در آستانه و برگزاری مراسم روز جهانی کارگر امسال، شمار دیگری از فعالین جنبش کارگری ایران احضار و بازداشت شدند. در حال حاضر از سرنوشت دستگیرشده گان اول ماه مه در شهر سنندج اطلاعی در دست نیست. این در حالی است که شمار دیگری از فعالین جنبش کارگری ایران از جمله: رضا شهابی، علی نجاتی، بهنام ابراهیم زاده، علی اخوان، ذبیح الله باقری، محمد جراحی و شاهرخ زمانی در زندانهای رژیم اسلامی در بنداند. 
این کارگران و فعالین جنبش کارگری در جریان رویدادهائی دستگیر شده اند که آخرین صحنه آن یعنی اول ماه مه امسال، یکی از صحنه های نبرد پرشور طبقاتی کارگران با سرمایه داران و دولت آنها بود. نبردی که همه ما کمونیستها و مدافعین جنبش کارگری به آن بالیدیم و طی هفته گذشته در رسانه های تصویری، نوشتاری و گفتاریمان بارها و بارها به آن افتخار کردیم و از شرکت کنندگان در مراسمهای اول ماه مه بنام قهرمانان و پیشتازان یک جنبش پویای اجتماعی نام بردیم. مبارزینی که علی رغم حفقان بی نهایت وحشیانه اما اراده خود را به رژیم درنده جمهوری اسلامی تحمیل کردند.
کارگران و فعالین جنبش کارگری، بخصوص کارگران و فعالین جنبش کارگری در شهر سنندج با نمایش عزم و اراده شجاعانه در روز جهانی کارگر، آنچنان صحنه پرشوری را آفریدند که خبرگزاری “بی بی سی” را وادار به انعکاس خبر و نوشتن مطلبی کردند که پاراگراف آخر آن چنین فرموله شده است :
… “آنچه در روز کارگر مشاهده کردیم نشان می دهد که شهر سنندج همچنان مملو از چپهائی است که حتی با سیاستهای سرکوب شدید جمهوری اسلامی ایران آماده هستند که اعتراض خود را نشان دهند” به نقل از سایت بی بی سی در بخش ناظرین.
همسوئی با این جنبش و قرار گرفتن در کنار این حرکتها به ما کمونیستها و فعالین و مدافعین جنبش کارگری حکم می کند که بدور از منافع سازمانی و گروهی دست بکار مبارزه و کمپینی گسترده برای آزادی دستگیر شده گان اول ماه مه و دیگر کارگران زندانی شویم. مبارزه برای آزادی کارگران زندانی یکی دیگر از عرصه های مبارزه مشترک ما برای افشای چهره جنایتکارانه رژیمی است که حتی ظرفیت تحمل یک حرکت مسالمت آمیز کارگران در روز جهانی کارگر را ندارد. برماست که در کنار افتخار به حرکت هم طبقه هایمان در داخل، در خارج از مرزهای ایران آستین ها را بالا بزنیم و حمایت گسترده افکارعمومی از کارگران زندانی را یکبار دیگر جلب کنیم.
از اینروست که جا دارد فعالین احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست و تشکلهای مدافع جنبش کارگری در خارج از کشور، بدون وقفه و با برگزاری نشستهای مشترک کمپین آزادی کارگران و فعالین کارگری زندانی را به جریان بیاندازند. صدور اطلاعیه های حزبی در محکومیت دستگیری فعالین اول ماه مه و سردادن شعار خواست آزادی دستگیر شده گان کافی نیست. اتحاد عمل و راه اندازی کمپین مشترک سراسری پاسخ مناسبی به رژیم است.
هرگونه تردید و کوتاهی در این قلمرو بی پاسخ گذاشتن پیامی است که فعالین جنبش کارگری و کارگران با پرداخت هزینه آن را به جهانیان و ما ارسال کردند. ما باید پیام جنبشی را که به پیشرویهایش در همه عرصه های سازمانیابی، و اعتراضی می بالیم و خود را با آن تداعی می کنیم با یک مبارزه متحد و پیگیر برای آزادی کارگران و فعالین زندانی جنبش کارگری بدهیم.