اول ماه مه بدون مطالبات؟
اول ماه مه اگر یکی از خواستهایمان را به حاکمان سرمایه داری بقبولانیم !
سالهای سال است که در اکثر کشورهای جهان برای گرامیداشت اول ماه مه روز جهانی طبقه کارگر تظاهراتهای میلیونی بر پا می شود,دربرخی از کشورها روز اول ماه مه با تلا شهای طبقه کارگر وک مونیستهاچرخهای تولید وخدمت گذاری تعطیل می شود .در این روز بنا به میزان تشکل یابی کارگران و شرایط حاکم برکشورها در مراکز شهرها تجمع می شود اما سخنرانی های اصلی را نه نمایندگان کارگران بلکه احزاب و شخصیتهای که شریک قدرت یا خود راسا سیستم سرمایه داران را حاکمیت می کنند پیش می برند .این موضوع همیشه و هر ساله برایم سوال بزرگی بوده است که چرا خود نمایندگان کارگران به میدان اصلی نمی آیند وسخنرانهای اصلی نیستند . روز اول ماه مه را بیشترارگانهای دولتی بر پا می کنند و کارگران سهمی در بر پای صف مستقل خود را یا ندارند یا اگر در برخی شهرها مراسمهای را سازمان بدهند با وجود جمعیت زیاد شهری دویست سیصد نفری جمع می شوند با شیوه خاص ورایج مراسم های محدود را برگذار می کنند روز بعد فعالین اصلی توسط نیروهای سرکوبگر دولتی باز داشت می شوند, اشکال این شیوه برگذاری ها موضوع این مطلب نیست. بر همگان روشن است مراسمهای که از طرف ارگانهای دولتی برگذار می شود به خاطر منافع حاکمیت است که هر سال به بهانه های گوناگون کارگران را به بردباری و تحمل در مقابل دریافت حق وحقوق زیر خط فقرترغیب می کنند کارگر بی نقش و ناراضی به دلیل نداشتن تشکلهای واقعی روز بعد بدون اینکه کوچکترین مطا لبه ای را بدست آورده باشد به سر کار رفته و ناچار تن به همان وضعیت نابسامان می دهد .این وضعیت زمانی خاتمه می یابد که متشکل شد با تجمع های متشکل درروز اول ماه مه به میدان آمد مطالبات مربوط به زندگی خود و بچه هایمان را با قدرت تشکلها به حاکمان تحمیل کنیم. نباید به احزاب حاکم و غیرحاکم اجازه داد که با ترفند های گوناگون فضا را آلوده و گمراه می کنند .باید جلو شان را گرفت هر سال شرایط زندگی برای کارگرو دیگر اقشار زحمتکش جامعه سخت تر می شود خامنه ای هم امسال می به مناسبت اول ماه مه پیام داده است از همان پیامهای سالیان سال حاکمیت سیاه شان است اسلام ومملکت زیر فشار است توقع دیگری را نباید داشت ,احزابهای گوناگون چپ یا خود فریبی می کنند یا نمی فهمند که خبری از بر گذاری و گرامی داشت موئث اول ماه مه که کارگران با تشکلهای کارگری به میدان بیایند نیست به جای اینکه این واقعیت را بفهمند یا بپذیرند به مردم دلخوشی می دهند والگوی تحولات و جابجای قدرت سرمایه و ارتجاع را در کشورهای افریقای به کارگر ایرانی را روا می دارند . در کشورهای اروپای نیز هر سال شاهد بر پای تجمعهای عظیم مردم در اول ماه مه هستیم. با هر کسی از پیروجوان در این روزصحبت می کنی از دست نابرابری و شرایط سخت زندگی دنیای حرف دارند اما برای سخنرانهای احزاب به ظاهر طرفدار کارگر دست می زنند سر اخر برنامه ها که تمام شد هیچ نوع مطالبه ای به حاکمان سرمایه قبولانده نمی شود چرا که کارگر و نمایندگان کارگران نقشی در بر پای مراسم ها را ندارند سخنرانهای زبان چرب احزاب به ظاهر چپ پارلمانی فریبی بیش نیست که در دفاع از کارگر شیرین کلامی می کنند اما زندگی کارگران هر سال سخت تر می شود .
به باور من که باور مشترک خیلی ها می باشد اگر تظاهرات و تجمع های روز اول ماه مه هر سا ل را کارگارن با صف مستقل با مطالبات مشخص و عملی بر پا نکنند ثانیا با تیز بینی واگاهی رهبران طبقه کارگرباهر نوع تشکلی که بوجود آورده اند حد اقل یکی از ان مطالبات اساسی را که تاثیرات بلافاصل در زندگی روزمره را دارد در راس شعارها قرارندهند و مادیت نبخشد . اگرهر سال یکی ازارزوهایمان را با استفاده از این ظرف منابسب به صاحبان سرمایه تحمیل نکنیم شوق شادی نتیجه دست آورد مان برای اول ماه سال دیگر فراهم نکنیم وضعیت زندگی خود فرزندانمان با تواجه به تورم روزمره بد تر می شود خارج از این باشد و هیچ نتیجه مادی حاصل نشود چه فایده ؟ من هم مانند خیل هزاران انسان رنج دیده دنیا هر ساله در تجمعات اول ماه تقریبا تمام روزرا همراهی کرده ام دست آخر و دست خالی با خستگی بچها به محل زندگی بر می گردیم و جواب سوالهای کله گنده بچه را باید داد که ما رفتیم چکار کنیم ,اونای که حرف می زدند کی بودند ,چرا اینهمه آدم امده بودند ,چرا پلاکارداها قرمز بودند چی میشود وچی نمیشود,و ……. باید اول ماه مه هر سال را به روز امید و شادی تبدیل کنیم و تلاش کنیم یک یا چند خواست مربوط به زندگیمان را به کرسی بنشا نیم . به امید بر گذاری اول ماه مه نتیجه بخش در جهت زندگی بهتر در تمام دنیا . پر توان باد جنبش کارگران کمونیست آگاه به منافع طبقا تی خویش.
توفیق پیرخضری :استکهلم: ۲۰۱۲,۰۴,۲۴