مقدمه:

در آستانه کمپین جهانی برای حمایت از زندانیان سیاسی و سالگرد کشتارهای دهه ۶۰ رژیم اسلامی و بعد از نزدیک به ۵ سال فعالیت، بالاخره شاهد برپائی تریبونال بین المللی برای رسیدگی به شکایتهای قربانیان رژیم اسلامی هستیم. از روز ۱۸ تا ۲۲ ژوئن در لندن ، به همت فعالین حقوق بشر، ۶ حقوق دان بین المللی از جمله گالیندوپول که اولین فرستاده حقوق بشر به زندانهای رژیم در دهه ۶۰ بود، و با همکاری دهها شاهد جنایات رژیم از گروهها و سازمانهای مختلف اپوزسیون رژیم اسلامی، تریبونال ایران برگزار شد و تا فردا (۲۲ ژوئن) هم ادامه دارد.

سابقه دادگاه راسل (تریبونال)بر می گردد به دهه ۶۰ میلادی ، زمانی که برتراند راسل به همراه همفکرانش دادگاهی سمبلیک برای محکومیت جنایات حکومت آمریکا در ویتنام برپا کرد که ضربه مهمی به جنایات در ویتنام بود. تریبونال ایران ، دومین دادگاه از این نوع است و تلاشش افشای جنایات رژیم اسلامیست با تکیه به شهادت مستقیم  قربانیان و انتقال اطلاعات به جهانیان.

گزارشات قربانیان جنایات رژیم چه بطور حضوری و چه از طریق اسکایپ ضبط و پرونده جنایات رژیم از زبان قربانیانش و نزدیکان کشته شده ها ارائه شد. صحنه های بسیار مهم و تاریخی که همه آزادیخواهان را به شوق آورد و امید برای تشکیل تریبونال جهانی ، فردای سقوط رژیم اسلامی را صد چندان کرد.(۱و۲و۳)

سازماندهی تریبونال ایران را باید در بستر پیشروی انقلاب ایران بررسی کرد. در بستر جهانی شدن جنبش اعتراضی مردم، در بستر افشای جهانی رژیم اسلامی و انزوای بین المللی ناشی از فعالیتهای فعالین ضد رژیم. طبعا حاکمان جهان هم ساکت نیستند و می خواهند کنترل کننده جنبش اعتراضی باشند. طبیعی داستان مبارزه اینست. سوال اینست که ما مبارزین راه آزادی چکاره ایم این وسط؟

انتظار این بود که خیلی ها از برپائی این تریبونال خوشحال نشوند. هواداران مستقیم رژیم اسلامی به کنار، حتما رفرممیستهای تازه فکلی شده هم خوششان نیامده. گروه سوم اما متعلق هستند به آنها که از زاویه “چپ” به این تریبونال حمله کردند و باز بما یاد آوری کردند که توده ایزم همچنان “زیر پوست” بخشی از چپ ایران این پا و آن پا می کند !

تریبونال بین المللی جنایات بر علیه مردم ایران که تشکیل بشود حتما جا و “مقام” توده ایزم” و دنبالچه های “چپی” که کنار جریانات اسلامی به جنایات رژیم اسلامی صحه گذاشت و با رژیم همکاری کرد باید با شواهد رو شود. نه فقط در سیاست بلکه بطور واقعی و توی دادگاهها باید چهره پلید این خط “حمایت از خط ضد امپریالیستی امام خمینی” محاکمه شود.

فعلا کار ما افشای سیاسی این حضرات است و صبورانه جلو می رویم تا زمانش فرا برسد و نوبت کشیدن اینها به دادگاههای مردمی باشد.

راه کارگر، تاریخا به بخش توده ای اکثریتی “چپ” تعلق دارد. جریانیست متعلق به “چپی” که یکپایش سنتا توی منجملاب رفرمیزم رژیم گیر بوده. انتخابات ششم مجلس شورای اسلامی در زمان خاتمی ، اینها هنوز داشتند از مردم دعوت می کردند که به “اصلاح طلبان” رای بدهند!

همین سازمان، در مقابل سازماندهی تریبونال ایران، اطلاعیه هم صادر می کند!

