نسان نودینیان در یاداشتی تحت عنوان ” مروری کوتاه بر ارزیابی جنبش اول ماه مه” (۱) بتاریخ پنجم ماه ژوئن ٢٠١٢، به ارزیابی و نقد مصاحبه اسد گلچینی در مورد ارزیابی نامبرده از اول ماه مه امسال پرداخته است. نسان نودینیان بسیار سطحی از سوالات و گره گاه هایی که در بحث اسد در مورد تجارب اول ماه مه در سال ۹۱ و دیگر سالها برگرفته است میگذرد و همین نشان از همدرد نبودن نسان و حزبش به معضلات طبقه کارگر و کمونیست هایش است. آیا سوالات و نتیجه گیری های اسد گلچینی دال بر مقدم بودن “جنبش قطعنامه ای” بر جنبش واقعی و سازماندادن نیروی کارگران از جمله در اول ماه مه درست است؟ آیا مساله سرکوب و استبداد آنچنان که اسد گلچینی میگوید به نسبت موانع بسیار جدی در خود جنبش کارگری فرعی است؟ نسان نودینیان برای اینها شانه بالا میندازد و یا پاسخ سطحی اش را میدهد. اینها را ما قبلا از این حزب دیده ایم. 
حککا بخاطر اینکه به روی مبارک خود نیاورند که بدلیل سیاست کارگر- کارگری ما در دفاع از هر کارگر و هر نوع تشکل کارگری، در جریان کمپین کمونیسم بورژوایی علیه سندیکا هفت تپه چه برخوردی با رضا رخشان، اتحادیه سندیکا هفت تپه و حزب حکمتیست کردند، پاتک می زند. یا بدلیل سرخوردگی از فروکش کردن موج انقلاب سبزشان، تازگی دامنه تبلیغات نمایشی خود را به عرصه “کارگری” کشانده اند؟ می خواهید طبقه کارگر فراموش کند علت جدال و اختلافات ما با آنان و کل کمونیسم بورژوائی چه بود. از بیرون و از درون علیه کارگرانی که با ساز این “کمونیسم” نمی رقصند شوریدن این طیف، متهم کردن سیاست ما به ” راست و پاسیفیسم” در دفاع از هر تشکل کارگری که به سعادت کارگر در مقابل بورژوا کمکی کند، درست بخاطر سیاست “کارگر- کارگری” ما است.
حککا جنبش و گرایشی را در بخشی از اپوزیسیون ضد رژیمی نمایندگی می کند که نه زبان کارگر را می فهمد، نه نیازهای او را درک می کند و نه تشکل مستقل توده ای کارگران برایش معنی دارد. در نتیجه فعالین این حزب جهت کارگری داشتن یک حزب را فقط چند استعاره و عبارات نمایشی در خور روز را چاشنی نوشته های کمونیسم بورژوایی ضد رژیمی کرده اند. کسی اگر عمیقا هدفش کمک به تشکل و مبارزه طبقه کارگر با بورژوازی از هر نوع آن باشد، در حزب کمونیست کارگر ایران چکار می کند؟
تمام دل مشغولی های این طیف دل مشغولی های مبارزین پوپولیست ضد رژیمی در کمپ کمونیسم بورژوایی است. و واقعا جنبشی که به آن متعلق هستند غیر از این چیزی دیگری نیست و فعالین این جریان به کار دیگری غیر از این نمیپیدازند و راه حلی برای تشکل یابی ۳۰ میلیون کارگر ایرانی ندارند.
از زمان خوابیدن باد آسیاب “انقلاب انسانی” حزب کمونیست کارگری و متحدین آنان در جنبش سبز، اگر به نوشته های این جمع دقت کنید، برای رد گم کردن و پاتک زدن که داستان “انقلاب انسانی برای حکومت انسانی”، با “موسوی گشتی نگرفت” و “اکس مسلم”، چه شد…بالاخره جهت گیری ما و آنان در مورد جنبش طبقه کارگر چه بود، فراموش شود با عباراتی چون: “از کارگران بخش فلان حمایت می کنیم، اخبار کارگری از فلان و غیره نقبی به مسائل کارگری می زنند!
“کارگر- کارگری” گفتن های نسان نودینیان هم بی ربط است. همان مبارزه جنجالی، نمایشهای ضد رژیمی چپ بی ربط به مبارزه طبقه کارگر در “اکس مسلم”، کج کردن سکان شعار حکومت کارگری بسوی” انقلاب انسانی برای حکومت انسانی”، “انقلاب در پیچ بعدی است”، به امید حمله نظامی و تحریم اقتصادی آمریکا “تحولات مهمی در راه دیدن” و از چپ انتظار اتحاد کردن و “این فرصت را دریافتن” و جست و خیزهای نمایشی کمونیسم ضد رژیمی برازنده شمااست. هسته اصلی نقد شما و قطب نمای اصلی مبارزه شما با حکومت سرمایه داری حاکم بر ایران متاسفانه نه ماهیت سرمایه داری بودن آن، بلکه اسلامیت آن است. می خواهید با نوازش کارگر و پز ارزیابی از اول ماه مه از کارگران بخواهید که ارزیابی های مسئولانه از اول ماه مه امسال و درس ها و نقطه ضعف های آن را بی اهمیت کنند و مبارزه کارگران را به مسیری بیندازید که خود در آن سر گرم هستید؟ در اندرز دادن به کارگراین کاره نیستید.
———————————————————————————————————-
(۱) رفرنس نوشته ی نسان http://www.azadi-b.com/J/2012/06/post_276.html