هفته گذشته، شروع کار در آغاز سال جدید و بعد از تعطیلات نوروزی، هفته پر جنب و جوش اعتراضات کارگری بود. هفته ای که گوشه ای از فضای انفجاری مراکز کارگری را به نمایش گذاشت. در هفته گذشته ۷۰۰ کارگر اخراجی شهاب خودرو، بیش از ۶۰۰ کارگر صنایع فلزی راه دور، ٢٠٠ کارگر کارخانه تولید شمش چدن شرکت ذوب آهن غرب کشور، کارگران نساجی مازندران، سه هزار کارگر نی بر کشت و صنعت کارون شوشتر، کارگران دستفروش میدان گاز شهر سنندج و تعدادی از معلمان حق التدریس در تهران دست از کار کشیدند و تجمعات اعتراضی برپا کردند. اعتصابات و تجمعات چندین هزار کارگر در تهران و شهرهای مختلف در چندین کارخانه و مرکز کارگری، تجمعات مقابل فرمانداری ها و مراکز دولتی مختلف و جاده بستنها و پیکت کردنهای کارگران در کارخانجات مختلف این را تاکید میکند که سال جدید سال اعتراضات گسترده کارگری است. 

بعلاوه خبر ها حاکی از فضای اعتراضی در میان بازنشستگان، پرستاران، و علیه بیکارسازی ها است. زمزمه از سر گیری اعتراضات در میان بازنشستگان بالاست و بازنشستگان در ادامه اعتراضاتشان در اسفند ماه پیگیر خواستهایشان هستند و به انتساب متهم ردیف اول پرونده کهریزک سعید مرتضوی به مدیریت تامین اجتماعی معترضند. این موضوع فضای اعتراضی در میان آنان را به مراتب تشدید کرده است. خصوصا اینکه کیس سعید مرتضوی و جنایتهایش، موضوع اعتراض کل جامعه است. در جامعه ای که خواست قلبی مردم محاکمه همه سران جنایتکار رژیم است، باز شدن پرونده مرتضوی فرصتی است برای مردم برای حمله به یکی از این جنایتکاران و کنار زدنش، پرونده ای که تا سرنگونی جمهوری اسلامی باز خواهد ماند . ویژگی دیگر این کیس اینجاست که وجود مرتضوی موضوع نزاعهای درون حکومتی است. او در درون خود حکومت شاکیان صاحب نفوذی دارد، از همین رو از یکسو حکم جلب وی را صادر کرده اند و از سوی دیگر دولت ۳۵ میلیارد تومان بابت بدهی های صندوق تامین اجتماعی هزینه کرده است تا بلکه این جلاد کهریزک را برای مدیریت در تامین اجتماعی قالب کند. جالب است شوراهای اسلامی نیز آبرو باخته تر از هر وقت به صف حامیان این جنایتکار پیوسته اند. خلاصه و بطور واقعی مرتضوی روی دستشان مانده است و دارند به سر هم میزنند و در آستانه اول مه ما شاهد همه این کشاکش ها و نیز شدت گیری فضای اعتراضی در میان بازنشستگان هستیم.

در میان پرستاران نیز در ادامه اعتراضات اسفند ماه خود بخاطر سطح نازل حقوقهایشان و فشار بالای کاری، صحبت از پیگیری خواستهایشان است. همچنین در بسیاری از مراکز کارگری کارفرمایان و دولت غیاب کارگران در ایام تعطیلات نوروزی را فرصتی دیده و قرارداد کارگران قراردادی را تمدید نکرده اند و بنا بر خبرهای منتشر شده ۳۰ درصد از کارگران قراردادی در سال جدید به کار گرفته نشده و از کار بیکار شده اند و این خود زنجیره ای از اعتراضات کارگری را در پی خواهد داشت. گرانی سرسام آور و افزایش هر روزه قیمت ها نیز چاشنی فضای انفجاری در میان کارگران و کل جامعه شده و همه اینها زمینه های موج جدیدی از اعتراض و مبارزه در میان کارگران را فراهم کرده است که سرآغازش را در هفته گذشته شاهد بودیم. از جمله این اعتراضات می توان به تجمعات هر روزه کارگران در مقابل مجلس اسلامی و دفتر احمدی نژاد و تبدیل این مکان ها به محل اجتماعات چند صد نفره کارگری، اشاره کرد. کارگران شهاب خودرو هم در اعتراض به بیکارسازیها به همراه خانواده هایشان دست به اعتراض زده و سپس اعتراض خود را با تجمع در مقابل مجلس و دفتر احمدی نژاد ادامه دادند.