(۱)راه کارگر و “استدلالهایش” برای محکومیت و تحریم تریبونال (۴)

هیئت اجرائی سازمان راه کارگر، در اطلاعیه اش بعد از مقدمه چینی های ارزان برای پوشاندن بقیه اطلاعیه، ادله زیر را می آورد تا فرمان تحریم تریبونال صادر کند:

“…سرپرست تیم دادستانی این دادگاه «پیام اخوان» از گردانندگان مرکز «اسناد حقوق بشر ایران» است. مرکز اسناد حقوق بشر ایران نهادی است که بخش اصلی بودجه آن توسط دولت های آمریکا و کانادا و نیز نهادهای وابسته به طبقه حاکم آمریکا تامین می شود. این نهادها و نهادهای مشابه علیرغم ادعای بی طرفی سیاسی از ابزارهای پیش برد سیاست های جهان خوارانه دولت آمریکا بوده و ربطی به منافع مردم ایران ندارند.
سوم ـ پیام اخوان همچنین مشاور حقوقی اول دفتر دادستانی دادگاه لاهه در محاکمات میلوشویچ و رواندا از سال ۱۹۹۴ تا سال ۲۰۰۰ بود. تردیدی در جنایاتی که اسلوبودان میلوشویچ و سایر همدستان صرب وی در یوگسلاوی مرتکب شدند وجود ندارد

هفتم ـ پروژه سوار شدن بر مطالبات و جنبش های عادلانه مردم ایران توسط نیروهای طرفدار سیاست های آمریکا و سرمایه داری جهانی به هیچ وجه تازگی ندارد.”

خواننده گرامی ملاحظه بفرمایند:

اولا: راه کارگر اصلا از اغضای اصلی پانل از جمله گالیندوپل که نماینده کمیسیون حقوق بشر بوده و گزارشش سند مهمی در افشای رژیم در خارج کشور و سازمان ملل اصلا نامی نمی برد. برای ساختن سناریوی “توطئه” می رود سراغ یکی دو نام که در دادگاههای افشای سایر جنایتکاران از جمله میلاسویچ نقش داشته اند. از بیش از ۹۰ نفر شاهد که از سازمانهای مختلف برای شهادت حاضر بودند هم نامی نیست! راه کارگر دارد صحنه را بازسازی می کند. عناصر “امپریالیستی” را حاکم می کند در این جلسات تا رگ “ضد امپریالیستی” مخاطب را قلقلک بدهد تا برسد به دلیل “تحریم”!

دوما: راه کارگر می خواهد این جکم قدیمی توده ایها را ثابت کند که اساسا افشاگری بر علیه رژیمهای جنایتکار، کار امپریالیستهاست! دورانی طولانی، این خط توده ای جنایات در شوروی را انکار می کرد، جنایات در چین و …چرا؟ چون “تبلیغات امپریالیستی” پشتش بود!

سوما: راه کارگر دنیایش دو قطب دارد. یا با امپریالیستها یا با مردم! درسهای لازم را که مردم عادی از این قطب بندی دروغ طی عروج اسلام سیاسی و سایر گرایشات “ضد امپریالیست” ارتجاعی گرفته اند، رد می کند و دوباره به همان نقطه ای فرا می خواند که حزب توده درش گیر کرده بود و هنوز هم گیر است! نقطه ای که تکیه به جنبش مردم، مداحله گری در سرنوشت مردم، وارد شدن در نبرد قطبهای ارتجاعی و ساختن قطب سوم و تقویت آن اصلا وجود خارجی ندارد!

برای راه کارگر، هر جا چند نفر جمع بشوند که رژیم را افشا کنند ، همه باید از زیر قرآن این طایفه توده ای زده رد بشوند! توی مخیله اینها ، حکومتهای سرمایه داری قرار است جائی مداخله نکنند و فضا را باز بگذارند برای اینها که توی یم خلاء ذهنی، به مبارزه مشغول شوند! اون فضا عملا وجود ندارد. کمونیزم مداخله گر و انقلابیگری رادیکال کارش ورود به فضاهای موجود و سمت دادن به سیاست جهانی از طریق بسیج مردم است. حضور مردم و خواستهاشان است که قطبهای ارتجاعی را پس می زند و فضا باز می کند برای محکم کردن پرچم آزادی خواهی و سوسیالیزم.

