ماجرا از این قرار بود که در ۲۰ ژوئن همراه با سایر کشور ها و شهرهای دیگر دنیا در شهر استکهلم هم میتینگی برای دفاع از زندانیان سیاسی در ایران فراخوان داده شده بود.
دوستان و طرفداران رضا پهلوی با در دست داشتن عکس ایشان که روی آن نوشته شده بود “امروز فقط اتحاد” شرکت داشتند و بجز این هیچ چیزی دیگری نه شعار نه پلاکاردی نه حتی عکس یک زندانی سیاسی همراه نداشتند. لازم به ذکر است که این گروه همیشه یا پرچم شیرو خورشید همراه داشتند یا خواستار خواندن سرود ای ایران از بلند گوی تطاهراتها و آکسیون های بوده اند که دیگران فراخوان داده اند. اما این بار “تغییر روش” داده بودند و عکس خود شاه زاده شان را آورده بودند.
کار دیکری که این گروه همیشه انجام میدهند دورو بر محل سخنرانی می ایستند که در فیلم و عکس پیدا باشند و وانمود کنند که آکسیون مال آنها است. زمانی هم که به این دوستان گفته میشود لطفا بروید و در جعیت بایستید بلافاصله شروع میکنند به شلوغ کردن و نظم حرکتهای اعتراضی را به هم میزنند.
اما در مورد میتینگ روز ۲۰ ژوئن ۲۰۱۲٫ یکی از برگزار کنند گان این آکسیون از این جماعت خواست عکس رضا پهلوی را پایین بیاورند و بجای آن اگر می خواهند پرچم شیر و خورشیدشان را هوا کنند. همین کافی بود که طرفداران سلطنت دوباره شروع به شلوغ کاری کنند و طوری وانمود کنند که به آنها اجازه سخن داده نشده است. غافل از اینکه گردانندگان تظاهرات با احترام حتی میکروفون در اختیارشان گذاشتند.
کسی از این گروه به نام امید نامدار در یک ویدئو که فکر کنم در همان روز درست کرده است میخواست بگوید که آنها فقط برا ی دفاع از زندانیان سیاسی شرکت کرده اند، منتهی همه طرفداران خودشان که مورد سوال قرار میگیرند در جواب میگویند که ما برای حمایت از “شاهزاده رضا پهلوی” آمده ایم تا جایی که خود این فرد مجبور میشود بگوید ما برای حمایت از زندانیان سیاسی هم آمده ایم. در همان ویدئو خودشان، پته شان روی آب می افتد که دفاع از زندانیان سیاسی و هر چیزی دیگر فقط بهانه ای است برای ابراز وجود خودشان و عکس رهبرشان و نه هیچ چیزی دیگر.
همین فرد در مصاحبه ایی که با تلویزیون شهرام همایون داشت همه چیز را وارونه نشان داد. غافل از اینکه فیلم این حرکت وجود دارد و همه می توانند قضاوت کنند. من اینجا نمی خواهم به بنیادهای فکری و سیاسی جریان راست طرفدار نظام سلطنتی بپردازم . این کار را باید در فرصت دیگری کرد. ولی بگذارید به چند موضوع محوری و حرکت طرفداران رضا پهلوی در استکهلم در روز ۲۰ ژوئن بپردازم.
۱- میتینگ ۲۰ ژوئن یک حرکت جهانی در دفاع از زندانیان سیاسی در ایران بود و عکس رضا پهلوی و لانسه کردن رضا پهلوی هیج جایی در این حرکت نداشت. اگر کسی می خواهد رضا پهلوی را لانسه کند این گوی و میدان. خودشان اجازه تظاهرات بگیرند و تا می توانند عکس ایشان را هوا کنند. ما طرفدار آزادی بی قید و شرط بیان هستیم و طبعا طرفداران نظام پادشاهی در ایران هم حق دارند که با تاج و تخت و پرچم و عکس شاهزاده خود تظاهرات کنند . آقای امید دانا در مصاحبه ایی به درست مشکل سلطنت طلبان را فورموله کرده است. می گوید خانه نشین شده اند و فقط در دنیای مجازی هستند. در خیابانها حضور ندارند. اما باور کنید تحمیل کردن خودتان به تظاهرات دیگران راه خیبانی شدن شما نیست. این آزادی که در سوئد وجود دارد برای همه هست. شما هم می توانید خودتان اعتراضاتی سازمان دهید که از اول تا آخر و به میزان ۱۰۰ در صد باب طبع خودتان باشد. کسی جلوی شما را نگرفته است.
