اول ماه مه امسال در شرایطی برگزار شد که بسیاری از کارگران در اولین روز کاری خود با اخراج روبرو شدند و سال جدید را با اخراج سازی‌های گسترده آغاز کردند. بعد از تعطیلات سال نو و هنگام بازگشت به کار، بسیاری از کارگران در نقاط مختلف کشور با در‌های بسته کارخانه‌ها و همینطور گرفتن برگه اخراج روبرو شدند، تازه این در شرایطی بود که در آخرین روز‌های سال ۱۳۹۰ حداقل دستمزد تعیین شده برای کارگران در ایران مبلغ ۳۸۹ هزار تومان اعلام شد و این مبلغ ناچیز که عملا یک چهارم زیر خط فقراست نیز با تعویق پرداخت می‌شود. از طرف دیگر حذف سوبسیدها حمله‌ایی مضاعف بر سفره خالی کارگران و اقشار ستمدیده جامعه است که بار سنگین بحران اقتصادی سرمایه‌داری را به طبقه کارگر تحمیل می‌کند. در چنین شرایطی طبقه کارگر ایران به پیشواز اول ماه مه‌رفت، با تحمل فشار اقتصادی زیاد با اخراج‌های گسترده و حقوق‌های معوقه، تحمل فقر و تنگدستی.
هر سال قبل از اول ماه مه، تشکل‌های کارگری و فعالین کارگری در ایران انرژی زیادی را صرف زنده نگه داشتن سنت اول ماه مه و برگزاری مراسمات مستقلی به مناسبت این روز میکنند و از طرف دیگر هم تلاش میکنند تا در این روز بتوانند طبقه کارگر ایران را به طور هماهنگ و یک دست به میدان مبارزه بیاورند.
در ۳ سال اخیر جدا از این تشکل‌ها، شورایی هم توسط فعالین کارگری و آگاه تشکیل شده است با نام “شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر”. وظایف این شورا عبارت است از پاسخ دادن به یک سری از نیاز‌های جنبش کارگری در آستانه اول ماه مه و نیز تعیین زمان و مکان برگزاری مراسم‌ها، پخش اخبار و گزارشات مربوط به اول ماه مه و همچنین تحلیل شرایط ، موقعیت و چگونگی‌برگزاری این مراسم ها. جنبش کارگری ایران هر سال به تجارب ارزنده خود می‌فزاید و با بررسی تاریخ مبارزاتی خود، از تاکتیک‌های جدیدی بهره می‌برد. تشکیل شورای برگزاری اول ماه مه نیز یکی از تاکتیک‌های مبارزاتی است که فعالین کارگری به ضرورت آن پی برده‌اند.
در شهر‌های مختلفی مراسمات اول ماه مه برگزار شد(۱) و در بسیاری دیگر از مراکز تولیدی و یا کارخانه‌ها هم در این روز بسیاری از کارگران برای چند دقیقه دست از کار کشیدند و پیرامون مسائل و مشکلات و همچنین روز اول ماه مه بحث و گفتگو کردند، اما در سنندج همانطور که انتظار میرفت باز هم مراسمی علنی و خیابانی برگزار شد و با اتخاذ یک تاکتیک درست باعث غافلگیری نیروهای امنیتی شدند. علیرغم اینکه نیروهای تا دندان مسلح حامی سرمایه از قبل سنندج را تبدیل به یک پادگان نظامی کرده بودند، اما صدها نفر از کارگران و فعالین کارگری در این شهر با پرچم‌های سرخ و شعار “نان، مسکن، آزادی” در خیابانی که شورای برگزار کننده مراسم اول ماه مه سنندج به عنوان مکان تجمع در این روز تعیین کرده بود، جسورانه گرد هم آمدند(۲)
مارش طبقاتی کارگران در سنندج در شرایطی روی داد که از چند روز قبل نیروهای امنیتی و وزارت اطلاعات چه از طریق تلفن و چه از طریق احضاریه‌های کتبی و شفاهی، کارگران و فعالین کارگری در سنندج را تهدید می‌کردند و از آنها می‌خواستند که در مراسم روز جهانی کارگر شرکت نکنند. نیروهای اطلاعاتی تلاش می‌کردند که از کارگران و فعالین کارگری تعهد بگیرند که در این روز در خانه‌هایشان بمانند و در صورت رفتن به خیابان و تجمع حتما بازداشت خواهند شد.