 

(۲)تریبونال ایران نشانه چیست؟

راه کارگر درست می گوید که عناصر و نیروهائی از راست در تریبونال لندن حاضرند. راست می گوید که امپریالیزم و حکومتهای سرمایه داری تلاش دارند “روی موج انقلاب مردم ایران” روی امواج اعتراضات مردم ایران سوار شوند. این حکم کاملا درست است. در تاریخ معاصر هیچ جا استثنائی در این حکم ندیده ایم. انقلاب ۵۷ را هم تایید این حکم بود وقتی اون حکومتها ، اسلام سیاسی را بالا کشیدند و توده ایزم و فرزندش یعنی اکثریتیها و راه کارگریها فریب “خط ضد امپریالیستی و عمیقا خلقی امام خمینی را خوردند”! اسنادش هست! طبعا ما اون صحنه ها را یادمان هست. اما تجربه به ما کمونیستهای کارگری چیز دیگری یاد داد. یاد داد که وقتی کمونیزم مداخله گر و انقلابی توی قهوه خانه بنشیند، دنیا را قطبهای ارتجاعی می برند و می دوزند و می خورند!

نشستن بیرون گود و صحنه را به طرف واگذار کردن دقیقا کار را برای “موج سواریهای ارتجاعیون” فراهم می کند. در نبود آلترناتیو انقلابی در عدم حضور محک و استوار جنبشی که پایان تمامی این شارلاتانیزم سیاسی است، در بر همان پاشنه خواهد چرخید.

تریبونال ایران، علامت مهمی است که دنیا با دوران سالهای اعدام رژیم اسلامی بسیار متفاوت است. اعدامهای سالهای ۶۰ و ۶۳ و ۶۷ در ایران وقتی انجام می شد، لبهای این حضرات حقوق دان حقوق بشر بسته بود!

توی همین تریبونال وقتی از گالیندوپل پرسیدند چرا در مورد اعدامها سکوت کرد در گزارشش ، پاسخ داد :” کسی آنموقع نبود که شهادت دهد”! حالا زمان فرق کرده. حالا در بستر عروج انقلابهای منطقه خاورمیانه و جنبشهای عظیم اعتراضب در اروپا و آمریکا قرار داریم و حالا موقع تعرض است! تریبونال ایران نتیجه تغییر دینامیزم سیاست در دنیاست.

(۳)شکست دیگری برای توده ایزم

توده ایزم در سیاست ایران هنوز ریشه دارد. بخشی درون حکومت اسلامی ، بخشی در حاشیه اش و بخشی بصورت دنبالچه های ایدئولوژیک درون “اپوزسیون”. تاریخ توده ایزم، پایان نیافته همانطور که پایان اسلام سیاسی هنوز نرسیده. طبقات متوسط و مرفه جامعه آنها که فقط کمی از سهم قدرت می خواهند. آنها که با “دیکتاتوری مطلقه” و ولی مطلقه فقیه به جهت اینکه مقداری قدرت را شریک نمی شوند مسئله دارند، آنها که هنوز چپ “ضد امپریالیست” را  و چپ ناسیونالیست را نمایندگی می کنند و علی را اولین سوسیالیست جهان می دانند، اصلا شرمی ندارند که بنام سوسیالیزم اینگونه توجیه تراشی کنند، اینگونه بی شرمانه تلاش آزادیخواهان را برای افشای رژیم به جستب “محافل امپریالیستی” بگذارند.

سند تحریم راه کارگریها، بی شک در پرونده ننگین سیاسی توده ایزم بایگانی خواهد شد. کنار تریبونال افشای جنایتکاران، حتما تریبونالهائی برای افشای حامیان سیاسی آنها و توجیه گران ایدئولوژیک آنها برپا شده است و بیشترش برپا خواهد شد!

ننگ و نفرت بر توده ایزم و حامیان شرمنده اش در سیاست ایران!

زنده باد آزادی برابری و سوسیالیزم!

زنده باد تلاش آزادیخواهان سراسر جهان برای افشای جنایات رژیم اسلامی!

منابع دیگر:

(۱)گزارشات تصویری از تریبونال محاکمه رژیم اسلامی

http://www.youtube.com/watch?v=cnj6DsOvnyM&feature=relmfu

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=X2VYMmso_fE

(۲)آدرس فیسبوک صفحه ایران تریبونال:

http://www.facebook.com/#!/groups/134396646625953/

(۳)مصاحبه با ایمان شیرعلی در مورد ایران تریبونال

http://rowzane.com/index.php/articles-archiev/111-misc/10180-1391-03-27-17-18-18

(۴)اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر): در باره تریبونال لندن … در جستجوی حقیقت یا بازی در بساط دیگران ؟

http://www.azadi-b.com/J/2012/06/post_163.html