دیروز جمعه اول اردیبهشت ماه ١٣٩١ شهر بوکان شاهد اعتراضی توده ای و ابراز خشم وسیع مردم این شهر با شرکت بیش از شش هزار نفر علیه جنایات عوامل مزدور رژیم اسلامی، بود. سفیه فیض الله پور دختر نوجوان قربانی آدم ربایی ـ تجاوز و قتل عمد عده ای اوباش جنایتکار شده است. اعتراض بموقع و بجا شهروندان معترض این شهر و عکس العمل سریع اعتراضی آنها به اندازه کافی پتانسیل بالقوه جامعه و روحیه اعتراضات توده مردم و نارضایتی های وسیع علیه رژیم اسلامی را به نمایش گذاشته، است. این ابراز خشم و تنفر از ناامنی اجتماعی و پیوستن هزاران تظاهر کننده به صف اعتراض خود عمق نارضایتی اجتماعی شهروندان یک شهر را به وضوح بیان میکند. 

اما باید هوشیارانه و هشدار دهنده علیه رفتار جنایتکارانه عوامل رژیم اسلامی، و مزدوران محلی، ایستاد.

آدم ربایی، قتل و تجاوز پدیده تاره ای در سیستم ارگانهای سرکوبگر سپاه پاسداران و نهادهای امنیتی ـ نظامی رژیم اسلامی نیست. از قتلهای زنجیره ای تا ترورهای تک موردی در طول حاکمیت اینها بوفور انجام شده است. اهداف و مقاصدشان، ایجاد فضای رعب و ناامنی است. عناصر و افرادی که دست به این آدم ربایی ها، قتل و تجاوز میزنند محصول آموزش دیده این سیستم و سیاست رعب و ناامنی اجتماعی هستند. اینها محصول بی رحمی، قساوت و خشونت رژیم اسلامی اند.

تظاهرات اعتراضی جمعه اول اردیبهشت ماه بوکان ویژگی هایی دارد که شاید کمتر اعتراضی به این شکل از این ویژگی برخوردار بوده است.

دفاع از جوانان و نوجوانان در مقابل فضای آدم ربایی و قتل در شهر بوکان، بطور ابژکتیو زمینه های همبستگی، همدردی و اتحاد را در شهر بیش از همیشه بیشتر کرده است. یک شرایط ویژه که بتواند جامعه را در مقابل اقدامات آدم ربایی، تجاوز و قتل واکسنه و به مقابله جدی ببرد، همین احساس و حس همبسته و شکل دادن به نیرویی است که از دل آن مردم و شهروند بوکانی بتواند با اراده قوی برای ایجاد اقدامات توده ای و ابتکاری فارغ از نیروهای امنیتی که خود عامل این جنایات هستند، دست بکار شوند. ایجاد قدرت دو فاکتو و دخالت مردم در اداره و رسیدگی به پرونده عامل یا عاملین افرادی که آدم ربایی کرده اند و قاتل هستند باید توسط مردم و نمایندگان منتخب آنها باشد. مانیفست ما با توجه به تجربه بیش از سی سال حاکمیت سیاه رژیم اسلامی مخالفت با اعدام است. این مساله اهمیت بسیار مهمی در فضای سیاسی و امنیتی جامعه دارد. در تظاهرات جمعه اول اردیبهشت مردم خواستار امنیت شده اند، امنیت از دستگاه حاکمه ای که خود مسبب نا امنی، آدم ربایی کوکان و نوجوانان، تجاوز و قتل و هزران مصائب اجتماعی و طبقاتی است. در جواب به این خواست تظاهرکنندگان فرماندار مزدور و همکار رژیم اسلامی اعلام کرده است که “عامل یا عاملین این جنایت را به سزای عمل خود” میرسانند. و به نقل از یک مصاحبه زنده بی بی سی با یک تظاهر کننده، فرماندار به مردم گفته است، “اعدام” میکنیم. نقطه گرهی و پروبلماتیک تظاهرات اخیر در این تندس و شیوه ای است که جمهوری اسلامی برای مرعوب کردن جامعه با ابزار اعدام بکار میگیرد. بعید نیست که در چند روز آینده به همین دلیل و برای رسیدن به مقاصدشان، ایجاد ارعاب و فضای تسلیم و نشان دادن قدر قدرتی دستگاه سرکوبگر عوامل جنایتکار جمهوری اسلامی در یکی از میدانهای شهر بوکان چوبه های اعدام را بالا نبرند و رقص مرگ و اعدام را در ملاعام به نمایش نگذارند. وظیفه مردم شهر بوکان جلوگیری از این اقدام جنایتکارانه ـ اعدام ـ است. خاص و عام جامعه میدانند که اعدام یک عمل شنیع است. در صورتیکه مردم شهر بوکان بتوانند از موقعیت ابژکتیو و ایجاد شده کنونی از این اتحاد و نیروی معترض به نفع دخالت نیروی خود وارد عمل شوند، در محاکمات علنی با قدرت اراده هیئت منصفه منتخب مردم پرده از روی این آدم ربایی ها و قتل و تجاوزها بردارند، آن وقت افراد و کسانی که پشت میزهای محکومین قرار میگیرند که از عوامل دست اول و مقامات جمهوری اسلامی خواهند بود. راه حل ممکن و عملی کنونی در تصمیم به اعمال اراده جمعی و توده ای شهروندان شهر بوکان است.
مردم بوکان نباید از ترس فضای ناامن کنونی، و مقابله با آدم ربایی بگذارند در شهرهای کردستان که اعدام در ملاعام تحت شرایط سیاسی و تناسب قوای اعتراضی و تنفر عمیقی که از رژیم اسلامی وجود دارد، چوبه های دار اعدام برپا کند.

در یک کلام، مقابله جدی با نا امنی و آدم ربایی کنونی، شناسایی و معرفی و محاکمه عاملین قتل سفیه فیض الله پور در دست مردم و قدرت اراده جمعی و توده ای آنها است.

نسان نودینیان
٣ اردیبهشت ١٣٩١
٢٢ آپریل ٢٠١٢