در حالی که همه دنیا منتظر اول مه امسال است، شیرین عبادی کلمه‌ای هم از ابراهیم مددی کارگر که رژیمش از ترس آزاد کرد و مورد استقبال گرم قرار گرفت نمی گوید. در دانشگاه‌های آمریکا چرخید و فقط از دانشجویان زندانی گفت. بسیار عالی. اما در کشوری که در وال استریت سرمایه را به مصاف کشیده است، در رابطه با کشوری به نام ایران که قهرمانان اصلی‌اش دارند کارگران می شوند، این چه آلزایمر و فراموشی است که اکثریت بشر را از قلم می اندازد؟ این چه فرد و دنیایی است که جایزه نوبل را وثیقه و سرمایه فراموشی و حذف می کند؟ جوانان، زنان، دانشجویان، کارگران، کودکان و … همه بشر هستند. قثط باید شیرین عبادی بود تا بتوان به سادگی کارگران را از صحنه ایران و جهان محو کرد
http://www.gooya.com/external/www.radiofarda.com/content/f3_ebadi_protest_against_world_silence_humanrights_iran/24549305.html