اما با وجود تمام تهدید‌ها و ارعاب‌ها این فعالین مغلوب نشدند. مارش طبقاتی و تاریخی کارگران در سنندج علیه ارتجاع اسلامی سرمایه به وقوع پیوست و برگ زرین دیگری به تاریخ مبارزاتی جنبش طبقه کارگر افزوده شد.
در شهر سقز نیز بسیاری از فعالین کارگری و کارگران عزم خود را جزم کرده بودند که حتا اگر دستگیر و یا کشته شوند مراسم روز جهانی‌کارگر را برگزار کنند. در این شهر و از همین رو ساعت هفت و نیم صبح بسیاری از فعالین کارگری و کارگران آگاه میدانی را که کارگران روز مزد هر روز در آنجا تجمع میکنند، انتخاب کرده و مراسم خود را در بین کارگران برگزار کردند. محمود صالحی یکی از رهبران خوشنام و سرشناس جنبش کارگری، برای کارگران و شرکت کنندگان این مراسم سخنرانی کرد در این مراسم نیز نیروهای امنیتی و اطلاعاتی غافلگیر شدند و قبل از آنکه به محل برگزاری مراسم حمله کنند، کارگران مراسم خود را با پخش گل و شیرینی خاتمه داده بودند.
در نقاط دیگر هر چند این مراسمات به مارش خیابانی تبدیل نشد اما اخبار منتشره حاکی از حضور پر تعداد کارگران و فعالین کارگری نسبت به سال‌های گذشته است و این نشان از عمیقتر شدن مبارزه طبقاتی است.
در ایران هم ما شاهد رشد کمی و کیفی بیشتری در مراسمات اول ماه مه‌بوده ایم ، و بیش از پیش کارگران به این موضوع پی‌برده اند که برای مقابله با وضعیت سخت و جانفرسای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، بیکار سازی‌ها و اخراج‌های گسترده، فقر و فلاکتی که نظام سرمایه داری به آنها تحمیل کرده و می‌کند چاره‌ای نیست جز اینکه کارگران یکپارچه و متحد فریاد بر آورند و با همبستگی طبقاتی، حقانیت خود را مطالبه کنند.
در بیشتر گزارشات منتشره از این روز هم ما شاهد بودیم که یکی‌از مباحث محوری در میان این کارگران بحث ایجاد تشکل بوده است. به طور قطع کارگران نیازمند برپایی و ایجاد تشکل‌های خودساخته هستند، تشکل‌های مستقلی که به دست خود این کارگران ایجاد شود بدون دخالت هیچ عنصر وابسته به نظام سرمایه داری و بدون کمک گرفتن از هیچ نهاد یا سازمان وابسته به سرمایه داری تا با اتکا به تشکل‌های خود ساخته کارگران، بتوانند خواست و مطالبات خود را مطرح و به آنها دست یابند.
در آخر ضمن تبریک و تقدیر به تمامی‌کارگرانی که در اول ماه مه‌با حضور در این مراسمات همبستگی و اتحاد خود با طبقه کارگر جهانی را یک بار دیگر نشان داده و فریاد زدند. باید هم صدا و مستحکم برای آزادی کارگران زندانی و دستگیر شدگان اول ماه مه در سنندج کوشید و از هیچ تلاشی در این زمینه دریغ نکرد.
زنده باد اتحاد و همبستگی‌جهانی‌طبقه کارگر
تیکا کلاکی
۱-بیانیه شماره ۳ شورای برگزاری مراسم روز جهانی‌کارگر
http://www.karegar-shora.com/index.php/etlaiah-bayania/74—3——–91
۲-بیانیه کمیته برگزار کننده مراسم اول ماه مه۲۰۱۲ سنندج به مناسبت برگزاری شکوهمند روز جهانی‌کارگر
http://www.k-hamahangy.com/index.php?option=com_content&view=article&id=860:s-s–s—–2012——–&catid=14:1389-12-23-23-57-18&Itemid=27