با پیوستنم به حزب کمونیست کارگری ایران توسط تعدادی از دوستان عکس العملهایی در سایت ها منعکس شده است و نوشتن نامه و مطلب هنوز ادامه دارد. امیدوارم توضیحات زیر پاسخ روشنی به همه این دوستان باشد. 
١ـ از نظر من پیوستن هر فعال سیاسی و یا هر فردی به یک حزب سیاسی، امری کاملا عادی و تصمیمی فردی و در عین حال سیاسی است. من نیز از این قاعده مستثنی نیستم. تصمیم سیاسی گرفتم و به حزب کمونیست کارگری ایران پیوستم.
٢ـ اما، یک مساله که پیوستن من به حزب کمونیست کارگری را از سایر پیوستن به احزاب متمایز میکند، و شاید موجب سوالات و مطالب این دوستان شده است، جدایی من از حزب در سال ٢٠٠۴ است.
٣ـ من در انشعاب سال ٢٠٠۴ همراه تعداد دیگری از کادرها و اعضای کمیته مرکزی از حزب کمونیست کارگری ایران جدا شدم. در مقطع جدائی دبیری تشکیلات آلمان حزب را بعهده داشتم. دوستان دو سوال مشخص از من کرده اند: یکی موضع من در ارتباط با اطلاعیه بخش انشعابی کمیته مرکزی که از نظر من مردود و غیر قابل قبول است و دوم نوشتن نامه ای خطاب به تشکیلات حزب در آلمان علیه اقدام تعدادی از رفقای حزب برای جمع آوری امضا و فراخوان به کنگره پنچم حزب که با توجه به حساسیت آندوره در جدل دو قطبی پلنوم یا کنگره من در دفاغ از پلنوم وسیع کمیته مرکزی این نامه را نوشته بودم که بنظر من مساله بااهمیتی نیست. نمیدانم طرح این مساله ڄه کمکی به ڄه ڄیزی میکند.
۴ـ به نظر من این موارد و اینکه من یکی از اعضای کمیته مرکزی و یکی از مسئولین حزب تا قبل از سال ٢٠٠۴ بوده ام و از حزب جدا شده ام، به تصمیم امروز من که به حزب کمونیست کارگری پیوسته ام، بی ربط است. با اینحال خواستم سوال این دوستان را بی پاسخ نگذاشته باشم. با توجه به حساسیت پادگانی و ژنرالی که تعدادی از دوستان در فضای مجازی و سایتها ایجاد کرده اند، این توضیحات را نوشته ام.
۵ـ دوستان٬ پیوستنم به حزب کمونیست کارگری ایران امری کاملا عادی و البته با صدبار تاکید سیاسی است. من در پروسه جدایی از حزب کمونیست کارگری ایران ـ حکمتیست به لحاظ سیاسی مشی سیاسی خودم را به کمونیسم کارگری که در حزب کمونیست کارگری ایران نمایندگی میشود نزدیک دانستم. دوره کنونی برای یک فعال سیاسی جدی متشکل شدن در یک حزب سیاسی از هر دوره ای ضروری تر و حیاتی تر شده است. به همین دلیل به حزب کمونیست کارگری ایران پیوسته ام. بنظر من هر کس که قصد کار جدی ای داشته باشد باید همین انتخاب را بکند.
۶ـ عکس العملهای تاکنونی اگر چه تعدادی از آنها از روی صمیمیت و جویا شدن برای “حقایقی” باشد که با سپری شدن زمان در چند سال گذشته جواب گرفته اند، در زندگی و تصمیم من تغییری نخواهد داد.
٧ـ به لحاظ سیاسی، برخی از مطالب و عکس العملهای تاکنونی آگاهانه و ناآگاهانه تلاشی نامیمون و هیستریک است که میخواهند راه ساده کردن و پیوستن به تحزب کمونیستی را با شخصیت شکنی و انواع مباحث عقب مانده و غیر سیاسی و طرح مسائلی که ذره ای رزمندگی و روحیه مبارزاتی در آنها دیده نمیشود٬ شاق و دشوار کنند. این روش ناسالم و در عین حال غیر سیاسی توسط توسط تعدادی از دوستان شاید بخشا بدلیل زندگی طولانی مدت در دنیای مجازی و عادت به زندگی در انفراد باشد. من شخصا این برخوردها را نمیبخشم و در کمال تاسف به این دوستان اعلام میکنم پا در راهی گذاشته اید که در شان یک فعال سیاسی مدرن و امروزی نیست.
نسان نودینیان
ماه مه ۲۰۱۲