چالشی که دور اول بر سر انتخاب نماینده گان تهران برای ورود به مجلس شورای اسلامی شکل گرفت، انعکاس اختلافاتی بود، که بین جبهه بندی گرایشات درون اصولگرایان، روزمره در مجلس شورای اسلامی در جریان است. تلاش حکومت و طرفدارانش بر این بود که مانع ورود آن بخش از کاندیدهای تهران که مخالف حکومت بودند، به مجلس نهم شوند، برای این مقصود لیستی مبتنی بر حامیان دولت و گنجاندن چند مخالف نیز جهت ایجاد تفرقه در میانشان بیرون دادند، و بقیه در لیست نیامده بودند. در تقابل به این مسئله مخالفان و افرادی که در لیست نبودند شش لیست جداگانه از کاندیداهای خود را برای تهران آماده کردند و چالش انتخاباتی که قرار بود بنا به مصلحت معقولانه هدایت شود، بر سر نماینده گان تهران شدت گرفت و شکاف بین اصولگرایان را با وضوح بیشتری نشان داد. هشدارهای خامنه ای نیز در این زمینه کار ساز نشد، در نتیجه از مردم خواست که اول وقت سر صندوق ها ظاهر شوند و به هر ٣٠ نفر از کاندیداهای تهران رای بدهند، تا بلکه قال قضیه کنده شود و کار بجای باریک کشیده نشود. خامنه ای برای نشان دادن اهمیت انتخابات تهران، آنرا در ردیف وظیفه شرعی و بجا آوردن نماز جمعه قرار داد، ولی مردم تره هم برای فرمایشات خامنه ای خرد نکردند و جبهه بندی های درونی نیز انگار چیزی از ولی فقیه شان نشنیده باشند، به توطئه و زیر پا خالی کردن هم دیگر ادامه دادند. که نهایتا در نتیجه افزایش شکافها و اختلافات بین اصولگرایان و بی میلی مردم به شرکت در این خیمه شب بازی بنام انتخابات ٢۵نفر از ٣٠ کاندیدای تهران برای مجلس اسلامی و ۴٠ کاندیدا نیز از سایر شهرستانها در دور اول به مجلس راه نیافتند و به دور دوم افتادند.
عاملی که دور دوم انتخابات را برای حکومت ایران مهم کرده بود راه نیافتن نماینده گان تهران در دور اول انتخابات به مجلس اسلامیشان بود. چرا که نماینده گان تهران همیشه نقش محوری برای رژیم در مجلس بازی کرده اند، برای جمهوری اسلامی سرمایه خوشآیند نبود که تنها ۵نفر از ٣٠ نماینده تهران به عنوان بزرگترین شهر و مرکز اصلی تحولات سیاسی ایران به مجلس شورای اسلامی راه یافتند و ٢۵ نفر به دور دوم مضحکه انتخاباتی کشیده شدند، و این در شرایط امروز ناکامی بزرگی برای جمهوری اسلامی بود. به همین خاطر تبلیغات وسیعی نمود تا بلکه رقابت مخالفان به درگیری لفظی کشیده نشود و سناریو دور اول تکرار نگردد.
دور دوم نیز تلاش شد تا بازار مضحکه انتخاباتی را رونق بخشند و برای آن تبلیغات فراوانی شد. اما هم پیام خامنه ای و هم کوششهای بی وقفه کار بدستان حکومت جهت دعوت مردم به شرکت وسیع در انتخابات جواب نگرفت و ترفندهای رژیم در مورد اینکه دشمنان داخلی و خارجی در کمین جمهوری اسلامی نشسته اند و… نیز نتوانست توجه چندانی را جلب کند و رونقی به بازار آشفته شعبده بازی که بنام دور دوم انتخابات راه انداخته بودند، بدهد. هدف جانیان اسلامی سرمایه در مورد شرکت وسیع مردم در دور دوم انتخابات مجلس نیز مثل دور اول برآورد نشد.
کوشش زیادی شد تا حجم فزاینده تخریب‌ها و بی‌اخلاقی‌های سیاسی جبهه های درونی حکومت علیه هم دیگر کاهش یابد و افتضاح دور اول این بار تکرار نشود. تا جبهه پایداری و اصولگرایان در فضایی غیر خصمانه و با فیگور سیاسی، رقابت ها را پیش ببرند. اما فضای قطبی و جنجالی که بین جریانات مختلف اصولگرا بر سر سهم بیشتر از ثروت ناشی از کار ارزان و چپاول و دزدی از طریق بدست آوردن کرسی های بیشتر ایجاد شده بود، مثل دوره های قبل برایشان غیر قابل کنترل بود. دور دوم انتخابات نیز بازتاب کشمکش های درونی رژیم بود که به‌ قطبی شدن گرایشات درونی اصولگرایان بر سر انتخابات منجر شد. علیرغم راه یافتن نماینده گان تهران و سایر شهرستانها به مجلس، اما هدف رژیم که فرستادن نماینده گان نسبتا یکدست و هم جهت به مجلس بود، تا از شدت تقابل های مجلس هشتم در مجلس نهم کاسته شود در دور دوم انتخابات نیز بر آورد نشد. هدفی که رژیم در شرایط بشدت بحرانی و محاصره اقتصادی شدید امروز تعقیب میکرد و برای تعرض بیشتر به معیشت کارگران و مردمان فاقد سرمایه، به آن نیاز داشت. رژیم این روند نمایشی را نیز به پایان رساند اما مشکل جمهوری اسلامی با مردم و بی ربطی چنین سناریوهای به جامعه و توده محروم نه تنها پا برجا است که هر روز نیز عمیقتر میشود.
حکومت جمهوری اسلامی بی ربط ترین حکومت به کارگران، جوانان، زنان و مردمان فاقد سرمایه در جامعه ایران است. انتخابات جنایتکاران اسلامی سرمایه نیز به همان اندازه رژیم، به مردم بیربط است. کارگران و مردم ایران مدت ها است به ماهیت جمهوری اسلامی ایران پی برده اند و منتظر فرصتی هستند تا این لاشه متعفن را بگور بسپارند. دروغ، تحمیق، بی حقوقی و به اسارت در آوردن جامعه ایران توسط کپک زده ترین حکومت سرمایه داری برای کارگران و مردم غیر قابل تحمل شده است، مشکل خلاء یک آلترناتیو با نفوذ کمونیستی و رادیکال و انقلابی در صحنه سیاست ایران است. تا مادام جمهوری اسلامی در قدرت است، تا مادام سایه شوم جمهوری اسلامی بر جامعه ایران تاریکی و تباهی را گسترانده است، انتخاباتی آزاد و واقعی توهمی بیش نیست. هر روند انتخاباتی در جهت مشروعیت بخشیدن به جمهوری اسلامی عمل خواهد کرد و کارگران و مردم ایران نباید در آن شرکت نمایند.
جمعه, ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۱ / ۱۱ می ۲۰۱۲
علی مطهری