مقامات جمهوری اسلامی تصمیم گرفته اند در تداوم زن ستیزی تا کنونی خود و استمرار قوانین قرون وسطایی، سال ٩١ را به سال افسارگسیختگی هرچه بیشتر اوباشان خود علیه زنان تبدیل کنند.استاندارمرتجع بوشهر،محمد حسین جهانبخش، با اعلام خبر طرح تفکیک جنسیتی گفته است تا پایان فروردین ماه “هیچ دستگاهی نباید منشی زن داشته باشد”. زهرا عباسی،” مدیر کل دفتر امور زنان و خانواده وزارت کشور”، نیز اخیرا گفته بود که “هزار مدل لباس برای ۴۰ نوع شغل طراحی شده است”. رئیس “گروه حجاب و عفاف وزارت کشور” نیز از “ایجاد لباس ایرانی و اسلامی در چندین دانشگاه ایران خبر داده بود. در دی ماه گذشته نیز نسرین سلطان‌خواه، معاون “علمی و فناوری ریاست‌جمهوری” گفته بود حضور زنان نباید در “قالب منشی دفتر، دفتردار و کار‌شناس معمولی تجلی پیدا کند بلکه آنها باید در عرصه‌هایی که شایسته زنان است، ظاهر شوند”. این اراجیف و رفتار زن ستیزانه در شرایطی علیه زنان در محل کار به راه افتاده است که بنا به آمار خود جمهوری اسلامی تنها ١٣ درصد زنان شاغل در کشور وجود دارد. آن ٨٧ درصد دیگر نیز درمنازل و مدارس و شهر وروستاها در اشکال مختلف تحت فشار و سرکوب و تحقیر و نابرابری اند و به عنوان ارتش ذخیره و ارزان نیروی کار مورد بهره کشی سرمایه داران ،دولت ، مافیای اسلامی و فرهنگ مرد سالاری قرار گرفته اند.
تداوم فشار به زنان وتشدید تفکیک جنسیتی و جاری کردن قوانین پوسیده و ضد انسانی اسلامی علیه زنان که، همواره بخش لایتجزای سیاست‌های جمهوری اسلامی بوده، وارد دور جدیدی از تعرض وسیع به زنان شده است. بنظر میرسد سال جاری سال سرکوب و جدا سازیهای جنسیتی، تحقیر، بیکاری و خانه خرابی به مراتب بیشتر زنان و کارگران باشد. معنای عملی خزعبلات خامنه ای در پیام نوروزیش نیز همین است. یعنی تشدید فشار به کارگران، تحمیل دستمزد زیر خط فقر، عدم پرداخت همین دستمزد ناچیز و شروع بیکار سازیها ی گسترده در بخشی از مراکز تولید، و تداوم فشار و سرکوب طبقه کارگر و جنبش رهائی زن، که جمهوری اسلامی اساسا برای دور کردن خطر آنها از خود دست به این درجه از سرکوب تکان دهنده علیه طبقه ما و ستم بر زن زده است.
موقعیت فرودست زن در جامعه و آن هم تحت حاکمیت چنین روبنا سیاسی – فرهنگی و دولت ارتجاعی مستقیما در راستای منافع سرمایه داری ایران است. نفس بیکار کردن و خانه نشینی در جهت سرکوب و تضعیف طبقه کارگر و اعمال تبعیض و فرودستی بیشتر به نصف آن طبقه یعنی زنان است. اسلام سیاسی و حکومت بورژوا اسلامی و مذهب و قوانینش بر مبنای ضدیت با زن و انسان به حساب نیاوردن زن به عنوان شهروند برابر بنا نهاده شده است. مبارزه با زن ستیزی جمهوری اسلامی قبل از هر جریانی به طبقه کارگر و جنبش کمونیستی مربوط است. انقیاد زن انقیاد طبقه کارگر است. طبقه کارگر و کمونیستها بدون مبارزه برای آزادی زن، بدون مبارزه سخت با قوانین اسلامی ضد زن، بدون مبارزه با فرهنگ مرد سالاری نه تنها به رسالت طبقاتی خود جامه عمل نمی پوشانند که امکان پیشروی و به میدان آمدن کل قدرت طبقه و توان مبارزه طبقاتی خود را از دست میدهند.
پیروزی طبقه کارگر در ایران و مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی و رسیدن به یک جامعه آزاد و سوسیالیستی بدون به میدان آمدن زنان، بدون پس زدن تعرض جمهوری اسلامی به زن، بدون رسوا کردن مرد سالاری و توجه به رابطه عمیق مسئله زن با مسائل و مبارزه کارگر و جنبش کمونیستی ممکن نیست. جنبش ما، حزب ما به این تلاش و مبارزه تعلق دارد. زنان و مردان کارگر و آزادیخواه را فرامیخوانیم که به این صف بپیوندند. میتوان و باید دست جمهوری اسلامی را از سر زنان در جامعه کوتاه کرد.
٢۴ فروردین ١٣٨٩
١٢ آوریل ٢٠١٢