توجه به این مجموعه خبرها تصویر روشنی از حال و هوای جنبش اعتراضی کارگری در آغاز سال جدید و در آستانه روز جهانی کارگر بدست میدهد. فضایی از اعتراض و مبارزه که بر نکات زیر تاکید بیشتری میگذارد:

۱- اجتماعات کارگری محلی برای سازمانیابی اعتراضات کارگران
روزی نیست که در این و آن کارخانه، در این شهر و در آن شهر تجمع و اعتراض کارگران صورت نگیرد. هفته گذشته همانطور که بالاتر اشاره کردم از این جهت هفته پر جنب و جوشی بود. یک گام مهم در این اعتراضات به راه انداختن گفتمان مجمع عمومی کارگری به عنوان ظرف اتحاد و سازمانیابی آنان است. در همین جمع شدنها است که باید به کارگران نشان داد که قدرت آنها در جمع بودنشان است و انجام این کار بصورت منظم و هفتگی یک راه ممکن و عملی متحد ماندن و متشکل شدن آنان برای پیگیری خواستها و مطالباتشان است. باید برای این کار تلاش عملی کرد و همانطور که کارگران بازنشسته اعلام داشته اند که هر هفته در مقابل تامین اجتماعی جمع شده و مجمع عمومی خود را تشکیل میدهند و خواستها و اعتراضاتشان را پی میگیرند، در همه جا فعالین و رهبران کارگران با همین افق حرکت کرده و مبارزات کارگران را سازماندهی کنند. این شرط مهم قدرتگیری و گسترش مبارزات کارگری است. باید تلاش کنیم که اجتماعات اعتراضی کارگران را به مجمع عمومی و محل تصمیم گیری آنان تبدیل کنیم.

۲- تجمع مقابل مجلس اسلامی و مراکز دولتی محلی برای همبستگی اعتراضات کارگری
جمع شدن مقابل مجلس و مراکز دولتی یک سنت رایج اعتراضات کارگری در ایران است. بدرجه ای که اعتراضات گسترده تر میشود، ما شاهد تجمعات جمع های وسیعتری از کارگران و بخش های مختلف جامعه در مقابل چنین مراکزی هستیم. تجمع در چنین مکانهایی زمینه مناسبی برای جلب همبستگی کارگری و بخش های دیگر جامعه را فراهم میکند. خصوصا تحولات امروز جهانی، تجربه ای چون والستریت و تحصن کردن در مقابل مراکز قدرت یک درصدی های حاکم، افق روشنی به اعتراضات کارگری در ایران نیز داده است. از همین رو استفاده از چنین مراکزی برای تجمعات اعتراضی کارگری در شرایط پر جنب و جوش اعتراضی کنونی جایگاه و اهمیت ویژه تری پیدا میکند. در عین حال سرزدن به این مراکز، انعکاس اخبار تجمعات اعتراضی در آنجا و گرفتن عکس و فیلم جنبه دیگری از کار است که جوانان و دانشجویان نقش مهمی میتوانند در این زمینه داشته باشند.

۳- شرکت خانواده های کارگری یک فاکتور مهم در اجتماعی شدن اعتراضات کارگری
شرکت خانواده های کارگری در اعتراضات کارگری، یک جنبه مهم قدرتیابی اعتراضات کارگران و کشاندن دامنه آن به سطح جامعه است. البته کارگران به تجربه اهمیت و جایگاه این امر را در مبارزات خود دریافته اند و شرکت خانواده های کارگری خوشبختانه هر روز جایگاه بیشتری در مبارزات کارگری پیدا کرده است. نمونه اش در همین هفته اخیر بود که ما شاهد شرکت تجمع کارگران شهاب خودرو به همراه خانواده هایشان بودیم. در اسفند ماه نیز کارگران اخراجی تولید منگنه ذوب آهن اصفهان به همراه خانواده هایشان در محل کارخانه چادر زدند و متحصن شدند و دیدیم که همکاران شاغلشان نیز از اعتراض آنان حمایت و پشتیبانی کردند. اما بطور واقعی هنوز در بخش عظیمی از اعتراضاتی که جریان دارد این نیرو با همه وزن خود وارد کارزار نشده است. تصور کنید هزاران کارگر معترض با نیروی خانواده های خود به چه نیروی عظیمی تبدیل خواهند شد که بدون شک تاثیرات خود را بر فضای سیاسی شهرها و کل جامعه خواهد گذاشت. باید خانواده ها، این نیروی عظیم اجتماعی را که خود شریک اعتراض و خواستهای مبارزاتی کارگرانند وسیعا و بطور سازمان یافته، به میدان آورد.

