سیاوش دانشور چندی پیش خطاب به رفقای سابقش در حزب کمونیست کارگری سوالی مطرح کرد بنا بر اینکه چرا سعید صالحی نیا از این حزب با نماینده ای از جمهوری اسلامی مناظره تلویزیونی داشته است و به انها کنفرانس برلین را یاداوری کرد که ما نرفیتم با گنجی و کدیور بنشینیم چرا که انها را به رسمیت نمی شناختیم. مصاحبه ای در نشریه یک دنیای بهتر انجام گرفت و سپس جوابهایی از سعید صالحی نیا و حزب کمونیست کارگری داده شد. امروز اطلاعیه ای در سایت ازادی بیان منتشر شده و در ان خبری از نشست سازمانهای چپ داده شد از قضا کنفرانسی تحت این نام در شهر کلن برگزار شده است و حزب اتحاد کمونیسم کارگری در کنار سازمان رنجبران و اتحاد فدائیان کمونیست ائتلاف چپ داده است. سوال من از رفیق سیاوش دانشور این است اگر طبق پرنسیپ انقلابی نشستن با نمایندگان جمهوری اسلامی ضد انقلابی است (منطق خود رفیق سیواش دانشور)چطور نشستن زیر یک سقف با سازمان رنجبران که شعار خمینی ای امام رهبر این قیام را داده است انقلابی است؟ یا نشستن با سازمان اتحاد فدائیان که با سازمان اکثریت نشست و برخاست و بده بستان سیاسی دارد امری انقلابی است؟ نظر من این است در کنار محاکمه سران جمهوری اسلامی مدافعین انهم باید محاکمه شوند بحث شما در مثابل سعید صالحی نیا درست بود این اقدام نباید انجام می گرفت اما نشستن در کنار سازمان های معلوم الحال کدام پرنسیپ است؟ اگر به منصور حکمت برگردیم منصور حکمت رنجبران را جز اپوزیسیون نمی داند راه کارگر هم که دشمن تئوریک منصور حکمت هستند سازمان اقلیت هم که منصور حکمت را در تئوری هایش نابودگر جنبش چپ ایران می داند خود منصور حکمت هم اکثر سازمانهایی که با ان نشسته اید را جناج چپ ملی اسلامی می داند.خود شما هم در مقالات متعدد این سازمانها را حزب باد و نان به نرخ روز خور معرفی کرده ایا بعد از نقد مارکسیسم انقلابی به پوپولیسم کنفرانس و بیانیه دادن با پوپولیستهای زنگ زده و مدافعین دیروز و امروز نظام کثیف اسلامی یک تیر خلاص سیاسی به کمونیسم کارگری نیست؟
مازیار رادپور