گرفته شدن و برخوردهای موشکافانه به آنها کردن را دارند.
آنچه که رفیق صالحی نیا در پاسخ خود در همین رابطه مطرح کرده ا‌ند، از نظر من شایان توجه است، و ما بنا بر جوهر کلام ایشان در آن پاسخ، بهتر است که از اینکارها استقبال کنیم، عرصه را برای دیالوگهای اجتماعی بیشتر بازتر کنیم و از اینطریق راه را برای رسیدن به هدف نهاییمان هموارتر بسازیم.
از دیدگاه من هم برخورد نادر بکتاش به سیمین عبادی متاسفانه مسئولانه نبود. مسئله سیمین و سیمینها با ابراز این نگرانیها و پرسشها هیچ ربطی‌ به “لوس بازی‌ کردن” ندارد. اتفاقا لوسها، چندان علاقه ای هم به سرنوشت فردای ایران یا نگرانی از محدود شدن آزادی اکثریت مردم ندارند، و برعکس جدی ها هستند که درباره مسائل مهم احساس مسئولیت می‌ کنند، و پیش از درک کردن عمقی موضوعی آنرا نمی‌ پذیرند. سئوال سیمین همچنین به دلیل “خم نشدنش بروی روزنه” نبود، اتفاقا برعکس، به این دلیل که دوست جدید ما بروی روزنه خم شده بود و مشاهده کرده بود که یکی‌ از چهره های کمونیزم کارگری مقاله ای به آنشکل درباره آزادی بیان – یکی‌ از ارکان جامعه برابر آینده – منتشر کرده، و متعاقبش هم کسی‌ در پاسخ به او جوابی‌ ننوشته است، دچار تردید شده که چرا بین اصول حزب که در برنامه اش هم بصراحت بیان شده و اظهارات کنونیش تناقضی بچشم می‌ خورد؟..
برنامه حزب ما از “آزادی بی‌ قید و شرط بیان” دفاع می‌ کند، و از اینطریق هرگونه شرط، و حصاری قائل شدن برای موجودیت این آزادی، با جدا کردن آن از آزادی افراد و گروهها از همدیگر، مردود شمرده می‌ شوند. وظیفه کمونیستهای کارگری ترویج دادن این نوع آزادی و مبارزه کردن برای رسیدن به آنست، و تنها شرطی هم که موجودیت چنین آزادی را در جامعه فردا میسر می‌ کند، “حضورش” در تمام سطوح اجتماعی بعنوان ابزاری برای رسیدن و استقرار جامعه برابری کمونیستی می‌ باشد.

منابع دیگر:
“پاسخ من به سئوال رابطه معیار، آزادی، آزادی بیان و آزادی کمونیستها” – سعید صالحی نیا:
http://www.rowzane.com/index.php/articles-archiev/80-saeed-salehi/10490-b
“جواب به سیمین عبادی” – نادر بکتاش:
http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/172-1391-02-25-20-08-06/10460-1391-04-19-12-47-46

“آیا ‘آزادی کمونیستها’ معیار آزادی بیان جامعه است؟ سوالی از سوی یک نو آموز” – سیمین عبادی:
http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/111-misc/10419-b

“آزادی کمونیست‌ها معیار آزادی بیان و آزادی جامعه و سیاست است” – نادر بکتاش:
http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/172-1391-02-25-20-08-06/10350-1391-04-09-22-02-17