۴- اعتراضات کارگران بازنشسته، یک کانون مهم برای تدارک اول مه
مبارزات کارگران بازنشسته بخاطر سطح نازل دستمزدهایشان و تعویق مرتب همین چندرقاز حقوق و همانطور که اشاره کردم موضوع جنجالی انتساب سعید مرتضوی متهم ردیف اول کهریزک به مدیریت تامین اجتماعی هم اکنون یکی از کانون های داغ اعتراضات است. در همین رابطه و در اواخر سال ۹۰ ما شاهد چند حرکت اعتراضی مهم دو سه هزار نفر از این کارگران بودیم که همچنان پیگیر خواستهایشان هستند. بدون شک وجود چنین فضای اعتراضی در میان هزاران کارگر بازنشسته تاثیرات خود را بر فضای اول مه امسال و فضای اعتراضات کارگری و کل جامعه میگذارد. از خواستهای اعتراضی کارگران بازنشسته باید وسیعا حمایت کرد.

واقعیت اینست که تامین اجتماعی یک موضوع قدیمی کشاکش در درون حکومت و مزدوران خانه کارگر و شوراهای اسلامی است. این دعوا بر سر ثروتهای کلانی است که از جیب کارگران به حساب این موسسه مالی میرود. همین اخیرا بود که ماجرای دزدی میلیاردی از این صندوق بر ملا شد. این دعوا اکنون با انتصاب مرتضوی به مدیریت تامین اجتماعی به جنگی جدی در درون حکومت و اعتراضی وسیع در میان کارگران تبدیل شده است. از یکسو بحث بر سر استیضاح وزیر کار است و از سوی دیگر صف بندی هایشان به درون شوراهای اسلامی و خانه کارگرشان کشیده شده است.

قابل تصور است که امسال در آستانه اول مه ، مزدوران خانه کارگر و شوراهای اسلامی تحت عنوان یازده اردیبهشت و هفته کارگر، دوباره داستان همیشگی خود را به راه بیندازند و دعوا بر سر تامین اجتماعی نیز چاشنی این کار باشد. بدین ترتیب و همانند هر ساله تلاش کنند تا روز جهانی کارگر را مخدوش کرده و اتصال این روز در ایران را از اول مه روز جهانی کارگر که امسال مصادف با ۱۲ اردیبهشت است، کمرنگ کنند. و همچنین با به راه انداختن تظاهرات دولتی کنترل شده، در مقابل حریف خود قشون کشی ای به راه انداخته و سهم خواهی بیشتری کنند. باید متوجه دسیسه های مزدوران خانه کارگر و شورای اسلامی بود و با اشغال خیابانها در اول مه، آنها را از سر راه مبارزه خود کنار زد. اول مه خیابانها از آن ما کارگران است.

۵- فضای اعتراضی کارگری، بستر مناسبی برای تدارک اول مه روز جهانی کارگر
زمان زیادی به اول مه، روز جهانی کارگر، مصادف با ۱۲ اردیبهشت، نمانده است، با تمام قدرت به استقبالش برویم. همانطور که قبلا هم اشاره کردیم اول مه امسال ویژه است. جهان به استقبالش رفته و جنبش اشغال در آمریکا با شعار خیابانها در اشغال ما ۹۹ درصدی ها، فراخوانی جهانی داده است. ما بخش مهمی از این جنبشیم، وسیعا به استقبال این روز بزرگ اعتراضی برویم و به این فراخوان جهانی بپیوندیم. اول مه روز اعتراض علیه توحش سرمایه داری و همه مصایب آن و بهترین فرصت است که مبارزات کارگران شهاب خودرو، صنایع فلزی، ایران خودرو، کارگران دستفروش در میدان گاز سنندج، کارگران نی بر کشت و صنعت کارون شوشتر و معلمان و پرستاران و بازنشستگان و همه بخش های مختلف مردم را به هم وصل میکند. با همه خواستها و اعتراضاتمان در تمام کارخانجات در تمام شهرها و در تمام محلات و دانشگاهها و همه جا به تدارک این روز برویم . در اول مه علیه جانیان اسلامی وسیعا به خیابانها بیاییم و علیه گرانی، علیه فقر، علیه تبعیض و نابرابری و علیه دستمزدهای زیر خط فقر و جهنمی که جمهوری اسلامی برای ما کارگران و ما مردم برپا کرده است به اعتراض برخیزیم. اول مه روز جشن قدرتنمایی ما کارگران در پیشاپیش صف اعتراض مردم و در مقابل میلیاردهای یک درصدی حاکم است، با شعار نویسی و با نصب پلاکاردها و بنرهایمان از سوی کارگران کارخانجات مختلف و معلمان و بخش های مختلف جامعه، همه جا را به رنگ این روز در بیاوریم. اول مه با خواست یک زندگی پر از رفاه و شایسته انسان به اعتراض برخیزیم.