۲- تظاهرات ۲۰ ژوئن اما تظاهراتی بود که برگزار کنندگانش اعلام کرده بودند برای آزادی زندانیان سیاسی است. محور تظاهرات را همین تشکیل می داد و چهارچوب معینی داشت. آزادی بی قید و شرط بیان به این معنا نیست که در تظاهراتی که مثلا برای ” رفاه بدون سوئد” برگزار شده است شما عکس نخست وزیر سوئد را بیاورید که خودش دارد زیر پای جامعه رفاه در سوئد را خالی می کند. خوب اگر چنین اتفاقی بیافتد حتما واکنشی صورت می گیرد و این طبیعی است. و یا فرض کنید کسی در دادگاه ایران تریبونال بلند شود و شعار “جاوید رضا پهلوی” سر دهد. مردم به شما خواهند گفت که این دادگاه به بررسی جنایات جمهوری اسلامی مربوط است و لطفا شلوغ نکنید تا به کارمان برسیم. منظورم این است هر چیزی جایی دارد. نه عکس رضا پهلوی نه صرف اتحاد اتحاد هیچ اتحادی را ایجاد نمیکند. اتحاد واقعی زمانی تامین می شود که خواست اساسی و انسانی مردم محور باشد. آزادی زندانی سیاسی، لغو جداسازی جنسیتی، لغو مجازات اعدام،افزایش دستمزدها و آسایش بری مردم ایران، جدایی دین از دولت و برقراری وسیع ترین آزادیهای سیاسی در ایران. ما از جانب این جماعت حتی کلمه ایی هم در این موارد بر روی پلاکاردهایشان ندیدیم. در هر صورت تظاهرات ۲۰ ژوئن بویژه منحصر بفرد بود و با هماهنگی چند نهاد و سازمان صورت گرفته بود و بالا بردن عکس رضا پهلوی در آنجا جای نداشت.
۳- معمولا رسم بر این است که در اعتراضاتی که با هماهنگی چند حزب و نهاد سیاسی برگزار می شود صحن اصلی تظاهرات حالت خنثی دارد و پرچم و درفش هیچ حزب و نهادی آنجا قرار نمی گیرد و فقط باندرول اصلی تظاهرات آنجا قرار داده می شود. همانطور که قبلا هم اشاره کردم طرفداران نظام پهلوی این اصل ساده را در نظر نمی گیرند و همواره می خواهند با قرار دادن نماد خود در صحن اصلی تظاهرات این حرکت را از آن حود کنند. این عمل طبعا پسندیده نیست و زشت است.
۴- آقای امید دانا با گستاخی کامل چپها و کمو نیستها را طرفدار خمینی مینامد و میگوید که شما ها انقلاب کردید و خمینی را سر کار آوردید. سرو ته حرف این آقا این است (تکرار گفته های طرفداران نظام شاهنشاهی در ایران)که مردم اشتباه کردند انقلاب کردند . مردم انقلاب کردند چون دیکتا توری، خفقان، ساواک، فقر، بیکار و بدبختی نمیخواستند. چون زندان اوین و شکنجه گاه هایش را و میدان ژاله را نمی خواستند. و برای آزادی و رفاه و خوشبختی انقلاب کردند. متاسفانه ضد انقلاب اسلامی را آوردند و سوار انقلاب مردم کردند . رژیم اسلامی اینقدر جنایت کرد و آدم کشت و فقر و فلاکت بی حدو حصر به مردم تحمیل کرده که ضد انقلاب رانده شده دوباره رودار بشود و بگوید که ما کمتر کشتیم، کمتر زندانی داشتیم و غیره و بعنوان اپوزیسیون خود را معرفی کند. آقای امید دانا البته ما را مورد رافت ملوکانه قرار می دهد که گویا ایشان برای بخشش “کمونیستهایی که خمینی را بر سر کار آمدند” در تظاهرات ۲۰ ژوئن شرکت کردند. لطف دارید عزیز من. همه آن کمونیستهایی که آنجا جمع شده بودند از همان روز اول علیه جمهوری اسلامی مبارزه کرده اند و شماری از آنها حتی در سیاهچال های جمهوری اسلامی سالهای سختی را پشت سر گذرانده اند. جمهوری اسلامی با کشتن هزاران کمونیست انقلابی در دهه ۶۰ و با قلع و قمع سازمانهای چپ و آزادیخواه توانست بساط سیاه اسلامی خود در جامعه را مستقر کنند و کمونیستهایی که جان سالم از آن دوران بسر بردند همین چند روز پیش در لندن در ایران تریبونال علیه جنایات جمهوری اسلامی شهادت دادند. بعلاوه صف ممصمی از کمونیستها انقلابی و پر شور از همان زمان استقرار رژیم و تهاجم وحشیانه به کردستان در برابر این رژیم ایستادند و با این هیولای اسلامی به نبرد مسلحانه پرداختند. آقای امید دانا توصیه می کنیم که تاریخ را بدورا ز عینک تعصب سلطنتی مطالعه کنید. اگر این تعصب را کنار بگذارید خواهید یافت که ” اعلحضرت” متوفقی شما همیشه به دست بوس “آیات عظام” می رفت و خود را سایه خدا و کمر بسته امام هشتم شیعان می دانست.
۵- نکته دیگر اینکه آقای امید اشاره میکند که تمام عکس های که آورده بودند عکسهای کارگران و چپها بود و عکس زندانیان “ملی” را نداشتند. اولا کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی این کمپین را برای آزادی تمام زندانیان سیاسی فراخوان داده و عکس های متنوعی از کارگران زندانی، دانشجویان زندانی، وکلای زندانی و غیره تا حد امکان در تظاهرات وجود داشت. طبعا مسئولین این تظاهرات بسیار خوشحال می شدند که این جماعت هم بجای عکس رضا پهلوی با عکس چند تا زندانی سیاسی در تظاهرات شرکت می کردند. نکته همینجاست که درد این جماعت آزادی زندانیان سیاسی در ایران نبود بلکه لانسه کردن زضا پهلوی و نظام سلطنت بود.
رحیم یزدانپرست- ۲۶ ژوئن ۲۰۱۲