سنندج شهر اسلامگرایان!

“حسام دست پیش” می گوید که سنندج “میزبان اسلامگراها و ناسیونالیستها نیز بوده است.” می گوید: “با پیروزی انقلاب ایران و خیزش دوباره احزاب کرد، سنندج به میزبان اصلی نیروهای چپ کرد تبدیل شد که به چیزی کمتر از برقراری سوسیالیسم راضی نبودند. … اما در مقابل، اسلامگراها نیز به رهبری احمد مفتی زاده در چارچوب مکتب قرآن در مقابل چپها قد علم کردند و مقامات آن روز جمهوری اسلامی به او لقب علامه دادند.” به جرأت می توان گفت که لندن اسلامی تر از سنندج است. به جرأت می توان گفت که احمد مفتی زاده و مکتب قرآنش در سنندج، کم نفوذتر از اسلامی ها در لندن بودند. نویسنده بی بی سی درست می گوید که مکتب قرآن احمدی مفتی زاده را مقامات جمهوری اسلامی می خواستند علم کنند که نگرفت. جمهوری اسلامی بیش از سه دهه است که در هر چهارراهی در سنندج، چند پاسدار و بسیجی گذاشته است اما هنوز ادعا نکرده است که سنندج را توانسته از چپ و کمونیسم پاکسازی کند. بی بی سی اما با خیال راحت می نویسد: “شهر با خروج احزاب کرد میراثی را از خود به جا گذاشت، میراث چپ بودن، اسلامی بودن و ناسیونالیست بودن.” انسان یا باید خیلی پرت باشد و یا دیگران را ناحالی فرض کند که این چنین قلب واقعیت کند. واقعیت این است که میراث اسلامی بودن سنندج، همان میراث اعدام هزاران کمونیستی است معرف عام و خاص است. مردم سنندج درباره احمدی مفتی زاده و مکتب قرآنش فقط از بی بی سی می شنوند. مدتهاست که از خاطره ها هم پاک شده است. سنندج امروز یا و خاطره جنگ ٢٨ روزه را گرامی می دارد. یاد و خاطره اول مه های سرخ دهه ۶٠ را گرامی می دارد. یاد و خاطره اعدامهای دادگاههای نظامی خلخالی را. چسباندن ناسیونالیسم کرد و اسلامیسم احمد مفتی زاد، وصله ناجوری است که نمی گیرد.

سنندج میزبان ناسیونالیسم کرد!

نویسنده بی بی سی می گوید “اگر به صورتی سمبولیک به موضوع بنگریم می توان گفت که سنندج شهر داس و چکش، خورشید زرد رنگ و هلال ماه است.” ادعائی که حزب دمکرات کردستان، بعنوان نماینده ناسیونالیسم کرد در ایران هرگز نمی کند که سنندج شهر “خورشید زرد رنگ” است. و راستش ردپائی هم در هیچ جائی از خود بر جائی نگذاشته است. احزاب سوسیال دمکرات غرب، احزاب ناسیونالیست کرد در عراق، دولتهای بلوک شرق و غرب و غیره در دوره های مختلفی زیر بغل حزب دمکرات کردستان را گرفتند، اما نتوانستند با راحتی خیال نویسنده بی بی سی، اعلام کنند که ناسیونالیسم کرد در سنندج میراثی از خود برجای گذاشته است! “حسام دست پیش” اعتراف می کند که “حزب دمکرات در این شهر در اقلیت قرار گرفت”، با این همه معلوم نیست که ناسیونالیسم کرد در سنندج با چه سحر و جادوئی راهش را باز کرد؟! پاشنه آشیل ناسیونالیسم کرد در کردستان ایران اتفاقا این است که در مهمترین شهر کردستان ایران، سنندج، از نفوذی برخوردار نیست.

نویسنده بی بی سی در این نوشته جا و بیجا اسم عبدالله مهتدی و سازمان زحمتکشان ایشان را می آورد (و گاه به ناحق ایشان را رهبر سازمان کردستان حزب کمونیست ایران می خواند) که شاید بتواند از طریق اول ماه مه و ربط دادن بی مورد ایشان به “کمونیسم”، چیزی نصیب این جماعت بازنده بکند. حال که بر همه این رسانه ها و ژورنالیستهای نان به نرخ روز خور مسجل شده است که با قوم پرستی و هویت تراشی قومی نمی شود سنندج را وارد معادلات ناسیونالیستی کرد، می خواهند باسمه ای و با تاریخنگاری دروغین، چیزی نصیب قوم پرستان کرد و اسلامیسم، که هر دو سر و ته یک کرباسند، بکنند.

٢١ مه ٢٠١٢