مصاحبه آوات فرخی با احمد رحمانی
آوات فرخی : اگر ممکنه ابتدا گزارشی از فعالیتهای کمپین در حمایت از زندانیان سیاسی ارائه دهید.
احمد رحمانی : همانطور که میدانید امسال در حالی به استقبال این روز رفتیم که در ٢٩ شهر مختلف دنیا این روز را گرامی داشتند و درستی این حرکت را به اثبات رساند و با در دست داشتن عکس زندانیان سیاسی و با شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد همراه بود. جمهوری جانی اسلامی قصد دارد به هر شیوه ای صدای این عزیزان را خاموش کند ولی در این روز صدای این عزیزان با توان هر چه بیشتر به دنیا و جهانیان منعکس شد.
امسال مراسمات گسترده تر از سال قبل بود. در لندن در یک حرکت سمبلیک بر روی بادبادک هایی که از قبل اسم زندانیان سیاسی بر روی آن نوشته شده بود به نشانه اینکه زندانی سیاسی باید آزاد گردد به آسمان رها شد.
امسال از طرف شخصیت های حقوق بشری در حمایت از زندانیان سیاسی پیام های حمایتی ارائه شد که می توانم به چند مورد از آنها اشاره کنم.
١. روز جمعه ۱۵ ماه ژوئن مینا احدی با رئیس کمیسیون حقوق بشر پارلمان آلمان ملاقات و مذاکره کرد. در این نشست که از طرف کمیسیون حقوق بشر خانم آنجلینکا گراف نماینده پارلمان از حزب سوسیال دمکرات آلمان و دو نفر از همکاران کمیسیون حقوق بشر نیز حضور داشتند٬ رئیس کمیسیون حقوق بشر توم کونیگز گفت که به مناسبت بیست ژوئن یک اطلاعیه مطبوعاتی خواهد داد.
٢. کیث بست رئیس سازمان رهایى از شکنجه در سخنرانیش در پارلمان انگلستان از بیستم ژوئن روز حمایت از زندانیان سیاسی و فراخوان کمیته مبارزه براى آزادى زندانیان سیاسی حمایت کرد.
٣. به پشتوّانهٔ این حرکت‌ها ۲۰ ژوئن و زندانیان سیاسی ایران در پارلمان آلمان و انگلیس و همچنین در دیدار مسئولین کمیته در تاریخ ۱۸ ژوئن با نمایندگان بخش حقوق بشر پارلمان اروپا رسما مطرح شد و از آنها خواسته شد که اقدامات جدی در این زمینه به عمل آورند.
۴ . شرکت و حمایت احزاب ،سازمانها، رسانه‌های کوچک و بزرگ داخلی و خارجی فعالین سیاسی مستقل داخلی و خارجی از حرکت تاریخی ۲۰ ژوئن ۲۰۱۲ تجربه بزرگی است که کمیته توانست به ثبت برسانده و از این تجربه در حرکت‌های آتی استفاده خواهد کرد.
آوات فرخی: اهمیت این حرکت ٢٠ ژوئن و این روز در چیست؟
احمد رحمانی : در سال ۱۳۵۷ رژیم جمهوری اسلامی با مصادره انقلاب، حکومت مذهبی خود را با سرکوب و اعدام از همان روز اول به میلیونها انسان تحمیل نمود .در ۳۰ خرداد ماه مصادف با ۲۰ ژوئن سال ۱۳۶۰ رژیم سرکوب وسیع انقلاب ۵۷ را شروع کرد .موج وسیعی از دستگیریهای فله‌ای ،و بدنبال آن شکنجه و اعدامهای وسیع که روزانه بطور متوسط به ۴۰۰ نفر می‌رسید را به انجام رساند. پدران و مادران این انسانها هرگز از سرنوشت فرزندانشان با خبر نشدند. در خرداد و تیر ماه ۱۳۶۷ این کشتارها دوباره تکرار شد و آنگونه که بعدها اعلام شده جان ۷۰۰۰ نفر از زندانیان را گرفت.
در ۲۰ ژوئن ۲۰۰۹ بعد از به اصطلاح انتخابات ساختگی و فرمایشی رژیم احمدی نژاد روی کار آمد. برای تحمیل وی به مردم رژیم مجبور شد موج دیگری از اعدامها و تجاوزات را به عمل آورد. چرا که میلیونها انسان برای دفاع از حق خود و با بهانهٔ رأی من کو به خیابانها ریختند و تلاش و مبارزه ای تاریخی و جانانه را در تاریخ مبارزاتی کشور ثبت کردند. رژیم که تمامی موجودیت خود را شدیدا در خطر دید با تمام قوا به سرکوب دست زد. فقط در روز اول یعنی ۲۰ ژوئن بیش از ۵۰۰ نفر در تهران دستگیر و زیر شکنجهای قرون وسطائی رفتند.
رقبای انتخاباتی احمدی نژاد که انتظار از دست دادن کنترل مردم را نداشتند با گرفتن ژستهای حقوق بشری سعی در ترمز کردن انقلاب نمودند و بدین وسیله با پاشیدن خاک در چشم مردم به نجات رژیم از سرنگونی قطعی اش پرداختند. فرستادگان این جریان به اصطلاح اصلاح طلب در خارج از کشور. سعی کردند با تحریف تاریخ، خود را دموکرات و رهبران حرکت انقلابی مردم جا زده و احمدی نژاد را سرکوب گر معرفی کنند. اصلاحگرایان حکومتی تحت عنوان به اصطلاح جنبش سبز که احساس میکردند بازی را در هر ۲ جبهه باخته اند با سعی در عمده کردن خود با ایجاد توهم به کمک رسانه‌های وسیع که آنها رالانسه می کردند تلاش نمودند با کشیدن پرده بر روی تاریخ همسویی و همدستی گذشتهٔ خود با رژیم، تاریخ مبارزات مردم بر علیه کلیت نظام را منحرف کرده و ۳۰ سال کشتار رژیم را که خود از رهبران آن بودند پنهان کنند. مثال روشن آن دولت موسوی بود که وسیع‌ترین کشتارها را در سال ۶۷ تحت صدارت ایشان در مقام نخست وزیری صورت گرفت.
در زمینهٔ اهداف سیاسی کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی در کنار تمامی کارهای عملی که انجام داده و میدهد این مهم مرکزیت دارد که مبارزات ۲ نسل انقلاب و بعد از انقلاب را به هم پیوند زده و جایگاه آنرا به افکار عمومی نشان دهد. کمیته به مخاطبان خود که اکثرا نسل جدید بعد از انقلاب میباشند یاد میدهد که جمهوری اسلامی از بدو ظهورش با جنایت متولد شده و تا کنون نیز با قتل و کشتار سرپا مانده است. کمیته سعی می‌کند با ایجاد پیوند بین این دو نسل و در مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی، یک تصویر تاریخی و واقعی از آنچه اتفاق افتاده و می‌افتد بدست داده و این مبارزات را وسعت دهد.
آوات فرخی:در داخل کشور برای زندانیان سیاسی چه کاری می شود انجام داد؟ و آیا این تظاهرات ها در وضعیت زندانیان سیاسی تاثیری خواهد داشت؟
احمد رحمانی :در داخل کشور ما سعی کردیم با خانوادهها در ارتباط باشیم تا آنجائی که آنها حاضرند برای نجات عزیزانشان از هر فرصتی استفاده کنند. در عین حال با داخل زندان در تماس بودیم و هستیم. در واقع آنها ما را پیدا کردند و تماس گرفتند و خواستند صدای آنها باشیم. به شکل ۲ طرفه داخل را به بیرون و بلعکس، وصل کردیم. پیامشان را به پارلمان اروپا، انگلیس ،آلمان و…. بردیم و آنها از این مساله اطلاع کامل دارند. امیدواریم این تماس‌ها وسعت بگیرد.
برنامه های تلویزیونی در حمایت از زندانیان سیاسی و برای آزادی زندانیان هر هفته دوبار می کوشد که ارتباط مردم با زندانیان و حمایت از آنان را هر چه بیشتر ایجاد گسترش دهد.
ما توانستیم دیوارهای بتنی رژیم به دور زندان‌ها را شکسته و داخل و خارج را به هم وصل کنیم. در ارتباط با تاثیرات این تظاهرات قطعا جواب مثبت است. این را تاریخ ثابت کرده که هر وقت مردم با هم بر سر امری مشخص متحد شده و مبارزه کرده‌اند، نتیجه داده. نمونه مشخص آن کمپین سکینه آشتیانی است که همه به خاطر دارند و یا اتحاد و همبستگی مردم در داخل کشور در حمایت از زندانیان سیاسی.